Rosa Pich - prawdopodobnie najlepszy wątek na forum ever ;)

Nieznany · grudzień 2013

Ja to napisałam a propos walki z dziecięcymi "słabościami". Na pewno zresztą rodzice rozróżniają, kiedy dziecko płacze, bo cierpi, a kiedy jest to mazgajenie się, żeby coś wymusić. Zresztą to nawet można rozpoznać, jeśli się zna nie swoje dzieci.

draconessa · grudzień 2013

Napiszę tak Nie jest możliwe opowiedzenia ani o sobie a ni o rodzinie, ani o życiu w pełni w jednym wywiadzie, czy nawet w wielu wywiadach

Tyz prowda

Olesia · grudzień 2013

Ale jak walczyć z nieśmiałością. Ja sama miałam taki etap (w wieku 11-12 lat), tzn. konkretnie występowanie, mówienie przed grupą większą. Jak z tym "walczyć"? To musi samo przejść. Jakieś zmuszanie czy rzucanie na głęboką wodę moim zdaniem nie pomoże.

Niektórym może pomóc.

Poza tym nie zawsze ma się 12 lat.

Innym - jak ja

- pomaga stopniowe oswajanie.

I powolne uwierzenie we własne możliwości i umiejętności, wtedy nabywa się pewności siebie i obycia.

To tak na marginesie.

Katarzyna · grudzień 2013

Ale jak walczyć z nieśmiałością. Ja sama miałam taki etap (w wieku 11-12 lat), tzn. konkretnie występowanie, mówienie przed grupą większą. Jak z tym "walczyć"? To musi samo przejść. Jakieś zmuszanie czy rzucanie na głęboką wodę moim zdaniem nie pomoże.

Jakoś mam głębokie poczucie, że to rodzic, jako osoba najbliższa swojemu dziecku, powinien umieć najlepiej rozeznać, jakie metody będą dla danego dziecka najbardziej odpowiednie. Wiem, że mojego nieśmiałego syna na dzień dzisiejszy nie skłonię do publicznych występów, więc tego nie robię. Napomknęłam coś nieśmiało na roratach, że mógłby się zgłosić do zaśpiewania psalmu (ładnie śpiewa) ale widząc popłoch w jego oczach nie nalegałam. Za to zachęcam go, by angażował się w różne przedsięwzięcia razem z braćmi - jest mu łatwiej niż samemu; stawiam przed nim różne drobne wyzwania wymagające przełamania nieśmiałości, a jednocześnie atrakcyjne dla niego - np. samodzielne drobne zakupy, załatwienie jakiejś sprawy. Również rozmawiam z nim o jego trudnościach i razem szukamy odpowiednich dla niego ćwiczeń, które ułatwią mu przezwyciężenie tego problemu. Wierzę, że z czasem sobie z tym poradzi.

draconessa · grudzień 2013

@Katarzyna Dobrze gadasz. Poleje Ci...herbatki

Katarzyna · grudzień 2013

Nie lubię herbatki :-(

draconessa · grudzień 2013

To poleje Ci...herbatki z jaglanki

draconessa · grudzień 2013

A tak jak zachcialo mi sie pojechac hardcorowo.... bo skoro z jaglanki mozna zrobic wszystko, to czemu nie herbatke????

Katarzyna · grudzień 2013

Słyszałam już o herbacie z prażonym ryżem ale żeby z jaglanki? Jakoś słabo to sobie wyobrażam...
;-)

draconessa · grudzień 2013

Na swiecie nie ma rzeczy niemozliwych - wystarczy tylko chciec

. No dobra, ziolek Ci zaparze

Katarzyna · grudzień 2013

Nie lubię ziółek - znaczy się, pić nie lubię, bo palić nie próbowałam i próbować nie zamierzam. Choć to będzie pewnie sklasyfikowane przez niektórych jako pójście na łatwiznę - bo cóż to za wyrzeczenie, nie palić zioła, jak się go nigdy nie spróbowało?
;-)

Generalnie, trudna jestem, żeby mi coś polać. Żeby nie było kontrowersyjnie i gorsząco, to poproszę może o cieplutki barszczyk albo czystą pomidorówkę? Tylko, żeby wegańskie były :-D

MagdaCh · grudzień 2013

A Rosa Pilch o dietce się wypowiadała? O jaglance może?

draconessa · grudzień 2013

Ziolek , to ja tez nie pale. Zadnych

No dobra, to specjalnie dla Ciebie barszczyk...

Joannna · marzec 2017

Drodzy, wczoraj odszedł do Pana Chema, mąż Rosy Pich, ojciec 18 dzieci, z których trójka już też jest w Niebie.
Chciałam się tym z Wami podzielić i prosić o modlitwę za całą rodzinę.

Miał 56 lat. Ostatnio zmagał się z rakiem wątroby.
Najstarsze dziecko ma 23 lata, najmłodsze 7.

To ludzie głębokiej, żywej wiary... nie jestem w stanie teraz przetłumaczyć (postaram się może później chociaz fragmenty), ale tu jest artykuł po hiszpańsku o tym jak przeżyli ostatnie dni:
http://www.religionconfidencial.com/catolicos/Rosa-Pich-Chema-Postigo-comunico_0_2887511244.html

W tej chwili, w ich domu w Barcelonie, trwa czuwanie modlitewne przy ciele zmarłego.
Przychodzą przyjaciele i znajomi, by się pożegnać. Piszą, że ludzie przychodzą wypełnieni żalem, ale wychodzą stamtąd ukojeni i spokojni.