Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Otwartość na życie
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
A na przykład takie:
-korzyści finansowe i materialne (zasiłki na dzieci,mieszkanie socjalne wraz z zasiłkiem mieszkaniowym,stypendia socjalne dla dzieci, itd)
-kompensowanie traum z dzieciństwa (jedynacy,dzieci adoptowane)
-pomoc przy prowadzeniu firmy/gospodarstwa
-dzieci jako oznaka statusu materialnego (niech wszyscy widzą, że mnie stać nie tylko na dom i samochód)
-potrzeba bycia takim jak inni w grupie (np.we wspólnotach religijnych)
My np. lubimy mieć dzieci i żaden konkretny plan nie wiazal się z rodzeniem kolejnych...
Albo ma po prostu w nosie nadmiarowe kilogramy.
Tak samo z nocnymi karmieniami,nie dla każdego jest to uciążliwe.
A i na wywiadówki można nie chodzić albo chodzić co jakiś czas.W dobie dziennika elektronicznego wywiadówki to nie problem.
@apolonia ano tak.a są jeszcze: tylko moje dzieci mnie nie zawiodą albo też (całkiem serio)-ten będzie lekarzem,ten prawnikiem,ten architektem itd.
Moja wina.
Na przykład to, ze ktoś kocha dzieci i chce mieć duża rodzine.
Wiadomo, co nie jest marginesem - egoizm, malodusznosc - to jest powszechne.
Czy Wy rozmawiacie z kolezankami, przyjaciolkami, znajomymi o tym, że warto się modlić, dbać o spowiedź? Mówicie o tej codziennej nadprzyrodzonej rzeczywistości, w której jesteście zanurzone?
Czy modlicie się za nie?
Czy dbacie o Wasze małżeństwa, każdego dnia? Czy rozmawiacie z mężem także na trudne tematy? Czy dbacie, by ta rozmowa miała miejsce wtedy, gdy to bardziej on jest gotowy, niż Wam się chce?
Czy docieracie do korzenia tych wszystkich lęków i "nie chcę"? Czy wiem, czego się boję i dlaczego nie chcę?
To wszystko oczywiście się tyczy i mnie, więc:
Czy rozmawiam z koleżankami, przyjaciółkami i znajomymi, że warto się modlić, dbać o spowiedź? Czy przedstawiam także tę nadprzyrodzoną perspektywę codziennego życia?
Czy modlę i umartwiam się za przyjaciółki, szczególnie w trudnej sytuacji małżeńskiej lub chore?
Czy wspieram modlitwą i materialnie dobre dzieła, pomagające małżonkom, rodzinie, chorym?
Czy słowem zawsze bronię małżeństwa, hojnego przyjmowania dzieci, czy bronię życia od jego zaistnienia do naturalnej śmierci?
Czy dbam o mojego męża, każdego dnia, i nie jestem dla niego przykra?
Czy jestem bardziej miła dla przyjaciółek, znajomych niż dla własnej rodziny?
itd.itd.
Praca nad sobą nigdy nie jest łatwa. To jest walka przeciw złu, i już.
Jakby była łatwa, świat by pięknie wyglądał - bylibyśmy w Niebie.
Wg mnie ostatni punkt z listy kasha też bardzo trafny. W niektórych środowiskach tworzy się taki klimat.
k.
Ludzie potrzebują dobrej nowiny i Dobrej Nowiny.
Z mocy chrztu jesteśmy zobowiązani do jej głoszenia.
Niekoniecznie na placach, ale właśnie twarzą w twarz.
Większość w Polsce jest ochrzczona, trzeba do tego ziarna się odwoływać.
k.
k.
(edit: z innymi można bardzo prostymi krokami. Np. Za Chiny nie wiem, jak ten problem powinnaś rozwiązać, ale się za ciebie pomodlę.
Kropka.
Czy to jest oszołomstwo?)
