Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Wszystko, co chciałbyś wiedzieć o edukacji domowej, ale bałeś się zapytać
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Założyłam niepotrzebnie kolejny wątek, więc kopiuję moje pisanie we właściwe miejsce
"Wzięłam się za sprawę dość późno wiem, ale czasem na pewne sprawy mamy mały wpływ, lub dajemy się nabrać.
W styczniu rozważałam ED dla najmłodszego dziecka, ale skutecznie nam otoczenie wybiło z głowy, co nie znaczy, że teraz tego też nie robi. Uwierzyłam obietnicą, zaufałam ludziom, powierzyłam im swoje dziecko i....., no właśnie i. Obecnie efekt jest taki, że dziecko zaczęło mieć fobie szkolne, uwielbia być chore, nie chce pracować z książkami szkolnymi, z każdą inną chętnie, ale jak widzi szkolny podręcznik zaczyna mi płakać.
Od czwartku (wiem, że późno, ale nie cofnę czasu i czuję się z tym źle, obwiniam siebie i to mocno) ruszyłam do akcji. Wybraliśmy szkołę (mam nadzieję, że dobrze), byłam w poradni i jest otwarta, ale nie wiedzą do końca co mają napisać, robią to drugi raz i to w dużym odstępie czasowym. Mała ma rok temu robioną pełną diagnozę i to ułatwia zadanie, bo badania psychologicznego i tak za bardzo nie można zrobić miała rok po roku robione i mogą się oprzeć na tym co mają, więc jest nadzieja, że się wyrobią.
Jeśli mogę to mam do Was ogromną prośbę o wsparcie i informacje w temacie ED.
Chce by moja córka nareszcie polubiła się uczyć, dla niej szkołą na razie wiąże się z dużym stresem.
Nie mam wykształcenia pedagogicznego, ani pochodnego jestem mamą, byłam instruktorem w ZHR (w tym również zuchowym) i ma wiele w sobie zapału i pokory, to niestety musi starczyć mojemu dziecku."
Wysłałam zapytanie do dyrektora szkoły czy może być taka opinia z PPP.
Ale mam stresy, rany jak bym maturę zdawać miała. :-SS
Znowu się zaczynają tekstu "życzliwych"... :-? Że rodzic to nie jest pedagog bo odpuści dziecku, że uspołecznianie jest ważniejsze od edukacji, że rodzić ma za mało wszechstronną wiedzę, że dziecko nie jest w stanie zdać rocznego egzaminu, że, że, że.......
W styczniu dyskutowałam jeszcze, teraz oświadczam, że nie warto mnie zawracać, bo decyzja podjęta na sztywno.
Czemu tak bardzo ludzie wątpią w sens ED??
Bo ich uporządkowany świat legł by w gruzach, gdyby zaczęli podważać swoje zaufanie do instytucji takich jak: oświata, służba zdrowia, wymiar sprawiedliwości?
Ale po kolei:
1)jak rodzic jest idiotą, to odpuści. Jeśli więc jesteś idiotką, nawet nie zaczynaj
2)uspołeczniać się można w innych miejscach, niekoniecznie w szkole ("ważniejszość" miłosiernie pominę)
3)chodzi o małe dziecko, na Boga - jak nie masz wystarczającej wiedzy, to ad.1) (a tak naprawdę, to przecież przygotujesz się przed każdymi zajęciami - osobiście uczyłam matmy, fizyki i dojcza, o których za bardzo nie mam pojęcia
4)orgowe dzieci jakoś zdają...
Nie daj się!
:-bd
Czy opinię do ED muszę mieć tylko z PPP państwowej?
Nie, może być prywatna, ale papiery z niej muszą być uznawane przez kuratorium.
(To znaczy, że ta poradnia prywatna musi mieć uprawnienia poradni publicznej).
W temacie uspołeczniania, właśnie odebrałam jedenastoletniego syna ze szkoły. Został pobity za to, że obronił bramkę i nie wpuścił gola, a że jest nieduży i chudzinka to niestety oberwał i nie dał rady się obronić. A szkoła co na to, nikt nic nie widział, nie słyszał.
No to uspołeczniłam sobie syna...
Uspołecznienie dziecka to proces przygotowania go do życia w obrębie szeregu grup i złożonych stosunków społecznych. Uspołecznienie nie może przebiegać z dala od tych warunków życia społecznego, jakie oczekują dziecko w przyszłości.
Jeśli więc ktoś przewiduje, że jego dziecko będzie zawsze chodzić do szkoły (tzw. wieczny student), niech je uspołecznia w grupie szkolnej.
Jeśli zaś ma na oku jego przyszłość jako osoby dojrzałej, niech poszuka szerszych możliwości uspołeczniania -- w rodzinie, grupie kościelnej, harcerstwie, podczas pomocy chorym i niepełnosprawnym itd.
W grupie rówieśniczej następuje socjalizacja do grup rówieśniczych, czyli przydatna na czas edukacji szkolnej ew. zasadniczej służby wojskowej. W tym drugim przypadku zwłaszcza się przyda umiejętność radzenia sobie z falą. O ile wiem, w wielu szkołach już się praktykuje podobne obyczaje.
Więcej informacji:
http://www.edukacjadomowa.piasta.pl/pytania.html
http://mamaroza.pl/edukacja-domowa-juz-nie-jest-nisza/
http://www.piusx.org.pl/kurs-katechetyczny
A w temacie edukacji domowej, wczoraj zaczęłam się wdrażać do pracy z córką, zabrałam ją wcześniej ze szkoły. Zaproponowałam jej pieczenie ciasta jej ulubionego czekoladowego. Podstawiłam przepis i poprosiłam by czytała jakie musi sobie naszykować składniki i luzik przeczytała, zrozumiała. Upiekła prawie sama ciasto, ja rozpuściłam margarynę tylko i wlałam do ciasta. Pytam jej, skoro tak ładnie jej idzie czytanie to czemu nie czyta w szkole, odpowiedziała, że boi się pani, bo ona od razu krzyczy, że się źle nauczyła. Więc już jak ma czytać to wszystko ze strachu zapomina. Pytam więc czemu w domu z czytanki tez nie chce czytać, bo ona już myśli o tym jak będzie czytać w klasie i już się zacina. Zatelepało mnie, że ja wcześniej z niej tego nie wywlekłam. Potem wieszałyśmy pranie i zrobiłyśmy matematykę, powiesiła na jednym pręcie 5 skarpetek na drugim 8 i okazało się, że dodała to w pamięci, odwrócona do suszarki. Nauczenie córki wierszyka jest jak maga wyzwanie, ściągnęłam z chomika 4 płyty piosenek dla dzieci (hity w stylu kaczka dziwaczka, pan tik tak, smerfy itp), codziennie włączamy i co po dwóch tygodniach dziewczyna mi śpiewa około 5 piosenek w całości, nigdy wcześniej nie potrafiła opanować tekstów piosenek ze szkoły. Czyli mam wrażenie, że dziecko zacięło mi się w temacie typowej edukacji szkolnej.
Córcia ma bardzo słabą ocenę wystawioną przez wychowawczynię, ciągle powtarza mi, że dziecko nie opanowało programu klasy pierwszej. Pedagog w poradni mówi zupełnie coś innego, no i mam potwierdzenie.