Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
poród naturalny po cesarce
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Ona ma prawo mieć swoje spostrzeżenia. I czy wszystkie musimy być jednomyślne?
Ja miałam teraz poród prowadzony bez parcia i faktycznie nie było w tym wysiłku, tylko "wypuszczanie" dziecka. Nie czułam żadnego napięcia w twarzy, oczach. Nie miałam oznak popękanych naczynek na twarzy (a mam bardzo kruche) - tu chyba bardzo duże znaczenie ma prowadzenie partych.
tego ostatniego, pomimo, że rodziłam na żelaznej i ze świetną położną i w
pozycji fizjologicznej prawie w kucki - co mam nadzieję, przy kolejnym
porodzie się uda, chociaż nie mam zielonego pojęcia do czego to zależy.
Co do parcia,
Rodziłam trzy razy sn na kasprzaka, w pozycji którą pięknie narysowała @Haku, czyli w leżącej, pod górkę, z parciem "na twardą kupę" - i mogę z czystym sumieniem napisać, że moje oczęta mogą dziś być zdecydowanie słabsze właśnie po tych koszmarnych porodach. Niestety taka jest prawda, że, zwłaszcza w tym szpitalu, cały personel każde rodzącym przeć w ten sposób i w tej pozycji - no chyba, ze wybuli się kasiorę na prywatną położną to wtedy może i można sobie decydować o pozycji przy parciu, niewiem, ja kasy nie miałam i rodziłam w ciągu tych trzech porodów z kilkoma położnymi, ktore jak jeden mąż kazały przeć pod górkę.
Po pierwszym porodzie kiedy badałam wzrok - a pierwszy miałam najcięższy - miałam -3 w prawym i -2 w lewym oku, teraz niewiem jak mam, bo do lekarza nie chodzę, dość, że napewno powinnam nosić okulary, i napewno wiem, że gdyby poród i parte były dobrze prowadzone przez doświadczoną położną uniknęłabym pracia na siłę, zwłaszcza kiedy rodzi się duże dzieci - to cud, że przy Maryśce, trzeciej, obyło się bez większych komplikacji i dla mnie i dla niej, chociaż za głowę ją wyciągałą położna, bo utknęła...
Czwarty poród miałam na żelaznej właśnie ze względu na dużego Michała, i mimo że rodziłam w pozycji przez siebie wybranej to też kazano mi silnie przeć - po lekturze I.Chołuj wiem teraz, że żeby nie przeć i pozwolić wysunąć się dziecku można, ale też trzeba mieć mądrą położną, która to poprowadzi i nie każe przeć na rozkaz. Mam nadzieję, że się to teraz przy moim piątym porodzie uda, chociaż niewiem czy ta reguła sprawdza si,ę też przy naprawdę dużych dzieciach a ja takie rodzę.
Przy drugim porodzie nie "dmuchałam świeczki" i popuszczałam dziecko, ale uszkodzenie krocza miałam znacznie większe - aż położne były zdziwione - jednak to prawdopodobnie przez łokieć przy głowie. Może też przez wielkość młodego. Nie da się powiedzieć, że przy porodzie w domu na pewno nie będzie uszkodzenia krocza. Z drugiej strony parte teraz nie wydawały mi się czymś totalnie ogarniającym jak przy pierwszym porodzie - w sumie były bardzo miłe.
Ale przecież jak jest skurcz to parcie samo wychodzi..
Dopiszę jeszcze pewnie dzieci z sn, czy z cc są jednakowym skarbem. A może Pan Bóg wiedział lepiej i te, które miały cc miały, bo tak było dla nich i dla dzieci najlepiej? Trudno dociekać. Warto podziękować, że w ogóle macierzyństwem obdarzył!
I ja dziękuję za to, co jest...nawet za ten instynkt macierzyński, który zbudził się dopiero niedawno...dziękuję Ci Boże!
Jak można być tak durnym? O położnych mówię.
Niestety, fizjologia ma to do siebie, że często trudno nad nią zapanować i nie koniecznie chce się poddawać uśrednionym opisom z książek medycznych. Są kobiety, które odczuwają potrzebę parcia na długo zanim ich szyjka macicy osiągnie pełne rozwarcie. I z badań wynika, że jak sobie trochę spontanicznie postękają nawet przy 6 cm, to nic złego się z ich szyjką nie dzieje. A są i takie, które mimo pełnego rozwarcia nie czują potrzeby parcia przez długi czas, nawet liczony w godzinach. Kompletnie nie widzę powodu, żeby w to ingerować, o ile tylko stan matki i dziecka nie wzbudza zastrzeżeń.
Ja miałam uczucie parcia przy pierwszym porodzie, jak lezalam na łóżku.
Chyba pozostaje nam się cieszyć z tego ze żylysmy w blogiej nieświadomosci..
Ale nie ukrywam ze pierwszy raz o parciu na komendę usłyszałam i był to dla mnie lekki szok..
OT: Marcelina spotkałam Cię ostatnio w pociągu...
Tylko tęskno mi trochę.
Aż mnie korci zeby w to lato do krk pojechać..
ja doskonale rozumiem takiego lekarza. wszak sama doświadczam czesto takich sytuacji. ze dobrze byloby zaczekac, nie popedzac, ale człowiek chce miec to juz z głowy bo sie boi ze potem beda jakies trudnosci. roznica skali jest bo nie chodzi o zycie tylko o nieumyte zeby czy niezalozone buty, ale natura uczucia podobna. nawet ciezko miec do nich pretensje. tak ich nauczyli
tam nie zaśmiecać wątka, bo chciałabym się odnieść do paru rzeczy:
"Jeden przykład: wg więkoszosci lekarzy twierdzi, że ktg nalezy robic
w terminie porodu wiec od 38 tygodnia ciazy. Wg Katarzyny i jednego z
lekarzy którego pytałam- zwolennika gorliwego sn od 41. Gdybym czekała
tak długo to dzis nie cieszyłabym się z usmiechów córki. A
nic,kompletnie nic nie wskazywało na to że coś zlego sie dzieje. Jesli
mamy takie mozliwosci i osiagniecia techniczne to dlaczego nie korzystać
z nich . Dobrze że posłucham ostroznych lekarzy. "
jeśli u Ciebie w ciąży coś złego się działo i musiałaś konsultować się z lekarzem i robić niezbędne ktg przed terminem porodu, to nie oznacza, ze większość lekarzy którzy twierdzą, że ktg powinno się robić od daty terminu porodu się myli. Czy to oznacza, że większość tych lekarzy i w tym Katarzyna źle myślą i są nierozsądni każąc tak robić, to znaczy że są nie ostrożni?
Twój przypadek był szczególny, coś się niepokojącego zadziało i potrzebna była interwencja medyczna i nie ma wątpliwości, że uratowało to życie Twojej córki, ale nie można tego rozciągać na ogół kobiet w ciąży, że teraz trzeba być ostrożnym i po 38 tc łazić na ktg, tym bardziej w zdrowej normalnej ciąży, kiedy jak sama pisałaś nic się wcześniej nie dzieje. Bo jak się dzieje coś, to przecież nikt tego nie neguje, bez dwóch zdań trzeba konsultować się z lekarzem.
"Drugi przykład
Katarzyna pisała kilka razy ze badanie na hormony tarczycy trzeba robic
na czczo, lecze sie od wielu lat, u róznych lekarzy i kazdy z nich
twierdzi, że nie"
wiesz, ja się na tarczycy nie znam ale znam lekarzy którzy takie byki w wiedzy mają że szok, jak chociażby taki kwiatek, że będąc w normalnej zdrowej ciąży kobieta nie może karmić piersią starszego dziecka. A Katarzyna twierdzi, że można, czyli że się myli?
Każdy wiec może się mylić.
No wlaśnie, może czy nie może? Nie mamy obowiązku słuchać czyiś rad jeżeli uważamy że ktoś może się mylić.
"Szkoda, że zamiast próbowac zrozumiec stanowisko kilku osób z w watku o
cc skwitowano, ze tylko dlatego mamy odmienne zdanie bo czujemy się
urazone że nie urodziłysmy sn. "
Przykro mi że się tak poczułaś, myślę, że nikt tak tutaj nie chciał tego tak ująć i jest to Twoja interpretacja. Jak już pisałam wcześniej nikt nigdy nie twierdził, że cc w ważnych przypadkach jest niezbędne dla ratowania życia matki i dziecka. I napewno nie ma takiej osoby która by nie próbowała zrozumieć kobiet po cc - napewno jednak w niektórych przypadkach trudno jest zrozumieć lekarzy którzy wykonują cc rutynowo i bez wyraźnych wskazań.
edit: mała korekta
Ciężkie ma zadanie - propagować ideę porodu siłami natury jako taką. Ta idea zostaje zderzona z konkretnymi przypadkami medycznymi - które mogą ją potwierdzać lub jej zaprzeczać.
Dla mnie jest trochę tak, że @Katarzyna dysponuje pewnym depozytem wiedzy - my możemy tę wiedzę od niej przechwycić.
Ja mam tak, że intuicyjnie czuję, że są jakieś inne niż zaproponowane np. przez lekarzy ścieżki, ale brak mi wiedzy. Otrzymuję wiedzę od Katarzyny i sama podejmuję decyzję (lub z mężem) co tu dalej robić. Ale w życiu bym w przypadku komplikacji nie powiedziała, że to wina Katarzyny. Bo sami podejmujemy decyzję.
Być może można to ocenić jako niepotrzebne ryzyko, ale ja bym powiedziała, że to próba walki o prawdę.
Wczoraj jedna z osób z mojego otoczenia miała cc. Wg mojej bardzo skromnej wiedzy i intuicji, źle prowadzony był poród - był wywoływany, podano oksytocynę, znieczulenie w dwóch dawkach uniemożliwiających chodzenie (była konieczność cewnikowania). Sam poród ostatecznie polegał na leżeniu i czekaniu na rozwarcie 10 cm, a rodząca była jak (przepraszam za porównanie) kurczak na rożnie przekładana z boku na bok co 15 min. Rozwarcie stanęło na 6cm, dziecko wstawiło się twarzą. Trzeba było ciąć - cięcie ratujące życie, czyż nie?
Chyba jestem jedyną osobą, która przeżywa, że ten poród nie skończył się naturalnie. Wydaje mi się, że mógł - gdyby go nie wywoływano, nie podano znieczulenia, rodzącą zachęcano do aktywności etc. Biorąc pod uwagę wiek rodzącej i jej lękliwą naturę, obawiam się także, że dziecko pozostanie jedynakiem.