Osoby, owszem ochrzczone, nawet wierzące w Boga tzw. "własnego". Takiego "kochającego na łące", a nie tam żadne spowiedzi, umartwianie i modlitwa!
To właściwie w ogóle nie chodzi o wielodzietność, tylko o Niebo.
Wielodzietność - w sensie zobaczenia sensu - będzie gdzieś tam przydana, jeśli uczciwie podejdziemy do sprawy.
I nie każdy ma być wielodzietny, ale każdy ma być wielkoduszny.
Mamy być doskonali, jak doskonały jest nasz Ojciec Niebieski.
k.
Leyla liczby są nieważne naprawde.
Zyczę Ci żebyś spotkała prawdziwych Chrześcijan. Chrześcijaństwo nie idzie na ilość tylko na jakość relacji z Bogiem. Na przemianę życia dzięki Bogu.
Nie ma sensu wchodzić w te polityczne i medialne nagonki.
Lepiej poczytać Pismo Święte to jest zródło Chrześcijaństwa.
Jesli ktoś chciałby poznaĆ prawdziwe Chrześcijaństwo warto zacząć od Pisma Świetego Nowego Testamentu, warto poszukać jakiejś wspólnoty przy Kościele, żeby jakiś kapłan albo świecki wprowadził w Sakramenty.
Widzę często zmaganie mojego męża, jego niedomaganie, swoje niedomagania wady.
I prawdą jest że Bóg nam pomaga, wspiera, pokazuje nasze błędy, grzechy i pozwala to naprawiać i przełykać te prawdy o sobie.
I każde dziecko to było zmaganie, decyzja, otwarcie się na życie. I to są dzieła Boga w naszym nieidealnym życiu. Nie moją mocą, sam Chrystus nas niósł wielokrotnie.
Nie jestem człowiekiem ze stali, tylko zwykłym ze swoimi ograniczeniami, lękami.
To jest ciekawe, kto wmawiał, i dlaczego ten drugi przyjął to za swoje.
Dlatego zawsze warto dotrzeć do sedna, skąd się bierze strach przed dzieckiem.
Że nie dam rady psychicznie? (Skąd to wiem? Jeśli to jest mój stan "z dziś", to trzeba nad tym pracować "od dziś", bo na pewno to szkodzi i mnie i rodzinie)
Że mnie nie stać? Nigdy nie będzie nas stać?
Że ludzie będą gadać?
Że mama/ tata będą niezadowoleni?
Trzeba wiedzieć, z czym mamy się mierzyć.
Piszę o zdrowych, młodych ludziach, którzy obiektywnie nie mają przeszkód.
I chcę wrócić do artykułu - napisała go młoda, fajna osoba, z 3 dzieci, 5 lat w małżeństwie - rozumiem, że pisze go też jako przedstawicielka młodszego pokolenia, niż np.ja.
Wielką sztuką jest umiejętność nieustannego rozeznawania, czyli oddzielania lęków (tych wyolbrzymionych, paraliżujących, zakrzywiających spojrzenie) od racjonalnych argumentów.
I pytanie znów: skąd się te lęki biorą "na wstępie" małżeństwa?
Dlaczego coś, co kiedyś było naturalnym następstwem wstępowania w związek małżeński jest teraz, w naszych czasach, źródłem paraliżujących lęków?
I dlaczego trzeb stale rozeznawać, a nie po prostu - żyć!
Kto sieje taki obraz? I czyimi rękami?
Warto i w tym względzie zrobić rachunek sumienia.
Czy nie wyrażam się źle i pogardliwie o rodzinach, w których jest więcej dzieci?
Czy kpiną, złośliwością nie komentuję, jak sobie takie rodziny radzą?
Itd.
Przecież skądś się biorą ci ludzie, co podliczają 500+, mówią głośno o niewyżyciu, liczą na ulicach i komentują.
Komu mamusia nigdy nie powiedziała, że to jest zwyczajnie niekulturalne...