Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Robert Leszczyński nie żyje...
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
---
To nie jest dogmat. Można wierzyć, że łaska wiary jest łaską skuteczną.
==================
Dlaczego nie miałoby być dogmatem?
Przeciez dogmatem jest, że Bóg jest Miłością, a czy kochający Bóg mógłby zostawić człowieka bez łaski wiary? Przecież to jest niemożliwe.
A podobno masz tomistyczne zapatrywania
Tomiści uważają, że Bóg od wieków przeznaczył niektórych do zbawienia. I że to przeznaczenie jest uprzednie w stosunku do uczynków ludzkich, czyli idąca za tym wybraniem łaska jest skuteczna. Skuteczna nie tylko przy pierwszym akcie wiary, ale tak kształtująca człowieka i jego wybory, że osiągnie on zbawienie.
Logiczną konsekwencją powyższego jest to, że ci, którzy nie otrzymują łaski, nie osiągają zbawienia.
Ty chyba mówisz o wyznawcach Kalwina. Czemu nazwałes ich tomistami?
nigdy nie jest za późno, by się zapoznać z katolicką nauką o przeznaczeniu i jej dopuszczalnymi wariantami
To znaczy, że dla Ciebie nie jest istotne, czy to, w co wierzysz, jest prawdą, tylko chodzi Ci o to, żeby było miło? Ten, kto jest miły, nie musi mieć racji. I odwrotnie: ten, kto jest niemiły, może mieć rację. Albo ktoś wierzy, że Bóg istnieje i wówczas nic od tej wiary nie może go oddzielić, albo ktoś w to nie wierzy. Albo to prawda, albo nieprawda. Cóż ma za znaczenie, jak postępują chrześcijanie, choćby i słudzy Kościoła, jeżeli wierzymy w Boga? Człowiek ma wolną wolę, więc i chrześcijanin może popełniać złe uczynki, ale w niczym nie podważa to prawdziwości wiary. Świadczy to tylko o sile wiary niektórych, ale trudno to uznać za argument dla prawdziwości wiary. Czy jeśli ktoś spotyka Świętego, od razu się nawraca? Czy Niemcy ocalili Św. Maksymiliana Kolbego, widząc jego wiarę, i czyn? Czy prawosławni oprawcy darowali życie Św. Andrzejowi Boboli, widząc jego miłość? Nie ma tutaj żadnego automatyzmu, bo człowiek ma wolną wolę. I pamiętajmy, że jedna z podstawowych prawd naszej świętej, katolickiej, apostolskiej i jedynie prawdziwej wiary mówi: "Bóg jest Sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze".
---------------
Dlatego, że @Anawim jest tomistą inaczej
Nie, ale przykłady życia tych świętych i w ogóle świętych pociągają niektórych ludzi w kierunku chrześcijaństwa, wskazuję dobrą drogę.
Mogą naprowadzić na zrozumienie chrześcijańskiego sposobu myślenia.
Krótko mówiąc - są dobrym przykładem.
Odwrotnie rzecz się ma z chrześcijanami o cechach faryzejskich. Tacy skutecznie zniechęcają - nie, nie tych ugruntowanych w wierze, nie tych, którzy otrzymali rzetelne chrześcijańskie wychowanie - lecz tych, którzy z różnych powodów są obok Kościoła, przyglądają się i wahają się.
Krótko mówiąc - tacy "faryzeusze" są złym przykładem
Wbrew pozorom przykład dobry lub zły ma spore znaczenie.
Naukę św. Tomasza i tomistów znamy z artykułów i powyższych objaśnień. Idzie ona po linii Pisma św. i orzeczeń Kościoła; odcina się stanowczo od błędów heretyckich. Można ją ująć w następujące etapy:
A.Bóg chce zbawić wszystkich ludzi; podnosi do stanu nadprzyrodzonego; postanawia dać wszystkim dostateczne pomoce, dzięki którym ludzie mogliby poprzez dobre uczynki zdobyć życie wieczne, właśnie jako nagrodę za nie.
B. Dopuszcza grzech pierworodny, przez co ród ludzki traci prawo do życia wiecznego i staje się masą potępienia. Zarazem gwoli odkupienia ludzi postanawia wcielenie Syna Bożego.
C. Wolą skuteczną, wtórną, z tejże masy potępieńczej wybiera niektórych, by poprzez Chrystusa zostali zbawieni: dlatego przygotowuje im łaski skuteczne, wszczepia w Chrystusa, by dzięki temu wytrwali w dobrem, czynili dobre uczynki, wytrwali do końca w łasce i wreszcie otrzymali życie wieczne jako nagrodę sprawiedliwą za dobre uczynki.
D. Innych nie wybiera, ale zostawia w masie potępionych, przewiduje ich opór wobec łaski dostatecznej oraz ich trwanie w nim do śmierci i postanawia ich za to potępić.
