Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
konsekwencja w wychowaniu
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
czy zachowanie o które konsekwentnie walczymy,tak naprawdę ma sens.
A jeśli chce się trochę odpuścić to trzeba to zapowiedzieć-żeby sobie młode nie pomyślało,że starych przetrzymało i konsekwencja poszła się paść.
Trzeba pamiętać ,że dziecko jest doskonałym obserwatorem ale bardzo kiepskim interpretatorem.
Ostatnio gdzieś czytałam że dobrze na dzieci działa powtarzanie np 3 razy tego samego.
Bez argumentowania, tłumaczenia, po prostu powtarza się żeby dziecko wiedziało że tak na pewno ma być. U nas się sprawdza.
Nie rozumiem sytuacji kiedy matka mówi np wychodzimy z placu zabaw a dziecko nadal bawi się pół godziny w najlepsze. Jak wychodzimy to wychodzimy, mogę poczekać 5 minut, jeśli dziecko wynegocjuje i ja się zgodzę.
Dzieci lepiej wychowuje się gdy są granice, zasadyi konsekwentnie się ich przestrzega. Dzieci są spokojniejsze, nawet bezpieczniej się czują.
Ale co ja będę pisać, żadna ze mnie specjalistka:)
Bo finał jest jeden-dziecko się uczy że to co mówi dorosły można puścić mimo uszu.
Natomiast co do mówienia po 3 razy stanowczo się nie zgodzę.
Znajomy fajnie takie zachowanie spłentował (żona mu w kółko różne rzeczy powtarza po kilka razy i a potem się o to wkurza) : specjalnie nie robię od razu tego co mi mówisz,bo wiem,że i tak przypomnisz mi o tym jeszcze x razy.
Myślę ,że dzieci kombinują dokładnie tak samo.
Ciekawy wątek się zapowiada. Mi bardzo pomogła książka Gajdow o wychowaniu, pisali żeby nie być orbitem dziecka. Teraz często widuje się sytuacje kiedy dziecko próbuje rządzić a rodzice są nie jako na usługach u małego tyrana.
Jesli rodzice nie postawia dziecku granic to wyrzadzaja mu krzywde. Wyrosnie na tyrana, w poczuciu, ze wszystko mu wolno. Gdy nie pozna granic, gdy to pojecie bedzie mu obce bedzie kiedys samo naruszalo granice innych dzieci, innych osob stajac sie intruzem a tym samym stojac na przegranej pozycji. Wtedy nauczy sie bolesnie na wlasnej skorze tego, czego mogloby sie nauczyc juz wczesniej, pod skrzydlami rodzicow.
Mam wrażenie, że dość często ta postawa występuje obecnie w pokoleniu 20-30 latków.(dość często podkreślam,nie nagminnie
Mogę się tylko powtórzyć : konsekwentnie ale z głową.
Oraz konsekwentnie czyli dotyczy i mnie i dziecka.
Jeśli wymagam, żeby dziecko nie wrzeszczało na młodsze rodzeństwo-to i ja na dziecko nie wrzeszczę.
Jeśli wymagam,żeby dziecko spakowało plecak do szkoły wieczorem,to nie biegam rano po mieszkaniu i nie szukam dokumentów,które są mi potrzebne "na wczoraj".
Promuje ją na fejsie Joanna Baranowska ale książka też jest fajnie napisana.
https://www.dobre-ksiazki.com.pl/pozytywna-dyscyplina-p550750.html?utm_source=google&utm_medium=cpc_product&gclid=EAIaIQobChMIloHSwoCC1wIVjkMYCh0nzwTREAYYASABEgI9E_D_BwE
Niektóre rozwiązania oczywiste i intuicyjne ale niektóre dają do myślenia.
Granice tak jak pisała Rejczel, przydają się bardzo, m in poza domem. U syna w 1 klasie jest problem z chłopcem, jak to mój syn stwierdził, chyba go za bardzo rozpuścili w przedszkolu (ja myślę że w domu) i chłopiec jęczy i się rzuca jak coś jest nie po jego myśli. No i kłopot z tym.
my go brutalnie, do "wyjcowni".
Jeśli wymagam,żeby dziecko spakowało plecak do szkoły wieczorem,to nie biegam rano po mieszkaniu i nie szukam dokumentów,które są mi potrzebne "na wczoraj".
Jest jeszcze wychowanie na negatywnym przykładzie.
"Pakujesz się wieczorem kochanie żeby nie latać rano i nie szukać tak jak ja dzisiaj"
Jakby było tak jak mówisz to rodzice często nie mieliby prawa wychowywać
Ty to nazywasz wychowaniem na negatywnym przykładzie,ja niekonsekwencją.
O ile oczywiście taki bark konsekwencji jest codzienny.
Bo o ile jest to sytuacja jednostkowa,to mówię właśnie,że źle zrobiłam i teraz mam problem.I dlatego warto zrobić dobrze od razu.
A co do wychowywania/ nie wychowania kto rodzicowi zabroni?
Konsekwencja jest obojętna w sensie,że może odnosić sie i do kary i do nagrody czy też zupelnie ani tego ani tego.
To też jest ważne, bo zdarza się rodzic twardy i rodzic miękki i cóż po konsekwencji mamy, jak tata odpuści?