Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
religia w szkole
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Moim zdaniem - należało by nieco zreformować program, tak od ostatniej klasy Gimnazjum do końca Liceum.
Zrobiłabym Kerygmat w jego 7 punktach, dużo lekcji z Pismem Swiętym i w odniesieniu do niego pokazała nasze dogmaty.
Poza tym - dużo lekcji na płaszczyźnie etyki, nie na zasadzie wkuwania, a dialogu raczej, poruszać wszystkie trudne tematy:
- godność człowieka
- wartość życia
- wartość bezżenności dla Chrystusa
itp.itd.
W oparciu o encykliki papieskie, ale nie tylko, także zwyczajne, ludzkie rozeznanie.
Warto było by też poruszyć trudny temat - mit o bogactwie materialnym Kościoła.
Poza tym - dobrze by było sięgnąć właśnie po teksty z Krytyki Politycznej i pokazać młodym kto i w jaki sposób chce nimi manipulować.
Znam życie, dobrze wiem, jak ludzie podchodzą do tzw. "propagandy kościelnej", czyli - wszelkich pism katolickich, tam, gdzie już młodzi potrafią samodzielnie używać rozumu, właściwszym jest opieranie się na opracowaniach baaardzo świeckich. Bez trudu można na ich podstawie wykazać do czego dąży tzw. lewactwo.
Ja od lat stosuję swego rodzaju kompas: jeśli nie wiem co myśleć o jakiejś sprawie lub osobie, zaglądam do GW albo KP. Jeżeli ta sprawa lub osoba jest tam wściekle atakowana to z dużą dozą prawdopodobieństwa można przyjąć, że to dobry pomysł/uczciwy człowiek.
:cool:
Pozdrawiam serdecznie.
Dokładnie takie samo wrażenie odnoszę czytając każdy post Klarci
A swoją drogą, to chyba rzeczywiście przyzwyczailiśmy się do docinków i nieuprzejmości, które tak przecież nie pasują do tego forum...
Szukaj
a potem przewijanie przyciskiem "Następna". Ponad 5100 postów fascynującej lektury.
Mój syn (III gimnazjum) opowiada: pisaliśmy kartkówkę z "Wierzę w Boga".
- Poważnie? - zdziwiłam się. - Chyba wszyscy już to umieją.
- Co ty! Połowa klasy dostała jedynki. Ja dostałem czwórkę, bo napisałem całe, tylko bez znaków przestankowych i dużych liter.
- Był egzamin dziś. Załamałabyś się mamo. Dwie osoby na dziesięć zdały. Ja i jeszcze jedna dziewczyna.
- Ale jak zdałeś? Nie uczyłeś się niczego.
- No wiesz... Ksiądz pytał o 10 przykazań Bożych, 7 sakramentów świętych, grzechy główne...
ech....
Klarcia, jesteś dla mnie jedną z największych zagadek tego forum.
taki mały OT
W dzisiejszej szkole -- z takimi jak są programami i treściami, nauczycielami i uczniami wreszcie -- niechby może była jakaś sensowna etyka katolicka. Zresztą nie wiem co. Ale przygotowanie do bierzmowania? Kartkówka z Credo? To w ogóle jakaś porażka.
Aha, i nie przekonuje mnie robienie dokładnie tego, co się nie podoba Gazecie Wyborczej. W ten sposób też da się sterować ludźmi.
Trzeba robić to, co trzeba.
Tu na Ministra Edukacji w innym wątku na Papieża.
MSPANC
Idę spać w bardzo dobrym nastroju.:bigsmile:
I ja do Klarci nic nie mam. Kłócić się na ORGU z nikim nie zamierzam.
Musże dokładnie dowiedzieć się o co chodzi. Moje dzieci akurat w porównaniu z innymi dość dobrze znają kulturę buddyjską i zarys tej filozofii i bardzo dobrze, w ramach poznawania odmiennych światopoglądów niech ucza się i o Sziwie i Winszu. Ale to zestawienie....:shocked: Muszę się dokładnie wypytać o co chodzi, bo na razie bardzo mi się to niepodoba.
Wydaje mi się, że może być pomocna przy takiej prezentacji.
Pośród ludzi dobrze wychowanych nie rozmawia się wcale o Jezusie. Jak wszystko, co dotyczy rzeczy najbardziej skrytych, Jezus należy do tych tematów, które zmrażają wytworną konwersację. Przez zbyt wiele wieków trwały święte dziwactwa. Zbyt często ukazywano Nazarejczyka sentymentalnego i śmiesznego, z długimi włosami blond i niebieskimi oczyma.
A jednak na przestrzeni całych dziejów ludzkich tylko Jemu, bez żadnego pośrednictwa, przypisywano imię samego Boga. I niewielu wie, że co do Jezusa wypowiedziano już wszystkie możliwe hipotezy, że zarzuty zostały obalone, potem na nowo powstawały, znów je odrzucano, i tak w nieskończoność.
Książka jest owocem ponad dziesięciu lat poszukiwań i refleksji autora. Została napisana przez dziennikarza, ale z "naukowym zacięciem", a specjaliści w tej dziedzinie przyjęli ją życzliwie. (Wydawnictwo M)
Wielu innych rodziców się cieszy, że jest religia w szkole , szczególnie z miejscowości gdzie nie ma kościoła co najwyżej kaplica. W końcu to nie jest komuna, żeby się trzeba ukrywać z nauką religii po salkach i katakumbach. A jak się komuś nie podoba to niech zabiera dzieciaka z lekcji i już sam go uczy w domu.
Babci nie posłuchali i kieszonkowego niet.
Ubaw był po pachy z nich i religię wspominam z sentymentem zwłaszcza, że chodziłam do Dominikanów a oni byli po prostu fajni, szczególnie siostry. pał chyba nikt nie stawiał. Jednak mieszkałam w mieście gdzie na każdej ulicy jest kościół, na religię miałam blisko i rodzice nie musieli się martwić o dojazd. Gorzej miały dzieci z wiosek jeśli chodzi np. o rekolekcje. No chyba, że na wsi była plebania i ksiądz prowadził katechezy.