Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Papież Franciszek.
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Założycielem Rotary Club był Paul Harris, mason wysokiego stopnia.
Zapraszam do wspólnej lektury, treść tych dokumentów można znaleźć także w sieci. Zaczynam od encykliki św. Piusa X pt. "E supremi apostolatus" - o odnowieniu wszystkiego w Chrystusie. Jeżeli będzie Cię korciło, aby napisać coś niemiłego o Franciszku, poświęć ten czas na lekturę pism św. Piusa X.
13. Aby zaś znów z tego apostolstwa i gorliwości w nauczaniu można było zbierać spodziewane owoce i aby we wszystkich ukształtowany był Chrystus, niech o tym pamięta dobrze każdy, Czcigodni Bracia, że nie ma nic dzielniejszego nad miłość. Albowiem "Pan nie był w wichurze" (1 Krl 19, 11). Na próżno spodziewano by się, że pociągnie dusze do Boga gorliwość zgorzkniała; owszem - surowe gromienie błędów, gwałtowne karcenie wad prowadzi nieraz raczej ku szkodzie, aniżeli ku pożytkowi. Wprawdzie upominał Apostoł Tymoteusza: "wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu" - dodawał jednak: "z całą cierpliwością" (2 Tym 4, 2). Tego też, zaiste, nauczał nas Chrystus swym przykładem. "Pójdźcie - czytamy, jak mówił, - do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię" (Mat 11, 28). Przez "utrudzonych" zaś i "obciążonych" rozumiał nie innych, tylko tych, którzy byli w niewoli błędu i grzechu. Jakaż to była w tym Mistrzu łaskawość, jaka łagodność, jaka litość nad stroskanymi wszelkiego rodzaju! Serce Jego odmalował wiernie Izajasz w tych słowach: "Sprawiłem, że Duch Mój na Nim spoczął. Nie będzie wołał ni podnosił głosu. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zgasi knotka o nikłym płomieniu" (Iż 42, 1-3).
Nie chcę się wymądrzać, ale to co prezentuje nam tutaj Gregorius wskazuje na mocne zniewolenie duchowe, albo "tylko" głęboką depresję.
Jednym z nich jest choćby nawrócenie się Klarci.
A poważnie - wymienię dwa najlepiej mi znane: Ruch Swiatło-Zycie i Droga Neokatechumenalna.
Poza tym:
- kanonizacja św. Faustyny, poprzez którą Pan nasz objawił nam ogrom swojego miłosierdzia.
"Te dwa promienie oznaczają krew i wodę- blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz... Te dwa promienie wyszły z wnętrzności miłosierdzia mojego wówczas, kiedy konające serce moje zostało włócznią otwarte na krzyżu. Te promienie osłaniają dusze przed zagniewaniem Ojca mojego. Szczęśliwy, kto w ich cieniu żyć będzie, bo nie dosięgnie go sprawiedliwa ręka Boga."
"O, jak bardzo mnie rani niedowierzanie duszy. Taka dusza wyznaje, że jestem święty i sprawiedliwy, a nie wierzy, że jestem miłosierdziem, nie dowierza dobroci mojej. I szatani wielbią sprawiedliwość moją, ale nie wierzą w dobroć moją."
"Raduje się serce moje tym tytułem miłosierdzia."
"Odmawiaj nieustannie tę koronkę, której cię nauczyłem. Ktokolwiek będzie ją odmawiał, dostąpi wielkiego miłosierdzia w godzinę śmierci. Kapłani będą podawać grzesznikom jako ostatnią deskę ratunku; chociażby był grzesznik najzatwardzialszy, jeżeli raz tylko odmówi tę koronkę, dostąpi łaski z nieskończonego miłosierdzia mojego. Pragnę, aby poznał świat cały miłosierdzie moje; niepojętych łask pragnę udzielać duszom, które ufają mojemu miłosierdziu."
- kanonizacja Matki Teresy, która dała nam wzór bezwarunkowego zawierzenia się Bogu,
- niedługo będziemy mieli kanonizację bł. Jana Pawła II, całym swoim życiem świadczącego prawdę Ewangelii.
