Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Podpisy w sprawie całkowitego zakazu aborcji
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Oczywiście, problem kradzieży samochodu trudno porównywać z gwałtem i nie jest moim celem przykładanie do tych dwóch sytuacji wspólnej miary. Chcę tylko pokazać, że fakt, że ktoś drugi nie ma prawa czegoś zrobić nie sprawia, że zachowanie potencjalnej ofiary pozostaje bez wpływu na działania podjęte przez sprawcę. Upieranie się przy całkowitym braku związku wydaje mi się mało rozsądne. Zgadzam się za to w pełni z tym, że zachowania, czy stroju ofiary nie można traktować jako okoliczności łagodzącej dla sprawcy, bo to go w żaden sposób nie usprawiedliwia.
I właśnie dlatego nieludzkie jest karanie jego dziecka. Śmiercią.
Nie wolno nam powiedzieć, że to jest ok.
I jednocześnie uznajemy, że sąd może odstąpić od wymierzenia kary matce dziecka poczętego z gwałtu, bo jest w sytuacji nadzwyczajnej.
Natomiast obecne prawo pozwala pozbawić życia dziecko, gdy zachodzi PRAWDOPODOBIEŃSTWO czynu zabronionego. Dlatego popieram projekt zmiany tego prawa.
To jasne jest ze winny jest tylko gwałciciel, ze dochodzi so nich na staruszkach, kobietach zupełnie nieatrakcyjnych, skromnie ubranych itp. Ale istnieją gwałty na imprezach, przekroczenie zgody dziewczyn itp. Dlatego synów bede uczyła, ze nigdy przenigdy nie mogą dotknąć dziewczyny wbrew jej zgody (i mowię tu o każdym dotyku), a córki skromności i właśnie nie kuszenia losu.
Ale takie podejście to jest moje podejście jako matki, natomiast oceniając gwałt, zawsze stanę po stronie ofiary.
Co do aborcji, powtórzę raz jeszcze, w wielu krajach standardową procedurą jest podanie pigułki po. Naprawde trudno mi sobie wyobrazic, ze młoda dziewczyna bedzie po jakimś czasie rozważać, a moze doszło juz do połączenia nasienia gwałciciela z jej komórką jajową i do poczęcia i z tego powodu wpadała w traumę. Nie twierdze ze nie jest to zachowanie moralnie naganne, ale z tà traumą po wzięciu takiej pigułki i to w przypadku po gwałcie, to bym nie przesadzała.
Wiesz, czy nie wiesz?
Ale legalizacji aborcji z gwałtu nie popieram. O gwalcie się nie da zapomnieć. Nawet jeśli był po mocno zakrapianej imprezie. I nawet po terapii. A ewentualne dziecko nie jest temu winne. Mam same córki i nie zrobilabym córkom tego. Dobrze wiem jak się zostaje samemu w niechcianej ciąży. Jak wokoło wszyscy namawiają do aborcji. Najgorsi są właśnie ci najbliżsi. Bo od nich chcesz usłyszeć że będzie dobrze. I jak dziecko umiera to szuka się tylko okazji żeby to jakoś zadośćuczynić. Nawet jeśli umiera nie w wyniku aborcji. Sorry ale feministki pierdolą jak potluczone i nie mają pojęcia ani o gwałcie ani o jego skutkach w postaci ciąży i jej zakończeniu.
(ed. No syna mam jednego. Jeszcze o nim zapominam :P
a skąd ta pewność?
Moze właśnie dlatego, że niektóre wiedzą-zostały feministkami?
A poza tym to jest projekt obywatelski. Jeszcze chyba nie złożony do sejmu. Projekt się uszczególawia. To jeszcze nie jest etap pracy nad jakimikolwiek kompromisami. A ja z doświadczenia wiem że zawsze otrzymuje się mniej niż się prosi. Dlatego zwykle wnioskuje się o maksimum bo z tego wyjdzie jakaś średnia którą się dostaje.
Nie cenię osobistych przekonań JK w tej sprawie (chciałbym się mylić). Myślę, że jego głosowanie będzie wykalkulowane.
Co do winy. Też uważam,że winny jest gwałciciel. Warto jednak być roztropnym i skromnym i tego uczyć swoje dzieci. Do pewnego stopnia mamy na to wpływ. Pisałam z resztą o karze kastracji dla gwałciciela. nie rozumiem, dlaczego jej jeszcze nie wprowadzono...
@Paprotka , a nie przyszło Ci do głowy, że są kobiety, które nie darowałyby sobie, że pozbawiły życia SWOJE WŁASNE rozwijające się dziecko?
Nie rozumiem niektórych kobiet, naprawdę...
Dla mnie każde dziecko rozwijające się we mnie byłoby MOJE, MOJE WŁASNE I KOCHANE.
Ta retoryka zakłamująca rzeczywistość, która używa określeń typu "dziecko gwałciciela" przypomina mi pewien dowcip o blondynce:
"Co myśli blondynka jak zajdzie w ciążę?
- A może to nie moje .... ?? "
Przepraszam, wiem, ze wątek poważny, ale nie mogłam się powstrzymać przed tym skojarzeniem.
