Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
UWAGA!!! Małgorzata32 - modlitwa bardzo potrzebna
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Ale pamiętaj.....
masz ogromne zaplecze modlitewne i emocjonalne.
Jak się okazuje wiele, wiele osób stoi tuż za Wami, żeby podtrzymywać.
Pamiętam...
Pamiętam o Koronce... +
To bardzo cenne!
Tylko ta huśtawka emocjonalna zwyczajnoie mnie wykańcza...
Myślę, że to poprostu walka duchowa...
Wy się módlcie, a ja znikam...Do ważniejszych spraw:bigsmile:
Jak czujesz, że musisz się wypłakać to się wypłacz. Zawsze trochę ulży.
+++
Ale powiem tak: MAM TEGO WSZYSTKIEGO DOŚĆ!
I tu nie chodzi o moją wiarę czy zaufanie Bogu. Ono jest i będzie!
Ja poprostu nie potrafię odnaleźć się w tej nowej roli, w jakiej postawiło mnie życie.
Z przerażeniem wchodzę w każdy kolejny dzień...
Zwłaszcza, że za kilka dni będą święta. Bardzo mi te święta "nie w porę". Chętnie bym te święta ominęła...Bez choinki, kolacjii wigilijnej, prezentów...I całej tej oprawy...Tak to czuję...Ale najwyraźniej nie mam do tego prawa. Wszyscy wokól mi wmawiają, że tak nie można. Bo przecież inni...bo dzieci...bo rodzina...
Szkoda, że ludzie tego nie rozumieją...Ale jak zrozumieć kogoś, gdy nigdy nie było się w podobnej sytuacji??? To się nie da!
Podobno użalam się nad sobą...Może i tak! Ale w tym moim użalaniu jest potrzeba wygadania się, bycia zrozumianym, choć wiem, że i tak to nie jest możliwe...Nic więcej.
Jak więc powinnam się zachowywać, żeby było ok? Nic nie mówić? Nie pisac? Nie dzielić się?
I chyba tak będzie najlepiej...
Za wszelkie modlitwy i wsparcie, które do tej pory otrzymałam ja i moja rodzina raz jeszcze serdecznie serdecznie dziękuję. Dziękuję za telefony, namiary na lekarzy, pokrzepiające e-maile, kontakty. Rodzinom sternikowym dziękuję za posiłki i pomoc czysto fizyczną...WSZYSTKIM LUDZIOM DOBREJ WOLI, KT??RZY WŁĄCZYLI SIĘ W TĘ SPRAWĘ DZIĘKUJĘ ZA WSZYSTKO! Niech Bóg Wam to wynagrodzi!
Przepraszam, jeśli kogoś urażę tym, co teraz napiszę. Przepraszam, że odrzucam wyciągniętą dłoń. Ale tak chyba będzie lepiej....Nic więcej nie mogę i nie chcę od Was przyjąć.
Małgorzata
Ps. A gdyby ktoś rzeczywiście chciał otrzymywać ode mnie informacje nt. Weroniki proszę pisać na priv.
Modlimy się za Weronikę i całą Waszą rodzinę, niezależnie od tego, czy dostaniemy informacje o Waszym stanie, czy nie.
Wszyscy chcą dobrze, ale tylko Ty wiesz, co się w Tobie i w Twojej rodzinie dzieje.
My nie mamy choinki nigdy - taki klimat. Nie mamy bombek, lampek, do tego roku nigdy nie mielismy pierników...Czasami jedyną ozdobą była gałązka oliwna i mała stajenka z Dzieciątkiem
A każde święta były wyjątkowe i pełnie znaczenia.
Nie musi być jak co roku, żeby było dobrze!
Twoja postawa nie musi oznaczać odrzucenia wyciągniętej ręki. Może wytłumacz, że chcecie skromnych świąt, aby skupić się na czuwaniu przy Weronice? Ja myślę, że to nie użalanie się nad sobą, tylko taki Wasz stan wewnętrzny, który osobom z boku ciężko zrozumieć w pełni, mimo morza współczucia.
I ja również, podobnie jak Katarzyna, będę ogromnie wdzięczna za każde słowo, jakie nam tu przekażesz.
Cały czas modlimy się za Was.
A co do świąt - to i tak będą wyjątkowe święta,
kto nie był w podobnej sytuacji nie zrozumie.
Ja mogę jedynie wiedzieć/podejrzewać co czuje rodzeństwo - bo sama byłam wielokrotnie w takiej sytuacji i jako mała dziewczynka ( jak młodsze rodzeństwo Weroniki) i jako nastolatka jak starszy brat. Im też jest bardzo ciężko, chcą święta a jednocześnie się boją, chcą ale nie wiedzą czy to wypada cieszyć się z czego kolwiek jak siostra jest w szpitalu, myślę że warto dla nich choćby małą choinkę i barszcz ugotować - potrzebują tego. A że wigili nie będzie? trudno będzie kolacja - ale ważna jest chociażby namiastka świąt.
przepraszam jeśli kogoś uraziłam ( jeżeli tak to dajcie znać usunę) - rozumiem ich i otaczam modlitwą.
Małgosiu Ciebie z mężem i Weronikę i Olę również.
I
Mogę jedynie sobie wyobrazić jak różne uczucia i myśli Wami targają...
Wasza rodzina stała nam się bardzo bliska...
Dlatego nie ustajemy w czuwaniu
+++
Dziękuję, że do tej pory dzieliłaś się z nami, bądź co bądź obcymi ludźmi, swoimi troskami.
Dziękuję, że zaufałaś nam na tyle, by przyjąć może niedoskonałą, ale z serca płynącą chociażby modlitewną pomoc.
Dziekuje, że w tym trudnym czasie dzieliłaś się z nami i byłaś tu obecna.
Na pewno wszyscy chcielibyśmy wiedzieć, co u Ciebie, dzieci, jak czuje się Weronika, ale zrozumiemy i zaakceptujemy każdą decyzję.
Niemniej będziemy wypatrywać wieści od Ciebie.
Mam nadzieję, że dobrymi, czy gorszymi podzielisz się z nami.
Pozdrawiam!
(przepraszam, że pisałam w liczbie mnogiej, ale myślę, że jak tu na forum jesteśmy, t przynajmniej w tej jednej kwestii jesteśmy zgodni)
Cokolwiek zdecydujesz
:iq: