Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
nauczycielka - jędza, uczniowie aniołeczki
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Rodzice chodzą do proboszcza i dyrekcji na skargi, dyrekcja moze tylko rozmawiać z katechetką, nic innego nie jest w stanie.
Proboszcz bagatelizuje w stylu "wicie rozumicie, to taka oddana siostra, niedługo emerytura", albo potakująco kiwa głową obiecując, ze porozmawia.
I nic się nie zmienia.
To nie jest tak, ze siostra codziennie, kilka razy tak robi. Ale ma takie wyskoki niestety, uaktywnia sie zwłaszcza w okresie przedkomunijnym, amoku dostaje.
Moi przyjaciele też na takiej rozmowie byli i nic nie wskórali, a to parafialni aktywiści.
Nie wiem natomiast, czy była jakakolwiek skarga do Kurii
To jest właśnie taki paradoks-państwo płaci katechetom a nie ma żadnego wpływu na tą grupę pracowników. Nie ma nic do gadania co do zatrudnienia, bo de facto zatrudnia Kuria, katecheta musi mieć tzw misję od Kurii (chyba nie pomyliłam), hospituje też proboszcz i to on dokonuje oceny.
Pedagodzy szkolni zamiast się zająć takimi uczniami piszą wytyczne i inne programy naprawcze. Cała odpowiedzialność zrzucona jest na nauczyciela i wychowawcę. Jedynym narzędziem jakim szkoła dysponuje jest nauczanie indywidualne (sic!). Kasa zamiast iść na dzieci chore lub szczególnie uzdolnione idzie na nieskuteczne próby wyciągania ludzi z marginesu. Jedynym plusem jest pozbycie się z klasy elementu niereformowalnego.
Pierwsze co należałoby zrobić to znieść obowiązek szkolny. Nic tak dobrze nie dyscyplinuje uczniów jak zagrożenie usunięciem ze szkoły (sprawdzone w LO).
p.s. dodatkowo w szkołach prywatnych i społecznych dopuściłbym stosowanie kary chłosty (za zgodą rodzićów)
p.s.2. zresztą ja na szkolnictwo mam pogląd chyba bardziej radykalny niż Korwin-Mikke
p.s.3 na razie jednak trzeba działać w ramach obowiązującego prawa
Złapanie dziecka za ramię bądź ukucie długopisem w celu powstrzymania od negatywnego zachowania może już tak zostać odebrane. A wtedy ... no cóż. Dura lex sed lex.
Co do sytuacji opisanej przez Milamama, nie wyobrażam sobie, że nauczycielka mojego dziecka stosuje wobec niego kary fizyczne czy jakoś znęca się nad nim psychicznie. Jeśli ma problem z moim dzieckiem to oczekuje od niej szybkiej informacji w czym tkwi wg niej problem, rozmawiam z dzieckiem jak sytuacja wygląda ze strony dziecka i próbuję znaleźć rozwiązanie. Są uwagi zasadne i niezasadne. Mój syn miał trochę uwag, ale były to uwagi różnego kalibru. Jeśli chodzi po klasie na lekcji - tłumaczenie dziecku, że nie może i dlaczego (przeszkadza w lekcji, rozprasza uwagę itd), ale jeśli uwaga była "za głośno śmiał się na przerwie" i dziecko potwierdza, że tylko tyle, no to sorry nie zamierzam z tym nic robić.
Jeśli nauczycielka by powiedziała, ze zaklei dzieciom buzie taśmą, to zaraz by była delegacja rodziców u dyrektora na rozmowie - przynajmniej w szkole moich córek, bo tam dość asertywni raczej rodzice są
Zastanawiam się skąd ta niechęć do jakiegokolwiek kontaktu fizycznego?
Efekt: większość nauczycieli daje sobie spokój, ze stratą dla klasy oraz coraz głębsza frustracją zawodową. Tak jest właśnie w typowej polskiej szkole. Nauczyciel stawia dla świętego spokoju dwóje i tróje. Grunt aby szybko przepchnąć łobuza do trzeciej klasy i pozbyć się ze szkoły. Rodzice się cieszą bo synalek zdał. Dyrekcja nie ma pretensji do nauczyciela. Czasem rodzice innych dzieci podnoszą larum. Ucznia przenosi się do innej klasy z mniej roszczeniowymi rodzicami. Proste! Działa!
Oczywiście są szkoły gdzie nie ma takich debilów lub jest ich zdecydowanie mniej. Szkoły takie stawia się za wzór i mówi się, że można bezstresowo i z poszanowaniem nietykalności.
Zazwyczaj pada tekst w stylu:co mi zrobisz?. Ewentualnie: biegiem- ale juz na skargę do mamy. Szybko wyjaśniam, że jemu tez nie wolno czegos tam i skoro on olewa jak tez jestem zwolniona z przestrzegania umów. Nic mniej bardziej nie smuci i jednocześnie wkurza jak nauczyciel, który uwierzył, że uczeń moze wszystko a ja mam się trząść. Moze to kwestia osobowości, ale ja nie mam z tym najmniejszych problemów.
Jeśli uwierzymy ze nam mogą kosze wsadzić na głowę to wsadzą
Na wszelki wypadek dodam też, że moje anioły wiedzą, że ze mnie furiat ale sprawiedliwy. I nigdy nie ublizam choc zdarza mi się stosować męski, twardy język
Jestem babą z krwi i kości. Bardzo emocjonalną. Do bólu sprawiedliwą. Nie mam oporów przed przeproszeniem, przyznaniem się do błędu. Nigdy nikomu nie ublizylam choc zdarza mi się używać swoistego języka. Nie daję się zastraszyć. Wykazuje zrozumienie dla sytuacji ucznia. Nie pozwolę sobie, by uczeń wypowiadał wulgaryzmy. Jak nie skutkuje, wyrzucam wiązankę bardziej urozmaiconą niz sam uczeń; ) .
Płaczę razem z uczniem i z uczniem się śmieję.
No i jeszcze trochę
Plis!
Oddam Ci bliźniaków