Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Mama - w domu!
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
W sumie wszystko sprowadza się do życia zgodnie z wolą Bożą, z jej rozeznaniem i zgadzaniem się z nią.
OlaOdPawła: ależ ja tez się zastanawiam nad tym czy to słuszne, nie potrafie i nie zdobyłbym się jednoznacznie na to odpowiedzieć.
Sztuką jest właściwe rozeznanie woli Bożej.
Kiedys uprawiałam namiętnie ogródek na własne potrzeby i zawsze miałam nadwyżkę żywności (tzn. nie byliśmy w stanie sami tego przejeść), dodam, że ogródek uprawiałam normalnymi, nienowoczesnymi metodami.
Jeżeli dzieją się takie "cuda", że matka musi iść do pracy, aby z głodu i chłodu rodzina nie zginęła to jest to wina państwa, które źle rządzi i zdziera podatki na nie-wiadomo-co. Słyszeliście, że znowu mają podnieść jakieś VATy?!
Oczywiście, że inaczej się pisze mając do dyspozycji niezłą mężowską pensję a inaczej walcząc o przetrwanie i żyjąc w lęku, że może być jeszcze gorzej.
Sama podjęłabym pracę, jakąkolwiek, nawet i sprzątanie gdyby było bardzo krucho z pieniędzmi i nie moglibyśmy zapewnić dziecku podstawowych, ważnych rzeczy. Starałabym się wtedy powierzyć dziecko w dobre ręce i przetrwać kryzys.
Sądzę, że bardzo dobrym rozwiązaniem jest dorywcza praca kobiet (i to nawet przy dobrej sytuacji finansowej - jeśli mama tylko znajdzie na to czas, by dorobić troszkę do pensji taty). Zauważyłam, że i tutaj na forum są takie mamy - będąc w domu z dziećmi znajdują jeszcze czas na jakieś np. rękodzieło, które można spieniężyć.
Albo dobrym pomysłem jest robienie ciast i tortów na zamówienie (wesela, chrzciny, komunie, itp.), albo udzielanie korepetycji, albo dorywcza praca tłumacza, czy sprzątanie u kogoś (znam mamę, która na takie sprzątanie brała starsze dzieci i one pomagały jej).
Niedawno dotarło do mnie, że w ubóstwie (mam na myśli skromne życie, nie skrajną biedę) jest jakaś wartość. Biedne rodziny są trwalsze. A zwłaszcza te, w których kobieta pozostaje w domu.
Zauważyłam, że jest taka tendencja, że im bardziej kobiety dostaną niezależność finansową - tym bardziej kruche są rodziny.
Widać to bardzo dokładnie na "zgniłym zachodzie", małżeństwa (a raczej konkubinaty z dziećmi, bo taka jest tu moda) rozpadają się jak domki z kart i to jest niestety nagminne.
I nagle społeczeństwo zaczyna wyglądać już zupełnie inaczej niż kiedyś ...
Monika, zawsze jak czytam Twoje posty to jakbym swoje czytała
tak się tylko zastanawiam, kiedyś pisałaś że trafiłaś na forum z 2 dzieci no a teraz to hoho! czy też mi się uda taką przemianę zaliczyć, nadmieniam, że trafiłam tu z 2 chciałabym odważyć się na kolejne
trudne to jednak tak zupełnie świadomie (wielodzietni tylko mnie nie zaszczujcie teraz
:P
Jeśli kobieta pracuje zawodowo i praca ma być jej wytchnieniem od domu i obowiązków to kto ma to za nią wykonać. Samo się przecież nie zrobi.
Tobie, tak domyslam się, chodzi pewnie o dystans i oddech od obowiązków domowych. Jednak i tak pozostają one dalej na głowie kobiety, no chyba, że mąż bądz inna osoba przejmie pałeczkę.
Rozumiem Twoją kuzynkę, poniekąd sama doświadczam takich odczuć.
Monika73 sorki za wywołanie do tablicy
nie chciałam, jesteś dla mnie źródłem inspiracji poprostu 
dowodem że można
a co do tego zagorzałego sporu - jesteśmy ludźmi, różnimy się, mamy różne osobowości, charaktery, potencjały, wszystko jest kwestią wyobraźni, ja wyobrażam sobie że mogą na świecie być kobiety, które chcą być w domu i są z tym szczęśliwe i na swoim miejscu, w związku z czym warto wyobrazić sobie, że są kobiety, które mają intelektualną potrzebę, żeby robić coś jeszcze. Trudno mi przyjąć też że praca kobiety jest grzechem. Cieszę się że mam możliwość wyboru i nikt mnie na siłę w domu nie trzyma
co nie zmienia faktu, że obecne realia są takie, ze wiele kobiet pracuje z musu a nie z wyboru i to już jest inna para kaloszy
agatak: wiem o co chodzi Ci w tym co powyżej napisałaś, ale ja zastanawiałem się jakby na wyższym poziomie.
