Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Szkoły Sternika ruszają od września 2010 po zachodniej stronie Warszawy - spotkanie informacyjne
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Większość ludzi na świecie by chciała zwiększyć w rok swoje dochody. Udaje się to nielicznym. Trudno odeprzeć zarzut, że Sternik preferuje najbardziej przedsiębiorczych rodziców.
a to ja też jak zakręcony
każda szkoła to pod względem zdobywania wiedzy stracony, w porównaniu z domem, czas...
no... że tak powiem: chyba w domu wyjdzie nas drożej ale myślę że lepiej
Ale też myślałam o nauce w domu będąc w Polsce, choć kto by pracował...?
a) nie mam pieniędzy;
b) nie ma takiej szkoły w pobliżu.
Zresztą nie cierpię z tego powodu.
Mój stosunek do zagadnienia jest taki:
1) Przedszkole :
ważne dla dziecka, które w domu i okolicy nie ma rówieśników (dlatwgo posłaliśmy naszego Ignasia, który aż przez trzy lata swojego życia nie miał rodzeństwa). W przedszkolu bardzo ważna jest osoba wychowawcy - ale nie uważam, żeby prestiżowe, prawomyślne przedszkole miało wielki wpływ na rozwój dziecka.
2)Szkoła podstawowa:
tutaj nawet, według mnie, LEPIEJ jeśli dziecko nie chodzi do szkoły elitarnej ale razem ze "średnią przeciętną". W ten sposób pozna i zrozumie srodowisko w którym żyje, nauczy się w nim odnajdywać. Posyłanie dziecka do elitarnej podstawówki przypomina mi wychowanie księcia w pałacu, z dala od ludzkiej nędzy. Może to owocować szokiem poznawczym bądź pogardą dla "motłochu" w późniejszych latach życia.
3) Gimnazjum, liceum:
Dopiero tu jest ważne, żeby dziecko poszło do dobrej szkoły, która zapewni mu wykształcenie ogólne i formację intelektualną. Na własnej skórze doświadczyłem, co znaczy dobre liceum, kiedy na studiach na UJ studiowałem razem z absolwentami z krakowskiego "Nowodworka" - inny świat, oni byli kilka lat do przodu wobec mnie, prowincjusza, który przecież również chodził do dobrego liceum, tyle że w Rybniku...
Nie przyjmuję argumentu, że należy "dotknąć zła, aby je odrzucić", szczególnie w przypadku dzieci. Na wiele rzeczy nie pozwalam im, właśnie dlatego, aby nie zetknęły się za wcześnie z tą nędzą, która jednak nie jest dominantą naszej rzeczywistości. Wielowiekowe doświadczenie szkół katolickich, które wydały piękny owoc w postaci świętych, jak nikt wrażliwych na ludzkie pognębienie podważa ten argument.
Piszesz o rzekomej pogardzie owych "elit" do motłochu, a w Twojej wypowiedzi o "księciu z pałacu" wyczuwam nutę pogardy dla rodziców, którzy swą ciężką pracą, wypełniają słowa przysięgi małżeńskiej " przyjąć i po katolicku wychować potomstwo".
Moim zdaniem właśnie w pierwszych latach życia, w okresie przedszkolnym i szkoły podstawowej, gdy dziecko jest bardzo związane z rodzicami, gdy kształtują się zręby jego osobowości ważne jest, aby uczęszczało do placówek, które wspomogą rodziców w obranym kierunku wychowawczym. Dzisiejsza podstawówka to nie ta sama szkoła do której ja uczęszczałam kilkanaście lat temu. Wszyscy o tym wiemy. Może kilkanaście lat temu zgodziłabym się z Tobą, ale nie dziś.
:bigsmile:
zagrałem ... i przegrałem (czyli zgodnie z prawdopodobieństwem) :sad:
widziałeś fotę którą wkleiła Mona? sześcioro dzieci i jak się bawią? Każde sobie.
Trochę też zgodzę się z Reakcjonistę, o tych elitach - bo jeśli to ma być elita oparta na tym, czy rodziców stać, czy nie - to ja dziękuję za taką elitę. Wiele rzeczy wartościowych kosztuje mniej niż te bezwartościowe, więc nie wszystko można przeliczać na pieniądze.
Pewnie gdybym mieszkała dalej w W-wie, rozważałabym taką szkołę (jeśli mogłabym w ogóle pozwolić sobie na rozważanie w trudnej sytuacji finansowej). Też moje obawy by były, że dzieci z bogatych rodzin jakoś manifestowały swoje bogactwo wobec dzieci biedniejszych (dzieci niestety takie są).
Szkołą do której chodzi mój syn jest bardzo dobrze wyposażona pod względem materialnym, są małe klasy, ciekawe zajęcia, indywidualne podejście (w klasie są 2 roczniki), jest pyszne jedzenie, o którym mój syn mówi, że takiego w domu nie ma, ale jest wychowanie liberalne, edukacja religijna na zasadzie "wszystkie religie są równe" itp. Ale to już jest miejsce do mojej pracy, do prostowania.
Moze zważając na to kim chce być
Ale szkoda, że to dziej się w szk. podstawowej. Gdzie raczej dziecko powino uczyć się co jest prawdą, a nie że są różne prawdy, a potem w domu mieć to odkręcane.