Nie ma co się Gregoriusa czepiać, bo pisze bardzo logicznie, jak człowiek patrzy na to, co się w posoborowiu dzieje to idzie się załamać
sama lekki kryzys przechodzę jak obserwuję co się dzieje i najchętniej to bym się przeniosła do lasandrystów schizmatyków i tylko posłuszeństwo wobec hierarchii kościelnej mnie powstrzymuje
(sorry za marudzenie, ale właśnie skończyłam książkę di Mattei)
@awangarda: Niestety u lasandrystów trzeba słuchać księdza, a nie wymyślać, co dusza zapragnie
PS. Pius X:
14. Daleka wszakże jest od Nas myśl, Czcigodni Bracia, jakoby w całej tej ciężkiej sprawie odnowienia w Chrystusie wszystkich ludów mieliście pozostawać bez pomocników, tak wy sami, jak i wasze duchowieństwo. Wiemy dobrze, że "Bóg każdemu z osobna dał rozkazanie o bliźnim swoim" (Syr 17, 12). Zatem nie tylko kapłani, ale i wszyscy bez wyjątku wierni mają współpracować w sprawie Bożej i dusz ludzkich: rozumie się, nie na własną rękę i nie we własnym kierunku, lecz zawsze pod kierownictwem i przewodnictwem biskupów; albowiem przewodzić, nauczać i kierować w Kościele nie dano nikomu poza wami, "których Duch Święty ustanowił abyście rządzili Kościołem Bożym" (Dz 20, 28)
cóż, właśnie słucham się xiędza
Oaza tętni życiem
Wczoraj, gdy wraz z kilkoma tysiącami oazowiczów w różnym wieku uczestniczyłem w Mszy Świętej podczas powakacyjnego Dnia Wspólnoty Ruchu Światło-Życie w katowickiej katedrze zrozumiałem dlaczego tamten tekst pojawił się w „Gazecie”. Bo oaza, pomimo tego co wygadują jej krytycy, ciągle tętni życiem i – nie boję się tego napisać – to właśnie Ruch założony przez ks. Blachnickiego w znacznej mierze ożywia Kościół w Polsce.
Żeby zrozumieć jak wielkim skarbem dla Kościoła jest oaza, trzeba spojrzeć na Ruch z szerokiej perspektywy. W samej tylko archidiecezji katowickiej to 126 wspólnot młodzieżowych, 230 kręgów Domowego Kościoła i 13 wspólnot Oaz Dorosłych. W ramach Ruchu Światło-Życie w diecezji zaangażowanych jest blisko 100 kapłanów i tysiące świeckich. Cztery razy w roku odbywają się rejonowe Dni Wspólnoty, co miesiąc spotykają się księża z Unii Kapłanów Chrystusa Sługi. Blisko 500 animatorów jest formowanych w ramach Studium Animatora, niektórzy z nich uczestniczą w dwuletniej Szkole Animatora. Oaza w diecezji ma swoje stałe ośrodki formacyjne (Centrum Duchowości w Tychach organizujący m.in. Tyskie Wieczory uwielbienia czy rekolekcje oazy dorosłych i Ośrodek Liturgiczny w Chorzowie, który przywraca blask śpiewom liturgicznym). Członkowie Ruchu biorą czynny udział w życiu swoich parafii. Od przygotowania czuwań modlitewnych czy służby liturgicznej, przez prowadzenie grup bierzmowańców, po przygotowanie gazetek parafialnych. To ogrom pracy. Pracy wykonywanej z miłości do Kościoła, który jest dla nas domem.
Ale owoce formacji oazowej widoczne są także w dalszej perspektywie. W archidiecezji katowickiej ponad połowa powołań kapłańskich wychodzi właśnie z Ruchu Światło-Życie. W czasie formacji seminaryjnej wielu alumnów, którzy nie mieli styczności z oazą uczestniczy w rekolekcjach i wchodzi w życie Ruchu, bo widzi, że to doskonały program kształtujący dojrzałych chrześcijan.
Kolejnym owocem tego, co zrobił ojciec Franciszek są liczne wspólnoty ewangelizacyjne, które dziś działają w Kościele w Polsce, a wyrosły na gruncie doświadczenia Ruchu Światło-Życie.
(...) Oaza żyje. Tętni życiem, wbrew krytykom. Jasne, że nie jest do zbawienia koniecznie potrzebna. Ale z pewnością wiele ułatwia na tej drodze.
http://gosc.pl/doc/1688435.Oaza-tetni-zyciem
***
Z budzikiem w tle
Kilka tysięcy dzieci, młodzieży, dorosłych i rodzin Ruchu Światło-Życie spotkało się w katowickiej katedrze. Najważniejszym wydarzeniem powakacyjnego dnia wspólnoty była Msza św., której przewodniczył abp Wiktor Skworc.
Koncelebrowało ją ok. 75 księży. Podczas kazania abp Skworc przypomniał, że żaden człowiek nie musi sam sobie nadawać godności, bo posiada już wartość nadaną mu przez samego Boga. - Mam wartość, bo mam przeszłość i mam przyszłość - obie zanurzone w Bogu, który jest moim Ojcem. Taka świadomość to fundament pokory! - powiedział metropolita. - Owo zanurzenie w Bogu to powód, że nawet nienarodzone dziecko ma wartość i godność, choć jeszcze niczego w życiu nie dokonało,...
(...) Arcybiskup przypomniał też, że Ruch Światło-Życie ma ducha misyjnego. - Działa nie tylko w Polsce, idzie na cały świat i jest obecny już m.in. w Kazachstanie i Chinach.
http://katowice.gosc.pl/doc/1687143.Z-budzikiem-w-tle
I jeszcze jedno gdy Benedyktowi też przekazano świadectwo konkretnej ilości odmówionych różańców zachował się diametralnie odmiennie.
Każdy jest inny. Do tego nie wiemy, jak się papież zachował wobec darczyńców.