Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
„Co wychowujemy: sumienie czy ego?”
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Poza tym w tym materiale linkowanym przez @Aniela nie chodzi chyba o psychologię kliniczną, czy tą zajmującą się psychoterapią w trudnych sytuacjach życiowych tylko o trendy we współczesnej psychologii.
Jak dla mnie psycholog to zawód zbędny, wystarczyłaby psychiatria i pedagogika. No chyba że chodzi o techniki manipulacyjne w psychologii reklamy czy motywacyjne w psychologii sportu, też w dużej mierze polegające na manipulacji.
Pewnie podobnie wyglada to przy depresji i innych zaburzeniach.
Tylko że najpierw należy sobie zadać pytanie na kogo ja chcę wychować moje dzieci. A myślę że te cele różnią się zasadniczo w zależności od koncepcji psychologicznej.
Coraz powszechniej moim zdaniem występuje też brak celu w wychowaniu albo wychowanie od przypadku do przypadku.
Ja nie oczekuje od psychologa, ze mi dziecko wychowa, bo to nie jego rola. Ale moze pomoc wszystkim zainteresowanym w nauczeniu sie jak funkcjonowac albo wyjsc z zaburzenia.
No to ja sie buntuję przeciwko takiemu stawianiu sprawy, bo skoro coś przez długi okres czasu było gałęzia pedagogiki a nagle stało sie psychologią to jest to rodzaj jakiejś chorej konkurencji. Dlatego piszę że dla mnie wystarcza gdy dziedzinami wychowania zajmuje sie pedagogika a psychologia jest tu rzeczą sztucznie wykreowaną, może w celu podniesienia rangi.
I jasna sprawa że skoro zaburzeniami ma się zajmować psychologia, choć niekoniecznie bo dla mnie to praktycznie to samo co pedagogika specjalna, która również dzieli się węższe specjalizacje; to nie należy pisać że metody pedagogiki klasycznej zadziałają w przypadku dzieci zaburzonych albo upośledzonych.
Tak samo cel wychowania dziecka upośledzonego czy zaburzonego jest inny nieco od dziecka zdrowego.
I co cały czas piszę: NIE MA METOD IDEALNYCH W WYCHOWANIU, w sensie że na każdego zadziała tak samo jedna metoda. Nie da się wychować dziecka według jakiejś książki. To są zawsze nasze próby i błędy, intuicja której wielu się dzis boi, bo bardziej ufa mądrzejszym od siebie psychologom i cel do którego zmierzamy.
Chodzi chyba o coś innego w całej dyskusji. Psychologia jak napisała gdzieś @jukaa jako psychologia ogólna nie istnieje, to jest szereg rozmaitych specjalizacji, że trudno każdą gałąź wrzucać do jednego worka.
Łączy je tylko nastawienie na poznanie psychiki człowieka, jej działania itp.
@kitek a jestes pewna że nie może? Może ustrzec przed aktywowaniem się choroby, pewnie nie każdej i pewnie nie u każdego.
@Aniela bodaj konkretny przykład podała, że ktos zachorował bo wdał się w jakiś dziwne praktyki. Może gdyby go inaczej wychowywano toby nie wchodził w takie rzeczy?
Przecież kolejnosć mogła byc, zupełnie odwrotna: zachorował, choć poczatki nie były widoczne dla otoczenia---> "wdał się" w te praktyki--->dopiero wówczas zauważono problem.
Dla mnie każda wersja jest równie prawdopodobna.
To nie jest tak proste, jak np. w sytuacji diagnozowanie innych chorób, "somatycznych". Tu z grubsza wiadomo, skąd np. zawał serca, cukrzyca, zapalenie oskrzeli.
W przypadku somatycznych chorób też wiadomo z grubsza.
Moja Z miała ostre zapalenie krtani zawsze jak ojciec wyjeżdżał za granicę. Skłonności alergiczne czy psychika?
Psychologowie np twierdzą że anoreksja często występuje u dziewczyn na skutek braku doceniania przez ojca.