Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Spór o NPR
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
cudowne twoje prace! Rewelacja! Ile maluchów jednocześnie wychowujesz i w jakim wieku jesteś? bo imponujesz pokazem talentów!
Po pierwsze: nie rozumiem po co tak stawiac sprawe: dzieci, albo talenty. Wiele mam tu mowi, ze moze i w domu swoje talenty rozwijac. I nie zapominajmy, ze mozna pracowac tez na pol, albo cwierc etatu, albo z domu, jesli dzieci sa juz wystarczajaco podrosniete.
Po drugie: nie porownuj powolania zakonnicy, do powolania matki. To dwie pary kaloszy, co innego slubowaly.
to wciąż się rozwija - i na dojazdy byś nie musiała tracić czasu
Największe zamącenie przez szatana w sercach i umysłach kobiet - wmówienie im, że są ważniejsze rzeczy niż zrodzenie i wychowywanie nowego życia. Mamosyna dałaś się wkręcić jak nic. A jaką piękną teologię do tego dorobiłaś. Majstersztyk.
Pięknie widać co jest dla Ciebie najważniejsze - Twoje dobre samopoczucie "Stale czuję się średnią mamą. A moja nazwijmy to górnolotnie pasja jest tym co daje pewność siebie, poczucie wartości." Świętość to nie dobre samopoczucie, świętość to ciężka orka na ugorze, podejmowanie tego, co trudne i pokonywanie siebie.
nie WSZYSTKIE zdolności idzie rozwijać, to oczywiste i na pewno da się wiele przy powiedzmy 5-6 dzieci i oczywiście, że nie zawsze w życiu się da. Nie czuj się dotknięta, ale ....skoro takie masz zdolności może trzeba prowadzić kółko szachowe i organizować turnieje, a nawet sędziować? Udzielać korepetycji językowo- matematycznych i tak dalej. Podaj dalej to co masz, jeśli możesz. To też część Ciebie.
Jestem mamą czterech synów: 16, 13, 6 i 3.
W zeszłym roku środkowych miałam w ED, W tym roku dwóch najmłodszych.
Że tak sobie pozwolę: WTF? to był... żart?
Ciągnąć podtematu nawet nie będę, nie ma sensu z takim tendencyjnym odbiorem.
A tu to się tak polansować chciałam, a co? Lajków nazbierać - samopoczucie poprawić
tak bo świętość to poniżenie i brnięcie w poczucie, że się do niczego nie nadaje.
tak mamy być szczęśliwi. mamy być szczęśliwi, a nie pogrążeni w smutku i boleści.
Bóg nie jest okrutny. Jest dawcą miłości i szczęścia, nie zawsze ma być łatwo, ale nie może być tak, że Bóg wymaga od nas tylko rodzenia no litości. Matka Teresa z Kalkuty urodziła dziecko? Dała sobie wmówić, że niesienie pomocy patologii ulicznej jest ważniejsze. Pijaków, bezdomnych , kalekich, ubogich ratowała. Bogu dzięki, że nie poświęciła powołania na rzecz zakładania rodziny!
Bóg nie jest okrutnikiem co zrzuca ciężary na marne mrówki. Drodzy jesteśmy w oczach Boga tacy jacy jesteśmy, a nie tylko od macicy do serca
Będę się z wami kłóciła, bo nie może być tak, że albo jesteś niewiernym poganinem , sługusem szatana, albo zakonnicą lub matką wielodzietną.... jej no!
Co to za jakieś sztuczne ramy?
Ja nie mówię NIE MIEĆ DZIECI bo niewygodnie, bo nieprzyjemnie, bo niełatwo.
Ja mówię planować dzieci w zgodzie z sumieniem, możliwościami, sercem, w zgodzie z Bogiem. Tak rodzić, tak kochać i tak pielęgnować, ale nie rzucając wszystko inne i poświęcając zupełnie swoją osobę na rzecz dzietności, jeżeli NIE MA SIĘ TAKIEGO PRAGNIENIA, NIE CZUJE SIĘ POWOŁANIE DO TEGO. Co innego jak ktoś je rozpoznał I PODĄŻA TAKĄ DROGĄ. ale na miłość Boską nie każcie każdemu tak samo myśleć i czuć i żyć.
Nie
Czytam, już teraz chłodnym okiem obserwatora, tę dyskusję. Bo ona zahacza o wątek tzw. kariery. myślę sobie o kobietach, które nic innego poza Wiarą i pracą nie mają i nie pozostaje im nic innego jak cieszenie się z tej właśnie kariery, bo nie zdążyły na przykład w odpowiednim czasie założyć rodzin i spełniać się w powołaniu rodzinnym. One mogą szaleć zawodowo, tym niemniej często już nie mają siły, poweru i dystansu, jaki daje rodzina.