Krótko: ponieważ Bóg postanowił dać niektórym chwałę wieczną jako nagrodę za zasługi, czyli ponieważ Bóg przeznaczył niektórych, dlatego daje im łaskę skuteczną i dar wytrwałości do osiągnięcia tejże chwały.
http://www.se.pl/wiadomosci/polska/matka-roberta-leszczynskieg-przepraszam-za-mojego-syna-to-dobre-dziecko_579757.html
ale ja się trochę naigrawam z tutejszych "tomistów" i znawców nauczania Kościoła.
Temat jest skomplikowany i niebywale subtelny. Większość katolików jak słyszy "predestynacja", to myśli: Kalwin. Ale skoro chciałaś cytat ze św. Tomasza, to proszzz:
Czy Bóg odrzuca jakiegoś człowieka?
Tak, Bóg odrzuca jakichś ludzi. Uzasadnienie: wyżej powiedzieliśmy, że przeznaczenie jest częścią opatrzności. Do opatrzności zaś, jak wyżej powiedzieliśmy należy dopuścić do jakowychś uchybień w rzeczach jej podległych. A ponieważ opatrzność Boska prowadzi ludzi do życia wiecznego, do tejże opatrzności należy dopuścić, by niektórzy do tego celu nie doszli; i to właśnie zwie się odrzuceniem.
Jak więc przeznaczenie jest częścią opatrzności odnośnie do tych, których Bóg prowadzi do zbawienia wiecznego, tak odrzucenie jest częścią opatrzności odnośnie do tych, którzy od tego celu odpadają. Widać z tego, że odrzucenie wyraża nie tylko gołe przewidzenie, ale według naszego pojmowania oznacza coś więcej, podobnie jak i opatrzność - jak to wyżej powiedzieliśmy. Chodzi o to, że jak przeznaczenie zawiera w sobie wolę udzielenia łaski i chwały, tak odrzucenie zawiera w sobie wolę dopuszczenia, by ktoś popadł w grzechy, i wolę wymierzenia kary i potępienia za grzech.
W kalwinizmie zostało potępione tzw. pozytywne przeznaczenie do potępienia. Czyli coś analogicznego do tego, co tomiści uznają w odniesieniu do zbawienia. W powyższym cytacie zaznaczyłem kluczowy fragment - Bóg udziela łaski, która jest przyczyną zbawienia. Łaska ta porusza wolę przeznaczonych, by uwierzyli i by pełnili dobre uczynki, zgodnie ze słowami: Bóg jest w nas sprawcą i chcenia i działania zgodnie z jego wolą; Beze mnie nic nie możecie uczynić; Cóż masz czego byś nie otrzymał?
Ale Bóg nie porusza do złego woli tych, którym łaski nie udziela. (tylko to jest herezją) Stąd to ich osobista wina staje się przyczyną potępienia.
Pierwsze, co się nasuwa to pytanie, czy skoro niektórym nie udziela łaski niezbędnej do zbawienia, to tym samym nie decyduje, by byli potępieni? Zadała to pytanie @Aniela, gdy zasugerowała, że to się nijak ma do miłości Bożej. św. Tomasz by jej tak odpowiedział: Bóg miłuje wszystkich ludzi i także wszystko stworzenie w tym sensie, że dla wszystkich chce jakiegoś dobra; nie chce jednak każdego dobra dla wszystkich. O ile więc nie chce dla niektórych tego dobra, jakim jest życie wieczne, powiadamy: ma ich w nienawiści, czyli ich odrzuca.
Moliniści (jezuici) zarzucali tomistom, że są kalwinami (hehe, już wiesz, po czyjej stronie opowiada się Aniela i Berenika); tomiści zarzucali jezuitom, że są pelagianami. Powołano nawet komisję w Rzymie, by wydała werdykt. Badali temat wiele lat. Wiesz, jaki werdykt wydano i kogo potępiono?
Nikogo. Zakazano dyskutować i nazywać się nawzajem kalwinistami i pelagianami (także się, Berenika, odstosunkuj od biednych tomistów). Żeby było ciekawiej, z 10 papieży, do połowy XVIII wieku zakazywało dyskutować ten temat.
Mam nadzieję, że jako uczona w neurobiologii, i zapewne przekonana o zdeterminowaniu woli ludzkiej (które nijak nie niszczy wolności), opowiadasz się po stronie tomistów?
Ale mnie i Berenice nie chodziło o rys historyczny, ale stan faktyczny, że Kościół niezależnie od dyskusji między molistami i tomistami uczy, że Pan Jezus przyszedł po to, aby każdy został zbawiony oraz, że ŁASKA BOŻA jest do zbawienia koniecznie potrzebna. Zatem Pan Bóg każdemu daje łaskę.
Może i więcej podbijałam, ale to nie ja prosiłam, aby dać spokój.
każdy otrzymuje łaskę dostateczną, wybrani - skuteczną