Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
religia w szkole
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Katecheci którzy mnie uczyli prowadzili ciekawsze lekcje, bardziej docierali do klasy. Księża (uczyło mnie 3, w tym 2 dłużej) byli często nieprzygotowani do pracy z dziećmi/młodzieżą.
Według mnie wynika to z tego, że ktoś czuje powołanie do kapłaństwa, a uczenie dostaje w pakiecie. Niezależnie czy się do tego nadaje, czy nie. Jeśli ktoś zostaje katechetą, to czuje powołanie do nauczania i pracy z dziećmi.
Katecheci są generalnie lepiej przygotowani pedagogicznie.
Bardzo ważne jest to co mówi Rosea. Katecheta kiedy mówi o tym, że dzieci to szczęście jest bardziej wiarygodny od księdza. Pamiętajmy, że często mówimy o pracy z młodzieżą która się buntuje i jest z założenia na nie.
Ważne jest też to, że ma podobne problemy, co rodziny uczniów. Nie ma kasy na wyprawkę do szkoły, trzeba zorganizować pieniądze na węgiel, jego dzieci też mają niedługo egzamin. Wydaje mi się, że przez rodzicielstwo i po prostu życie wśród swoich uczniów lepiej rozumie ich problemy, jest bardziej wiarygodny i łatwiej mu dotrzeć do dzieci.
Nie mówię, że w katolickiej ma sens, bo obecne katolickie szkoły w zasadzie nie są katolickie. Widać to dobrze tu na zachodzie - w państwowych szkołach jest edukacja religijna, o której możemy powiedzieć, że jest nauką o innych religiach i tym, żeby umieć się w tej różnorodności odnaleźć, być tolerancyjnym i takie inne brednie. Natomiast w szkołach katolickich (i podczas katechezy przykościelnej) mamy sytuację gorszą, bo tu już herezje są nauczane oficjalnie i poparte zgodą władzy kościelnej na nauczanie z danego podręcznika.
U nas na wsi ksiądz katechezy nie prowadzi a i tak nie starcza mu zapału na nic - dobrze, ze chociaż mszę św. w niedzielę odprawi, bo w tygodniu to już różnie bywa... :sad:
Myślę, że gdyby nie było katechezy w szkole, to u nas by jej w ogóle nie było.
Program klas 1-3 jest tak ułożony, że nie czytające dzieci muszą pisać w ćwiczeniach, a do tego na każdych zajęciach trzeba coś narysować - typu narysuj jak pomagasz innym, jak spełniasz wolę Bożą itp. - jak ktoś nie lubi rysować ludzi, to dla niego katorga! Poziom pań katechetek też pozostawia nieco do życzenia, ale są i nawet nie zawsze lekcja sprowadza się do oglądania filmu.
Nie no - przede wszystkim to zadaniem chrześcijańskich rodziców jest wychowanie dziecka w wierze - taki obowiązek wzięliśmy na siebie w czasie chrztu naszych dzieci i z niego musimy się przed Bogiem rozliczyć. A za katechetów i księży to musimy sie modlić, by krzywdy naszym dzieciom swym podejściem nie zrobili.
Na konwiwencji, z ktorej wrocilam wywiazala sie luzna dyskusja nt religii, w malej grupie ( zupelnie obok tematu przewodniego ).. zaczal taki starszy pan mowiac, ze rozmawial ze znajomym ksiedzem, ktory chcial zeby zniesli ta religie w szkole, bo on siedzi na lekcjach i nic nie robi i czuje sie darmozjadem...
i to rzeczywiscie jest masakra, ale plaga to jest wlasnie wsrod ksiezy katechetow ( oczywiscie, ze nie wszystkich, ale o swieckim takim nie slyszalam przypadku, natomiast o ksiezach kilku)..
mowila tez mloda katechetka ( moja kolezanka) , ze wlasnie dla niej to jest misja ( pracuje w liceum), ze jak jej jeden chlopak rozwalal lekcje to porozmawiala z rodzicami i on juz nie chodzi na religie, dzieki czemu klasa korzysta w 100% z lekcji... ze jest problem z dyscyplina na religii, szczegolnie w klasach po kims " a ksiadz nam pozwalal sie uczyc na inne przedmioty itd", i ok.roku traci robiac polowe zaplanowanych rzeczy na wprowadzenie takiej dyscypliny w przejetej-po-kims-bez-dyscypliny, czy po kims chcacym-byc-fajnym klasie.. mowila takze, ze jest to sposobnosc do dawania swiadectwa wiary.. choc jest na prawde ekstremalnie ciezko mowic swoje swiadectwo np. o zyciu w czystosci wobec licealistow..
mowila tez zona katechety i matka 16letniego syna, ze wlasnie u niego pani poprosila o deklaracje pozytywne- od tych ktorzy chca chodzic na religie.. i prawie cala klasa chodzi i lekcje sa udane...
moim zdaniem to prosta droga powiedziec " kto chce to przyjdzie..", czyli zeby na religie najlepiej chodzila ta sama garstka, ktora uczestniczy we wszystkich ruchach w parafii.. latwa droga to tez siedzenie i nic nie robienie na lekcji... skandal po prostu.. dobrowolnosc uczestnictwa w religii w szkolach jest, a w naszym kraju "duszpasterstwa sakramentalnego" jest to jedna z ostatnich drog gdzie czlowiek uczestniczacy, mimo faktycznego bycia poza kosciolem moze uslyszec Dobra Nowine.. ja tak to widze..
i na potwierdzenie powiem, ze dziewczyny z mojej klasy w osmej klasie (bierzmowalnej) wszystkie mialy takie ozywienie religijne.. ja bylam ta "od zawsze w kosciele". one duzo pytaly.. razem chodzilysmy przed szkola na roraty... i one w pelni uczestniczyly.. na pewno nie podejrzewam ich o swietokractwa w tamtym czasie, mimo ze zyly w rodzinach np. w polowie niewierzacych, czy niesakramentalnych(rodzice po ro rozwodach) .. i do salki na religie raczej by nie trafily.. a tak to ziarno zasiane zostalo..
Brak jest weryfikacji w kurii- bo katecheta, czy to ksiądz, czy osoba świecka musi mieć misję kanoniczną czy jak to się zwie, na nauczanie - że dana osoba nadaje się do nauczana w młodszych klasach podstawówki, ale do gimnazjum lub liceum już nie, i odwrotnie. I to robi krzywdę wszystkim po kolei: dzieciom i młodzieży i samym katechetom. Taki strzał w stopę robi sobie czasem Kościół niestety, posyłając kogoś kto się świetnie sprawdza z małymi dziećmi, do młodzieży... No, z drugiej strony można powiedzieć, ze Kościół daje wtedy szansę Panu Bogu - jak Ten się potem musi nagimnastykować, żeby taki zbuntowany dyskutant, który nie chciał na lekcji religii rysować Pana Jezusa i wyszedł z niej z hukiem trzaskając drzwiami, przejrzał wreszcie na oczy i Go zobaczył.
Może to jest jakiś pomysł własnie - początkujący i zaawansowani, jak z językami.
A kwestia: w szkole czy salce powinna być, jak sądzę, rozstrzygana w zależności od możliwości. Faktycznie, to, o czym pisze Prowincjuszka, że dzieci miałyby zasuwać przez ciemny las, czy jakoś tak
Nie miałam zdania nt.świeccy kontra duchowni katecheci, ale po przeczytaniu Waszych postów myślę, że jednak świeccy:bigsmile:
Problem, jaki widzę, jest organizacyjny - kiedy ksiądz ma np. pogrzeb, to do szkoły już nie pójdzie, sporo godzin opuszcza, co jest niewskazane mocno. Generalnie chodzi mi o godzenie pracy w szkole z pracą w parafii. Z trzeciej strony ksiądz ma być zajęty, ma mieć dużo pracy i ma być dla ludzi. Po to właśnie się nie ożenił, żeby ten czas mieć.
Pewnie nie ma reguły. Ale ksiądz ma tę wielką zaletę, że jak przyjdziesz pogadać, to się może rozmowa zamienić w spowiedź.
Ale, wiecie, początek Przygody z Różańcem to było zbieranie znaczków tworzących obrazek, takie puzzle, za obecność na nabożeństwach. Różnie jest...
zdecydowanie
Różnica jest jedna, ale nie wiem, czy korzystna dla rodziców i dzieciaków - wygoda dla księży. Bo blisko i można wyrzucić kogo się chce..
Ja chodziłam do salek i to była mordęga. Komuna, kościół z salkami (strasznymi, bez łazienek) daleko, katecheci czasami fajnie czasami idioci.
Można by delikatnie spytać, czy:
1. ten film naprawdę jest w programie,
a ponadto:
2. czy ma licencję na puszczanie tego filmu w szkole, czy zwyczajnie kradnie?
Myślę sobie jednak tak, że dzieci księdza lubią. Cała klasa w zasadzie. To też się liczy. I może obowiązki przy parafii odciągają go niejako od szkoły ?
Spróbuję delikatnie zapytać, porozmawiać z nim, gdy będziemy sami... Nie chciałabym, by dzieci wyczuły jakieś moje niezadowolenie w stosunku do tego księdza, bo mogą zacząć niemiło o nim myśleć / a tego bym nie chciała ! /.
Co zaś do puszczania filmów , to powiem , że w szkołach filmy w klasie, w świetlicy itp. (generalnie dla dzieci uczęszczających do danej szkoły) można bez zezwolenia... Zapis o publicznym odtwarzaniu nie dotyczy szkół / byłam na takim szkoleniu z tego tematu/.
Bo jest w końcu jakaś granica, gdzie trzeba powiedzieć "dość". I trudno, jeśli to jest ksiądz, nauczyciel, lekarz. Prawda się liczy.
W sumie to trochę trudne, bo dzieci potrzebują autorytetów, stabilności, trudno im dostrzec różne odcienie szarości pomiędzy tym, co czarne i białe, dobre i złe.
A tak wydaje mi się, że jego zaniedbania bardziej na rozmowę księdza i moją w cztery oczy się nadają niż na podważanie jego autorytetu...Bo to ani księdzu ani mojej córce na dobre by nie wyszło raczej....
" Pewnie dużo trudniej będzie z liberalizacją ustawy antyaborcyjnej, bo tu Kościół skutecznie przemielił społeczną wrażliwość, wykorzystując do tego m.in. katechezę w szkole. "
(Agnieszka Graff)
http://www.krytykapolityczna.pl/Wywiady/GraffWtychwyborachnieuleglamszantazowi/menuid-77.html
Wpływ decyzji o wprowadzeniu religii do szkół publicznych na kształt życia publicznego w Polsce w pełni można ocenić dopiero dzisiaj, czyli po dwudziestu latach. Obecność religii w szkołach przyczyniła się do wprowadzania coraz bardziej restrykcyjnego prawa zgodnego z nauczaniem kościoła. Odcisnęła piętno na polityce państwa w odniesieniu do zdrowia i rodziny. Wpłynęła na język, jakim mówi się o aborcji, in vitro czy seksualności.
(...) religia indoktrynuje uczniów i formatuje ich myśli według katolickich schematów. Chodzi o to, że obecność religii w szkołach publicznych de facto jako jedynego przedmiotu odnoszącego się do kwestii etycznych, duchowych i seksualnych przypieczętowała monopol kościoła katolickiego na zabieranie głosu w tych sprawach w sferze publicznej, ograniczając znaczenie demokratycznej debaty.
(...) Negatywny wpływ religii na wychowanie i debatę publiczną można ograniczać, wprowadzając do szkół przedmioty, które sprawią, że kwestie etyki, duchowości i cielesności będą rozważane z wielu perspektyw, wzbogacając zarówno wychowanie, jak i demokrację. Jedno trzeba powiedzieć na wstępie: jeśli mają one odegrać swoją rolę, muszą być obowiązkowe dla wszystkich, bo inaczej skończą jak zajęcia z etyki, obecne w szkołach przede wszystkim na papierze. "
Całość pod:
http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/GdulaJaknaprawictoconapsulareligiawszkolach/menuid-1.html
Siła katechezy szkolnej, jako części aparatu ideologicznego Kościoła, opiera się dość prostym, ale nie zawsze zauważanym mechanizmieâ??â??â??świata uczymy się nie tylko przez umysł, ale i przez ciało. Idee można przemyśleć, zakwestionować i odrzucić, jednak kiedy ideologia jest ukryta w odpowiedniej aranżacji czasu i przestrzeni, w których porusza się jednostka, to o refleksję niezwykle trudno. Kościół od swych początków skutecznie stosował ten mechanizm. Klęczące i zginające się przed ołtarzem ciało wiernego szybko uczy się, bez żadnych słów, gdzie umiejscowiona jest władza. A konieczność modlitwy i uczestnictwa w mszy (a w więc fizycznego przemieszczenia ciała) przypomina, że w rytmie czasu codziennego Kościół jest elementem równie naturalnym, jak zmienność dnia i nocy. Podobnie jest z umiejscowieniem katechezy z szkole.
(...) Tak rozumiana społeczna moc katechezy szkolnej pozwala wyjaśnić, przynajmniej po części, dlaczego mimo pojawiających się na początku lat dziewięćdziesiątych zapowiedzi, wraz z modernizacją nie nadeszła fala sekularyzacji. Szkolna katecheza, mimo nędzy przekazywanych tam treści, utwierdziła przekonanie, że Kościół i religia pozostają â?žnaturalnąâ? częścią ich życia. Przekonanie, które na początku polskiej transformacji wcale oczywiste nie było (wystarczy przypomnieć masowe wówczas protesty przeciw ustawie antyaborcyjnej).
(...) I niewiele zmienia tu fakt, iż lekcje religii traktowane są przez wielu młodych ludzi jako zajęcia nudne i pozbawione sensu. Z pewnością lekcje te faktycznie nie angażują zbytnio uczniów, a więc nie wiążą emocjonalnie z wyrażanymi tam symbolami, dogmatami i ideami. Poza tym mają oni do dyspozycji inne rytuały (szczególnie w sferze popkultury), które wiążą realnie z konkurencyjnymi systemami wartości. Skutkuje to odległym od nauczania Kościoła życiem prywatnym. Jednak za sprawą wspomnianej branej za oczywistość aranżacji czasowo-przestrzennej, w kluczowych momentach życia i w funkcjonowaniu sfery publicznej bezrefleksyjnie akceptuje się dominację tej instytucji.
(...) Sekularyzacja została w Polsce skutecznie zahamowana nie przez jakąś szczególną â?žwrodzonąâ? cechę Polaków (wyrażaną w zbitce â?žPolak-katolikâ?), ale w dużej mierze za sprawą przemyślanej i skutecznie realizowanej polityki, w której katecheza szkolna zajmuje pozycję fundamentalną. Pozostawienie religii w kościelnych salkach - o które toczyła się batalia na początku transformacji - skutkowałoby nie tylko zupełnie innym kształtem polskiej religijności, ale też większą akceptacją rozdziału państwa od Kościoła. "
Całość pod:
http://www.krytykapolityczna.pl/Opinie/WarczokDlaczegosiegodzimynareligiewszkolach/menuid-197.html
Uważam, że warto jest czytać zamieszczone tam teksty i odwoływać się do nich podczas społecznej debaty.
Wydaje mi sie, ze wazne jest tez to, zeby wiara byla przekazywana glownie przez facetow, wtedy to ma moc. To co podoba mi sie u muzulmanow, to to, ze w meczecie faceci zajmuja miejsca z samego przodu, kobiety sa gdzies z boku, oddzielnie. Jak sie dzieci napatrza na takiego ojca, to nie ma watpliwosci czy przyjma wiare, czy nie.
Zawsze do mdlosci doprowadzaja mnie przygotowania do I Komunii u nas: grupki dzieci prowadzone przez matki, ktore chyba same nie wiedza o co w tym wszystkim chodzi.
Nie ma porównania z internetowym kursem katechetycznym. Tutaj to są dopiero konkrety, jakaś wiedza itp, wreszcie dziecko czegoś się UCZY!
Komu jak komu, ale lewicy można dać wiarę - ich twierdzeniu, że nauczanie religii w szkole znacznie utrudniło proces sekularyzacji społeczeństwa.