Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Przesada w wychowywaniu religijnym?
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Dla mnie nastolatek to już w wielu punktach dorosły człowiek. I odpowiada sam za swoją postawę przed Bogiem.
-----------------
Środki przymusu przestają działać, bo widocznie nie sa potrzebne, gdyż w odpowiednim czasie przymus spełnił swoją rolę i nastolatek z wielką chęcią idzie do kościoła, czyli, jak na początku, środki przymusu nie muszą już działać.
O to, że "w pewnym momencie środki przymusu przestają działać" martwią się najczęściej ci, którzy środków przymusu nie stosują. Praktycznie dziecko w ten sposób nie ćwiczy sprawności o jaką nam chodzi, a skutkuje to u nastolatka niechęcią chodzenia do kościoła.
-----------
Zauważ, że ta fala dotyczyła też młodych rodziców, którzy wychowywali swoje dzieci bez żadnych przymusów i dlatego, gdy te dzieci stały się młodzieżą, zostały wypłukane przez rewolucję ze świątyń.
dla mnie obie ważne!
---------------
@Szalwia, wcale tak nie myślę jak Ci się wydaje.
Jeżeli wczesniej nie było przymusu chodzenia, zanim dziecko zostało nastolatkiem, to przymus nie zadziała na nastolatka.
Ale jeżeli przymus był od samego początku, to najprawdopodobniej w dziecku wykształciła się cnota pobożności i wtedy nastolatek nie będzie potrzebował przymusu zewnętrznego, bo z radością i bez problemu pójdzie do kościoła w niedzielę.
-----------------------
Czyli czegoś jeszcze zabrakło.
"Oprócz nauczania prawdy potrzebna jest cnota" http://www.edukacja-klasyczna.pl/dlaczego-mlodzi-ludzie-odchodza-od-kosciola
pierwsza musi być miłość
-----------------
Pewne jest, że żadna sprawność nie wykształci sama z siebie, bez wysiłku.
ale o religijności, która każdemu z łaski i natury jest dana.
Z tego co piszesz to ten nastolatek był zniechęcony do kościoła zanim był przymuszany przez rodziców.
Moja mama też przymusza mojego niewierzacego ojca do uczestniczenia w nabożeństwach związanych z uroczystościami rodzinnymi typu komunia wnuczek czy chrzciny. Sam z siebie na pewno by nie poszedł na Mszę św. tylko stałby pod kościołem.
My tu mamy jedną mszę po polsku w niedzielę i jedną tridentine. Chodzimy razem bo jesteśmy rodziną. Jak moje córki wyjdą z domu albo osiągną stosowny wiek to zadecydują same gdzie będą chodzić i czy będą chodzić
----------------
To wcale nie jest proste wymagać od własnych dzieci w liberalnym świecie. Nie znam żadnego ateisty, który kiedyś praktykował, Ty może znasz, ale ja nie.
Jest takie powiedzenie: tak jak stanie w garazu nie czyni cie samochodem, tak chodzenie do kosciola nie czyni cie katolikiem czy wierzacym w ogole. Trzeba widziec tego sens i uwazam ze nie da sie tego osiagnac przymusem.
-----------------------
Praktyki religijne to nie tylko chodzenie do Kościoła. Szkoda, że nie przeczytałaś artykułu, który przesłałam w linku. Tam jest rozróżnienie na cnoty moralne i teologalne. Rozwój wszystkich cnót jest ważny.
Nieno samym przymusem niczego się nie osiągnie, ale nie należy przymusu negować. Poza tym, przymus to bardzo szerokie pojęcie, to robienie czegoś, czego się w danej chwili akurat nie chce robić.
Zatem rodzice zmuszający dziecko do praktyk, oczywiście czyniący to z właściwą delikatnością i roztropnością, widzą tego sens, a ich małe dziecko jeszcze tego sensu widzieć nie jest w stanie.
Rzeczy, które mi nie pasowały, były albo bardzo osobiste, albo nieuchwytne dla mnie, na pewno nie umiałabym i nie chciałabym tego wyartykułować.
Ponieważ musiałam chodzić, wynalazłam sobie Mszę św. dla młodzieży (wcześniej chodziłam z nią na Mszę św. dla ogółu, czyli głównie starszych osób), z bębnami, fletem, skrzypcami, księdzem o zmiennej intonacji, wieczorem (ach, ten nastrój), zaczęłam chodzić sama.
I jestem jej wdzięczna, że mnie "zmusiła" ale dała wolność w tym, jak ten obowiązek realizować.
Nie wiem, gdzie bym teraz była bez tego
niezmiernie żałuję, że moi rodzice nie byli w tym względzie niczym Aniela - brak właściwej formacji na starcie naprawdę bardzo utrudnia
e: do kościoła chodzi nawet w dni powszednie
to co do jednego dziecka poskutkuje to u drugiego przyniesie skutek odwrotny.
Nawet nie liczę, że na Komunie chłopców na Mszę pojadą, raczej w domu zostaną do stołu nakrywać.
I owszem, siostra miała przez mamę nakazane: idź do kościoła, i szła, tylko zamiast na Mszę, to na spacer.
----------
Szalwia, to bardzo dziwne, że wcześniej wartościowałaś negatywnie moje wpisy nie czytając ich dokładnie. Stale zaznaczałam, że chodzi o przymus w stosunku do małych dzieci, bo jeżeli tego przymusu nie zastosowano, to nie ma się co łudzić, że przymus podziała na nastolatka. W kółko o tym piszę, że aż mnie mdli od tego, a Ty, że Tobie o co innego chodzi. Weź, najpierw czytaj to, co piszę, a później łaskawie krytykuj. Dziękuję za uwagę.
Mnie zmuszano. Do jednego i drugiego. Czasem droga do celu byla zawila ;-) Dzis jestem tu gdzie jestem.
A jak bym odeszla od kościoła? Cóż, rodzice przynajmniej by mieli czyste sumienie ze nie poluzowali.