Uważam, że bon edukacyjny byłby dobrym (nie idealnym) rozwiązaniem. Ale o tym pisałem wczesniej. Państwo powinno popierać nauczanie domowe. Kto sam uczy dzieci mógłby bon spienieżyć albo zapłacic nim za nauczanie np. języków obcych.
1)
Nie przyjmuję argumentu, że należy "dotknąć zła, aby je odrzucić", szczególnie w przypadku dzieci.
Nie chodzi mi o zło, tylko o normę. Zakładasz tu a priori, że tzw. prości ludzie taplają
się w grzechu, zaś ich życie jest "ponure, zwierzęce i krótkie". Ja nie podzielam takiej koncepcji.
2)
Piszesz o rzekomej pogardzie owych "elit" do motłochu, a w Twojej wypowiedzi o "księciu z pałacu" wyczuwam nutę pogardy dla rodziców, którzy swą ciężką pracą, wypełniają słowa przysięgi małżeńskiej " przyjąć i po katolicku wychować potomstwo".
Nie piszę o rzekomej pogardzie elit, tylko o rzeczywistej pogardzie części klasy średniej. Oczywiście rzetelnych katolików raczej to nie dotyczy.
Nie pogardzam zaradnymi rodzicami - przeciwnie, bardzo ich podziwiam i szanuję. Chodzi o to, że ktoś taki ma do wyboru:
- albo pozwolić dziecku dorastać wśród rówieśników "z podwórka", inwestując równocześnie w jego lepszeod przeciętnego wykształcenie - np. poprzez dodatkowe zajęcia (odpowiednik dawnego wychowania w dworach szlacheckich, gdzie dziecko miało guwernantkę a równocześnie dorastało wśród czeladzi),
- albo dziecko od "naturalnego środowiska" izolować - czego nie pochwalam.
Dla jasności - bardzo pochwalam ideę katolickiej edukacji. Chciałbym jednak, żeby stała sie - na niższym oczywiscie stopniu, wyżej jest to niemożliwe i niecelowe - bardziej egalitarna.
3)
Dzisiejsza podstawówka to nie ta sama szkoła do której ja uczęszczałam kilkanaście lat temu. Wszyscy o tym wiemy. Może kilkanaście lat temu zgodziłabym się z Tobą, ale nie dziś.
Chodziłem do fatalnej szkoły w trudnej dzielnicy.
Kiedy byłem w starszych klasach, pojawiły sie szkoły prywatne. Rodzice byli skłonni mnie do takiej posłać. Nie chciałem. Potem nie żałowałem. W liceum chodziłem do klasy z ludźmi z tej właśnie szkoły. Owszem, troszkę wiecej umieli. Byli jednak zmanierowani, asertywni w złym tego słowa znaczeniu i bardzo dumni z faktu swej elitarności.
No cóż, nie chciałbym, aby moje dzieci takie były. (Dla jasności - szkoła o której mówie nie była szkołą katolicką - może tam jest inaczej.)
Nie chcę dzieciom stwarzać cieplarnianych warunków. Z domu wyniosą to co wyniosą i mają się tym bronić w świecie.
Będę się starał wykształcic je merytorycznie jak najlepiej, ale nie chcę, żeby czuły się lepsze od kolegow z podwórka.
Kto jest lepszy - to pokaże życie.
Pozdrawiam.
Silna rodzina... Mi się wydaje że czas przedszkolny to czas, kiedy dziecko potrzebuje przede wszystkich rodziców i rodzeństwa. Potrzebuje budowania silnej więzi w RODZINIE, a nie w najlepszym nawet katolickim przedszkolu. Niegdyś określało się je nawet ochronką i zbierano tam tylko sieroty.
Kogo nie stać niech nie posyła, bo jeśli ma na nią zasuwać po godzinach to po prostu bierze udział w wyścigu szczurów. To jak z kredytem - albo wchodzisz w kredyt ponad swoje możliwości ryzykując założenie sobie pętli na szyję albo myślisz realnie i bierzesz mniejszy.
Liczenie że Bóg ci dołoży kasy bo przecież posłałeś dzieci do szkoły katolickiej jest cokolwiek naiwne. Jeśli masz zamiar zarobić na nią swoją ciężka pracą albo uda ci się znaleźć lepiej płatną - bardzo dobrze. Jeźeli jednak masz ograniczyć czas spędzany z rodziną kosztem dodatkowego lub bardziej intensywnego zajęcia - to bierzesz udział w wyścigu szczurów.
Ich wypowiedzi:
"Demokracja to najlepszy ustrój"
"Dobrze, że Green Peace uratował Dolinę Raspudy" itd
głosowali na PO, na UE
a rodzice tych dzieci posyłali je na dodatkowe korepetycje z matematyki
Dziękuję za taką szkołę
????
A co to znaczy "nie-polityczna" szkoła?
Tym bardziej jest to szkoła dlao sób które mają zarówno pieniądze jak i czas.
Jest takie powiedzenie: czas to pieniądz. Ktos kto ma duzo pieniędzy ma również duzo czasu. ktoś kto zarabia pieniądze na ogól nie ma czasu. Sugerujesz, ze szkolnictwo Sternika jest dla ... rentierów?
:rolling: