Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Dla pań - jak z codzienności zbudować katedrę Bogu
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
zwłaszcza, jak się człowiek nachyla, a potem nie może wyprostować.
-----------------------------------------------------------
@Winda podpisuję się pod tym ręcami i nogami
ja tak mam jak piszesz i to dosłownie bo mi się plecy popsuły;) i jak jeszcze trzeba ponosić słodki ciężar, jeden czy drugi bo trzeba ukoić w płaczu - to jest miazga:)
.............................................................
Św. Josemarii tak dużo o tym pisał - o jedności życia.
Jeszcze nie znalazłam mojego ulubionego cytatu o katedrach (do którego zaraz powędrowały moje myśli,jak zobaczyłam wątek), ale dziś natknęłam się na "coś w temacie". Włala:
"Dla kogoś, kto kocha, nie
ma szczegółów bez znaczenia. Do tego stopnia miłość czyni wielkimi
nasze czyny, że to, co najbardziej powszednie może urosnąć do rangi
bohaterstwa. Wierność w tych punktach, stałe małe umartwienia, jakże
miłe są w oczach Bożych! Jak przemieniają wolę! Jak pomagają wzrastać
twojej duszy! Ponadto, jak bardzo przyczyniasz się, poprzez wierność w
tych najmniejszych obowiązkach, do poprawy życia innych!"
Św. Josemaria, Zapiski z medytacji wygłoszonej w 1945
Sytuacje w pracy też dają stresa, zmęczenie, monotonnie, czasem użeranie się z bliźnimi, sprzeczne polecenia i przepisy...
Jeszcze Bogu dzięki, jeśli ta praca jest rodzajem służby, a chyba prawie każda choć trochę jest
Znalazłam świetną książkę podtrzymującą na duchu podobnie jak ta o której cały czas piszemy. Angela Thomas Guffey "Modlitwy szczęśliwej mamy" ,jest świetna. Sami zobaczcie:
Panie
Stoję sama w pralni,dopasowując według rozmiaru i plam 400 białych skarpetek.Nikt tego nie widzi.Nikt nie powie "dziękuję".Ale dziękuje mój Panie ,za ten przywilej.
Nocą ołyszę delikatnie moje rozpalone dziecko.Zmieniam jej prześcieradła,kocyki i ubranka,ponieważ jest chora.Robię to wszystko sama gdy cały świat spi.Nigdy nie będzie nawet pamiętała ,że się o nią troszczyłam.Nikt tego nie widzi .Nikt nie powie "dziękuję".Ale dziękuję Ci,najdroższy Jezu ,za ten przywilej ...
Naprawdę polecam tę ksiązkę.
Jest napisana pieknym, poetyckim językiem, uczy zachwytu.
Chyba go namówię na wczesniejszy zakup, bez okazji.
BTW mój mąż nie zagląda na forum, ale dziś akurat, kiedy czytałam ten wątek, siedział obok mnie na kanapie i zaglądał mi przez ramię, dopytując, co na forum. Więc przysunęłam się do niego i czytaliśmy razem. Był pod wrażeniem.
Hm...dobrze, że nie czytał niektórych innych wątków. :P
!!! Ale recenzje
to może daj linka - bo tak czytam i czytam o tej książce
i nie wiem co myśleć
choć lubię takie książki, które są afimacją życia poprostu, bez utyskiwań, z przesłaniem cieszmy się tym co otrzymujemy
a szczurzyszko jak zwykle - "szkoda mi czasu..."