Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Normalna rodzina chroni dzieci przed przemocą
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Moje wieloletnie doświadczenie obserwacji związków wokół pokazuje, ze najważniejsza jest chęć bycia ze sobą. To jest kluczowe. Śluby- ani sakramentalny ani cywilny nie dają gwarancji nierozerwalności związku.
Jak ludzie będą chcieli to będą trwać w związkach po smierć, niekoniecznie mając „papier”.
Dzis cześć z tych osób sama już po rozwodzie, inni jak się okazało szli we trójkę do ołtarza
caly przekrój różnych, dziwnych historii, nie zawsze dobrych. Szkoda, ze tych dobrych rad nie potrafili i siebie zastosować
ciekaee skąd zatem tyle ciąż przed ślubem- bo to one najczęściej przyspieszają decyzje o ślubie
Pewnie młodzi po łąkach hasali i się na bociany zapatrzyli
Małżeństwa które zatrzymały się na poziomie fizjologii są niesamowicie spójne i trwałe. Konkubinaty też.
Jeżeli któreś z małżonków wejdzie na pierwszy poziom rozwoju duchowego (metanoi?), czyli na dezintegrację jednopoziomową w/g Kazimierza Dąbrowskiego to może się to skończyć i prawdopodobnie kończy się rozwodem, bądź separacją. https://melancholia.xyz/?dezintegracja Dlatego tak się dzieję, że ludzie pogubili się i nie wiedzą jaka jest wartość małżeństwa. Dziwią się że związek Józefa i Maryi, który praktycznie wyglądał prawie jak związek siostry zakonnej i brata zakonnego jest przykładem dla rodziny.
Jeżeli bardzo młodzi zakochają się w sobie, lub osoby które z różnych przyczyn nie mogą zawrzeć związku małżeńskiego, to wtedy są na straconej pozycji. Popędy wtedy często biorą górę, nawet gdy początkowo chcą zachować czystość. A nawet gdy uda im się zachować czystość, to mogą ugruntować się urazy. Pojawia się poczucie winy/krzywdy który hamuje rozwój tego związku. I potem mamy do czynienia ze związkiem "przechodzonym"
Trzeba mieć określony cel przed sobą. Czyli wzrost duchowy. Darzenie i bycie obdarowywanym. I wtedy idzie się do Stwórcy i wchodzi się z Nim we współpracę. Jednak nie każdy ślub tak wygląda. A także bywają różne konkubinaty tzn z różnymi relacjami względem Boga i drugiego człowieka. Nie lubię statystyk, bo często pomijają istotę problemu. Że nie wspomnę o manipulacjach przy ich przeprowadzaniu, czy tworzeniu.
Po drugie: czy porównywano cały okres trwania związków, czy tylko ten czas po ślubie?
A można tak jak w cytowanych przykladach- jest mi źle w związku, ale pobierzmy się; jest dziecko więc ślub...
W Polsce statystycznie najczęściej rozwodzą się osoby ochrzczone w Kościele Katolickim. Itp. Itd.
Zastanów się, czy pary z przytoczonego przez Ciebie artykułu powinny brać ślub? Co by zmieniło gdyby najpierw wzięli ślub a po nim by okazalo się, że facet robi awantury, że ona płacze w poduszkę? Gdyby najpierw wzięli ślub a potem przy depresji poporodowej zamiast zadbać o siebie to by się oddalili aż po zdradę? Naprawde myślisz, że to wspólne mieszkanie jest najistotniejszym czynnikiem?
Krytyka mieszkania razem jest takim właśnie "pobożnym" życzeniem. Problemem istotnym tutaj, tak jakby okiem cyklonu, jest relacja tej młodzieży z Bogiem i drugim człowiekiem. Dlatego warto by było się skupić na tym co jest w zasięgu. A więc na relacji zaufania i zawierzenia Bogu. A drugie: na rozeznaniu w jaki sposób związek kobiety i mężczyzny może wpłynąć na wzrastanie obydwojga. Bo tak naprawdę zdecydowana większość par pragnie dobra dla siebie. Tylko najczęściej dochodzi do niego metodą prób i błędów. No i niestety wiele związków wykłada się na różnych przeciwnościach, których niewiele się mówi. I wtedy łatwo to błędnie zaszufladkować że to mieszkanie przed ślubem, antykoncepcja, niedopasowanie itp. Te trzy wymieniony oczywiście mają swój wpływ, ale nie myślę że są to przyczyny kluczowe
To podsumowanie profesora.
Widzisz tu cos o tym, że rozwodzą się dlatego, że mieszkały razem?
2. Jak ktoś nie jest zainteresowany trwałością związku, to nie dziwne, że się rozwodzi. Pisałam to już- nie wspólne mieszkanie jest przyczyną, a podejście. Jak ktoś chce z kimś być na stałe, to mu wspólne mieszkanie nie utrudni tego. A że ślub biorą tez osoby, którym nie zależy na trwałości ,to się potem łatwo rozwodzą, bez ślubu by się też rozeszły. I masz statystyki...
Jak są pewni, ale nie zależy im na ślubie, to go nie biorą. I żyją razem. I niczym nie różnią się od udanego małżeństwa.
Nikt wchodząc w związek nie myśli o rozstaniu, nie planuje go. Każde rozstanie jest to tragedia. Ludzie nie rozstaja się dlatego ze mąż/partner zaczął chrapać.
a tak to jest ogólny ile jest rozwodów.
jelsi wziąć pod uwagę, ze jednak u nas wciąż większość to śluby kościelne, to można by i obstawiać ze tych małżeństw się rozpada najwiecej
a i jeszcze art z onetu czy wp
a od kiedy one takie rzetelne? Od teraz, bo piszą pod Twoja tezę?
Dopisek: moge sobie wyobrazić, że mogą byc osoby, które wolą byle kogo niz samotność, nie chcą na stałe tej osoby, a tylko na pewien czas.
Według mnie taka sytuacja jest za każdym innym razem jnnA. Jedni są z partnerem po rozwodzie bo maz ich bił i chcieli miec odrobine szczescia, inni bo nie znaleźli go w starym związku, a jeszcze inni bo tak chcieli. I oni tez na swój sposób chcą się czuć normalnymi ludzmi, jak każdy człowiek. Co nie znaczy ze dla kogoś taka sytuacja musi być dobra czy normalna. Co człowiek to opinia będzie.
A mimo to ludzie się wiążą ze sobą
czasu i wiele może się zmienić przez tej czas.
nie żebym broniła konkubinatów i ganiła śluby.
Rozwodnicy nie są dziś piętnowani. I całe szczęście, bo ludzie już nie musza znosić przemocy fizycznej, psychicznej. Nie musza sincow tuszować i udawać ze wszytko ok. Mogą odejść z podniesiona głowa i szanować siebie