Nadal uważam, że to co nam się wydaje, nawet to co wydaje się większości - może być rozminięciem się z powołaniem. Ja wierzę, że mimo, albo dzięki wolnej woli nadal i wciąż powołał Bóg człowieka do szczęścia, i w to że On wie co jest dla człowieka szczęściem nie wątpię, Jednak czy człowiek zawsze chce dla siebie PRAWDZIWEGO szczęścia - w to nie zawsze wierzę.
I znów wracamy do rozeznania woli Bożej i własnego powołania.
ja wiem że się zastanawiasz na wyższym poziomie, też Cię zrozumiałam ;;)
tylko jednak zastanawiasz się z punktu widzenia mężczyzny nad szczęściem kobiety, trochę inaczej jest będąc w skórze kobiety, w historii wiele było takich niepokornych, które nie mogły pogodzić się z przeznaczeniem i narzuceniem tej jednej roli, ja czułabym się więźniem bez możliwości wyboru, będąc w domu wypościłam się intelektualnie do granic, czytałam, a nawet z braku laku robiłam sobie tłumaczenia łacińskie tak mi brakowało "pracy głową" i to nawet nie o to sławetne wyjście do ludzi chodziło
I oczywiście wszystko zależy od tego co robiło się przed dziecmi, tudzież jakie ma się perspektywy, inaczej wraca się do pracy na kasie, czy przekładania papierów, a inaczej do bycia np wziętym adwokatem.
Ciekawe rzeczy piszecie dziewczyny.
Jednak wszystkie one opierają się na przyjęciu antropocentryzmu jako jedynie słusznego punktu wyjścia do dewagacji w temacie...
nie przeczę, że można ..... ale
.... ja właśnie adwokatem jestem
chciałabym dalej to robić i lubię to
ciężko o jakieś domowe inscenizacje w tym kierunku
8-}
nie widze też różnicy między pracą zarobkową, która lubisz, a innym realizowaniem się społecznym będąc w domu, tu i tu jakaś Twoja część chce i zajmuje sięczymś innym niż stricte macierzyństwo, tylko albo za pieniądze albo za darmo
outsourcuję najnudniejsze czynności a jakże, niani prasowanie i okna, a i m. się sporo skapnie
, kuchnia za to moja!
tak, wiem
jeśli jednak przyjąć inną perspektywę, to powinniśmy wszyscy rzucić wszystko i skupić się na modlitwie, bo wszelkie nasze starania doczesne są bez znacznia ....
pozostaje więc chyba gdziś wypośrodkować
ano racja, ale jak podejmiesz się jakichś zobowiązań społecznie to też chyba musisz się z nich wywiązać poświęcając czasem więcej czasu (ale masło maślane;) )
a i będąc adwokatem możesz pracować mniej lub więcej w zależności od tego ile chcesz zarobić
ale, ale nie chce tu rozgrzewać dyskusji, bardziej chodziło mi o to, ze nie chciałabym, by ktoś w imię wyższych idei zabrał mi możliwość wyboru, różnimy się, óżnie żyjemy, mamy różne potrzeby, warto to uwzględnić
Są zresztą rozne zawody, są zawody niezwykle społecznie użyteczne i ważne, wtedy tez inaczej dzieciom tłumaczysz swoje wychodzenie do pracy.
wg mnie rozeznawanie woli Bożej to właśnie nie kompromis, tylko redykalne opowiedzenie się.
Pewnie mam zbyt radyklane poglądy, ale całe nasze życie jest szukaniem woli Bożej.
Czasem może nawet trzeba wszystko rzucić "kto chce mnie naśladować...") aby wrócić/znaleźć właściwą ścieżkę.
I znów wrócę do tego - że Bóg wie co będzie naszym szczęściem, nam się może tylko wydawać, że wiemy
ja się z Tobą w sumie zgadzam, też letniości nie lubię
i nie chcę się tu z nikim wykłócać bo bardzo Was wszystkich lubię, choć przeciez w ogóle sie nie znamy
Tutaj gdzie mieszkam kobiety mają możliwość pracowania np. na 40% etatu, albo na 30%, albo na 20% ... ktoś pracuje na 1/6 etatu ...
Są też, jak wspomniałam, duże zasiłki na dzieci wypłacane do 3 r.ż (zasiłki te traci się posyłając dzieci do przedszkola).
Możliwości są, tylko czemu przedszkola są pełne rocznych maluszków ...?
Czemu przedszkola są tak popularne... świetlice wypełnione dziećmi do maksimum?
Czemu to instytucje wychowują im dzieci?
Biedy tu raczej nie ma...