Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Spór o NPR
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
NIe róbcie z dzieci jedynaków!!! Jeśłi tylko bilogicznie jest to możliwe. Nawet niech ta przeklęta parka będzie ale nie jedynak! Never!
Odczuwamy to złwaszcza teraz gdy rodzice starsi, gdy moja mama była obłożnie chora przez kilka lat, tata zaawansowany wiekiem, ja nie miałam wtedy męża i byłam z tym wszystkim kompletnie sama.
Jeśłi coś się stanie cały ciężar opieki spada tylko na 1 dziecko.
no i mamy bardzo małe rodziny, bo dziadków też prawie nie miałam, Wigilia w 3 osoby z mamą i tatą to jednak coś brakuje.
A co do nadawania się na rodziców... mogłabym się kilka lat temu krwią podpisać pod tym co napisałaś, że się nie nadaję, że jedno max... teraz jest trójka i nie wyobrażam sobie by było mniej.... za to więcej bardzo chętnie:-) MOje przekonanie o nienadawaniu się prysnęło wraz z pojawieniem się dzieci;-)
Dla mnie dla prawidłowych relacji - trojka to minimum
wiec reasumując taki maraton to żadna przyjemność tylko zwykła ( co ja bredzę ) NIEZWYKŁA!!! orka...
B-)
Pytanie jak to będzie z IronManem, @wiesia, opowiedz, jak to w czasie pływania jednocześnie pierzesz, a jadąc na rowerze odkurzasz
Mój brat umarł zaraz po tym, jak się urodził.
Też jestem z klubu jedynaków. Jako jakąś szczególną traumę tego nie odczuwam, poza tym, że zawsze lgnęłam do ludzi. Stąd pewnie i forum wielodzietni :-B .
Małż też jedynak, więc się rozumiemy w tym temacie. Kuzynka męża i jej małżonek oboje jedynacy, więc już mają dwoje dzieci.
Na pewno jakoś to się odciska. Czasem trudniej walczyć o swoje, bo przecież nie trzeba było konkurować w dzieciństwie, wszystko było dla nas. Z drugiej strony jakaś potrzeba samotności też pozostaje.
Potem po 20tce zostałam sama. Mama odeszła do Pana, tato powtórnie się ożenił i wyprowadził. 9 lat mieszkałam sama zanim poznałam małża. Acha, przez jeden rok szkolny mieszkała u mnie koleżanka, bo wtedy nie miała mieszkania.
Tak wracając do pytania- dobrze jest mieć rodzeństwo, masz wsparcie, którego nie dostaniesz od znajomych, od przyjaciół. Ja z moją siostrą nie jestem w stanie wytrzymać dłużej niż półtora dnia, potem gryzę paluchy z wściekłości (też jestem z dupowatych), ale jest taka więź, której nie mam z nikim innym. Myślę, że warto.
w końcu to zło
Magda? Mona wspomina o Tobie na fejsie.
- wszystkie sprawy podatkowo-formalne (włącznie z załatwieniem szpitala przez telefon, dogranie wizyt) załatwia mój najstarszy brat
- remontowo-naprawcze - mój drugi brat
- zakupy szczególne (coś za czym trzeba połazić
- porządki generalne - druga siostra
Jakoś tak wyszło, że wyspecjalizowaliśmy się. Każdy robi to co umie. :-)
A nieumiejętność podtrzymania relacji to nie jest "dupowatość"?
Często tez smierć rodziców bardzo zbliża.
Ja jak byłam na studiach, niewiele po - tez myślałam, a trudno, ze nie mam rodzeństwa, przecież mam przyjaciół. Ale to naprawdę nie to samo.
Szczególnie to sie widzi, jak ma sie własne dzieci.
Ale po co cię namawiamy, ty na razie jesteś w fazie, kariera, zachłyśnięcie się dorosłością, często ok 30 to mija
@Kuna, ty już jesteś po specjalizacji ?
Zupełnie nie wiem jak żyjesz, w jaki sposób tym światem sie zachwycasz, jakie sobie w życiu stawiasz wyzwania.... Dziwi mnie tylko, ze stosujesz tutaj rozdzielność świat versus dzieci... Widać musisz go lepiej poznać, by wiedzieć, ze nie ma nic wspanialszego niż pokazywać ten świat dzieciom.