O! A teraz właśnie jak to pisałam, w Radio Maryja ksiądz podczas audycji dla dzieci przypomniał słowa Pana Jezusa:
„Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje…”
Swoją drogą, to przerażające jest to, co pisze @Katarzyna. Przeraża mnie ludzkie zezwierzęcenie. A te same środowiska, które propagują wolny seks, alkohol, narkotyki wyciągają do ofiar swojej ideologii "pomocną" dłoń z pigułką "dzień po". :-&
@Tola , w takiej sytuacji pewnie nie myśli się logicznie, dlatego prawo powinno pomóc kobietom nie popełnić błędu.
Nie wiem, do nie których pań nie trafiają nawet argumenty matek, które mają wiele córek i wyraźnie piszą, że nie pozwoliłyby na aborcję swoim córkom, w żadnej sytuacji (Małgorzata, Odrobinka, Małgorzata32).
Jak również nie dociera to co zalinkowała @Elunia.
I nie uwierzą, no za cholerę nie uwierzą, że są kobiety, które takie dziecko przyjęłyby i wychowały (no jeśli już to są to kobiety zastraszone przez otoczenie i zindoktrynowane, prawda?).
Dziewczyny - jesteście nieprzemakalne na jakiekolwiek argumenty.
@Małgorzata , podziękować ^:)^
Jezu, jak dobrze, że są jeszcze ludzie, którzy tak myślą ...
Nieważne jaki to etap życia; to jest człowiek. I albo się uważa że to życie albo nie.
A leczenie traumy traumą to kuriozum totalne.
Moje pierwsze dziecko umarło. Do tej pory o tym pamiętam choć wcale nie chciałam być w ciąży i gdzieś na dnie duszy miewam poczucie że gdybym inaczej się zachowała albo otoczenie moje mniej mnie stresowalo to dziecko mogłoby żyć.
Piszę to z perspektywy czasu dłuższej i z doświadczenia szesciokrotnego macierzyństwa. Na tamtym etapie czułam tą stratę o wiele mniej. Może nawet ulgę chwilową odczułam ze tak się to skończyło. Na tamtym etapie w ogóle nie zdawałam sobie sprawy co to jest dziecko. Wiem to teraz.
Nie ma wyjątków.
Człowiek jest człowiekiem od poczęcia, innej wyraźnej granicy już potem nie ma.
Potem to już mamy poglądy Singera i aborcję postnatalną - bo przecież małe dziecko też nie jest samodzielne, itp. itd.
Myślenie, które jest powszechne obecnie, to tani sentymentalizm - tzn. rozczulamy się nie nad tym, co trzeba (patrz - np. obrońcy zwierząt, którzy są jednocześnie za aborcją. Z jednym dyskutowałam kiedyś, który gatunek ssaka jest masowo zabijany.)
Ten sam sentymentalizm podsuwa argumenty o zabiciu chorych dzieci "żeby się nie męczyły". I że zabicie mniej boli.
Gwałt jest sprawą straszną, bez dyskusji. Tylko nie ma, naprawdę nie ma argumentu, dlaczego mamy zabić dziecko, które nie jest winne, że jego ojciec jest przestępcą.
Na pewno potrzeba dużo wsparcia, dla matek w różnych trudnych sytuacjach - i to zarówno może zapewnić państwo, ale też - to jest nasza rola.
Żeby takich dziewczyn/ kobiet nie zostawiać samych, kiedy im się często wali świat na głowę (czy to "nastoletnia" ciąża, czy chore dziecko, czy dyskutowane wyżej zajście w ciążę w wyniku gwałtu).
To jest powtarzane we wszystkich instytucjach pomocowych, które zajmują się ochroną dzieci nienarodzonych, i wspieraniem mam - że zostały zostawione sobie, namawiane przez najbliższych do "pozbycia się problemu".
Dla mnie ciekawe jest wypieranie tego, że aborcja nie zostawia żadnego śladu w człowieku (ewentualnie, słuchając pań na femi-manifestacjach - że zostawia dumę z faktu zabicia człowieka), jak mamy z drugiej strony obfite relacje z różnych trudności, które dotykają matki po poronieniu (i to nie zawsze są "dzieci wyczekane").
Nie chodzi mi o kwestie psychiczne, które mają bardzo szerokie spektrum, tylko o zwykłą fizjologię. Tego się nie da oszukać i przyklepać.
Cała ta dyskusja skłania do zadania sobie pytań - jak ja mogę pomóc takim dziewczynom, rodzinom.
Konkretnie - duchowo/ materialnie/ jeszcze inaczej.
I - mieć przemyślane - poukładane - co by się stało, gdyby te trudne sytuacje dotknęły mnie/ moją rodzinę.
Jak się ma poukładane już wcześniej, to - gdy przyjdzie chwila próby - wiemy, do czego się można odwołać, a nie dajemy się wyłącznie ponieść emocjom i nie zawsze dobrym radom.
Jak to mawiał Chesterton, jak go kiedyś zapytali, co by się zachował w takiej a takiej sytuacji (chodziło chyba o jakieś wojenne przypadki, jak zwykle w dyskusji - graniczne) - "Sam jestem ciekawy, jak bym się zachował. Ale powinienem się zachować tak, a tak.".
Musimy wiedzieć, co jest dobre, a co złe.
Co wybieramy - to już zależy od nas.
k.