Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Kilka tekstów w obronie "klapsów"
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Małe dziecko się pilnuje. Jak mu się daje swobodę, to trzeba liczyć się z konsewencjami, przewidywać, a nie uderzać dziecko za to, że jest dzieckiem i zachowuje się jak dziecko.
Nie chcę bronić klapsów jako metody, ale obrzydza mnie współczesna psychonowomowa krytykująca wszystko, co było, podważająca autorytety ojców i dziadków, matek i babć, bo oni się nie znali, nie to, co my, uczeni specjaliści. I wiesz? W Twojej pracy ważniejsze jest Twoje serce i zaangażowanie niż te kursy, papierki i naukowe elaboraty. Można być profesorem psychologii i pedagogiki i ponieść porażkę wychowawczą, a można być prostą kobietą, która czasem zdzieli dziecko ścierką, ale która wychowa je na dobrego człowieka, dając mu dom przed duże "D".
Ciągle tu mowa o nowoczesnych metodach ale nie wiadomo jakich. Może porozmawiajmy o działaniach. Pewne działania mi się sprawdzają na większej grupie w pracy i jak mi najdzie więcej dzieci do domu:
Wybiegać, zmęczyć. Jak się zaczyna kotłować w głowach to na powietrze, do parku, lasu.
Zająć umysł, wtedy ręce i nogi się wyciszają- jak się tłuką spróbować odciągnąć uwagę zadając zagadki, dać zadanie typu- przynieś mi szybko coś czerwonego i okrągłego, zarządzić klaskanie i tupanie szybko (wytupujemy złość).
Ogólnie jak to są chłopcy to oni mają potrzebę przepychanek, siłowania. Są zabawy, które im to zapewnią- bierzesz wielką poduchę, przyciskasz dziecko do podłogi i ma się wydostać. Albo obejmujesz mocno i niech się wyswobodzi. Masowanie, solidne, opukiwanie tłuczkiem do mięsa), wałkowanie wałkiem. Dziecko dostymulowane będzie spokojniejsze i bardziej wyciszone. Zróbcie sobie z tego rytuał popołudniowy. Tylko na koniec takich zabaw musi być jakieś wyciszenie, czytanie, słuchanie muzyki.
I rozumiem, że jak się człowiek zetknie że współczesną psychologią rodem z Facebooka to się robi niedobrze. Mnie też. Tylko, że to z realną psychologia ma niewiele wspólnego. W dzisiejszych czasach wystarczy być celebrytka żeby mówić innym jak żyć. Stąd jakieś hasłowe bzdury typu bądź sobą, idź za głosem serca (w praktyce spiernicz sobie życie idąc za chwilowa przyjemnością).
Jak dziecko zrobi coś niewłaściwego, pogadam z nim, wyjaśnię i nie zrobi tego zaraz ponownie to widzę że działa. Tłumaczenie jest skuteczne. I pozwala uprzedzać zachowanie- czyli tłumaczę zanim dziecko zrobi coś, czego nie powinno.
A klaps? Dziecko zrobiło coś niewłaściwego, zostało uderzone i co? Samo sobie wymyśli czemu dostało w tyłek? I nie zrobi tego bo zrozumie że ma tak nie robić?
Z doświadczenia swojego jednak wiem, że wielu rzeczy w dzieciństwie nie robiłam nie dlatego, ze rozumiałam i uznawałam za słuszne, ale dlatego, że bałam się kary. Po latach zrozumiałam, że zakazy miały sens. Nie wiem, czy wtedy mój umysł by to pojął. Śmiem więc twierdzić na tej podstawie, że klapsy i kary odnoszą czasem lepszy skutek niż tłumaczenia. I tak to chyba kiedyś działało. Tak się wychowywało. Może teraz dzieci są mądrzejsze... Nie wiem. Ja się staram wszystko swoim dzieciom tłumaczyć, ale ta metoda niestety rzadko działa. Może źle tłumaczę.
Nie potrafię sobie wyobrazić sytuacji, kiedy klaps jest lepszy niż inne metody.
Dziecko za małe by zrozumiało? To tym bardziej za małe by je karać biciem.
Mówienie o klapsach jako czymś niebolesnym dla dziecka stoi w sprzeczności z jakimikolwiek argumentami za ich stosowaniem.
Łatwiej dostać po tyłku niż z własnego kieszonkowego odkładać na odkupienie zepsutej w złości rzeczy.