Sama mam przy boku na szczęście męża, więc jest rodzina, ale praca jest pewnym priorytetem właśnie dlatego, ze została dana. Z drugiej strony obiektywnie rozumiem dylematy młodszych koleżanek: kiedy dziecko? Przed czy po doktoracie? Przed czy po habilitacji? Itp. Nie bijcie...
Może tak właśnie warto spojrzeć na dar macierzyństwa jako na dar, że wielu nie został on dany. Mam wiele starych panien w otoczeniu. Super dziewczyny. Mogą się spełniać zawodowo, mogą. Z drugiej strony zostaje takie puste miejsce w sercu, którego prawie nic nie zapełni na tej Ziemi. Brak, który zawsze będzie.
Ale nie zazdroszczę dylematów...Świadectwo Agnieszki82 niesamowite. W moim otoczeniu raczej nie mam osób z pełną otwartością. Większość założyła rodziny dobrze po 30tce, bo wtedy babki poznały swoich przyszłych małżonków. Wyporność fizyczna u większości z wiekiem już mniejsza i gotowość na zmiany itd. I to często kobieta jest tą, która ma stałą pracę itd.
3:-O
Nieuważnie bardzo czytasz, wiele dziewczyn pisze, ze dopiero przy dzieciach, szczególnie kolejnych odkrywa, co raz to nowy talent.,
Ja Ci piszę, że tylko zrodzenie i dobre wychowanie dziecka do świętości ma wartość wieczną w powołaniu żony i matki (a skoro jesteś w małżeństwie, to tak odczytałaś swoje powołanie). Kobieta jest powołana przede wszystkim do macierzyństwa, mężczyzna do ojcostwa. Posłuchaj Pulikowskiego.
To kobiety bezdzietne (które z takich czy innych względów nie mogą mieć dzieci) są wezwane do szukania innych form macierzyństwa, ale te, które mogą mieć dzieci powinny te dzieci rodzić, a potem wychowywać. Matka Teresa z Kalkuty też realizowała swoje macierzyństwo. A że poświęciła się służbie Bogu, to realizowała swe macierzyństwo w służbie Bogu. Ty odczytałaś swoje powołanie do małżeństwa więc jesteś zobowiązana realizować swoje macierzyństwo w małżeństwie i rodzinie. I koniec.
Szukanie realizacji siebie poza rodziną, to uciekanie od swojego powołania. I choćbyś miała najlepsze samopoczucie, to nic Ci to nie da.
edit: A świętość moja droga to wierne podejmowanie swojego powołania. Nawet
jak jest trudno, nawet jak siedząc z dzieckiem w domu czuję się samotna,
nawet jak nie czuję się dowartościowana. W drodze oczyszczenia z mojego
chciejstwa, egoizmu. Stawanie się taką, jaką chce mnie mieć Bóg. A to
boli. Świętość to nie słodkie siedzenie na obłoczku.
Emilia_K, na uczelni spotkałam i spotykam sporo pań profesor, które promieniują macierzyństwem duchowym. Fakt, że to gatunek ginący współcześnie. Teraz bardziej popularne są badaczki gender
.
Te kobiety nie adoptowały dzieci, ale postawę macierzyńską wykorzystywały w środowisku uczelni, takie trochę "matki założycielki". Fakt, ze są takie, które połączyły pracę naukową z adopcją, i to czasem bez męża przy boku, ale to już trochę w kategoriach heroizmu. Rozmawiałam z taką osobą i mówiła pod jaką była presją, żeby zrobić habilitację, bo od tego zależał byt całej jej rodziny.
Ale nie chcę może rozmiękczać tej dyskusji. To raczej taki głos obok.
@M_Monia, bo wg Ciebie oczywiście, każda płodna kobieta ma dzieci rok po roku (przy tzw. full spontanie).
Echhh...................
BTW toż są i NPRowcy, którzy mają np. 3 dzieci w 5 lat i full spontanowcy mający np. 1 lub 2 albo wcale dzieci w 5 lat.
Nie wiem skąd się bierze to założenie, że jak już na spontanie, to masz mega dużo tych dzieci.
Co Ty, to by było za proste.
Pan Bóg wie doskonale komu może dzieci dawać rok po roku, a komu rzadziej.
Doskonale nas zna i wie kto sobie poradzi, a kto padnie.
Także spoko, dawaj na spontana i zobaczysz co z tego wyjdzie.