Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Powiedzcie, że to fejk. Czy można ufać Franciszkowi?
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
będzie mu wybaczone czy już nigdy nie przystąpi do sakramentu????
"Którym odpuścicie grzechy są im odpuszczone..." - to akurat z Biblii a nie z ludowych przysłów
i zakłada rozeznanie kapłana
bo może też grzechy zatrzymać
mowa jest o indywidualnym rozeznawaniu pojedynczych przypadków
których serio nie jest wiele
Czyli właściwie taka opuszczona przez męża kobieta nie może liczyć tak naprawdę na nikogo, jeśli nie ma rdziców rodzeństwa.
A gdzie uczynki miłosierdzia?
Czemu pompc miałaby być kosztem obowiązków, a czemu takiej pomocy nie wciągnąć na listę obowiązków wynikająch z naszej wiary?
Czy takie same argumenty byłyby dla ciebie JiB słuszne gdybyś ty znalazł/znalazła w takiej sytuacji?
Fajnie jest mieć zdrowe dzieci i żyć w szczęśliwym związku małżeńskim
I teraz wracając do tematu , zaniepokoiło mnie tak jak wielu z was decyzje w kościele Argentyńskim od Komunii Świętej dla rozwodników.
Napisałam powyżej że sama nie zakładam dla siebie możiwości bycia w innym związku.
Nie mam wpływu na decyzje Papieża mogę się modlić w jego intencji.
A cały off top dot matki chorego dziecka miał tylko pokazać że to nie jest tak że kolejny związek się należy bo każdy ma swoje potrzeby fizyczne i społeczne.
-------------
no cóż, tu by trzeba pogadać o sensie naszego istnienia.
Jak już pisałem, dla mnie nasze życie jest zadaniem, które zostało wprost opisane w Piśmie: "idźcie i rozmnażajcie się, czyńcie ziemię sobie poddaną",
a warunki, w jakich ma się to odbywać, są opisane w Przykazaniach.
a Bóg ma drogę do każdego człowieka
do każdego inną
i nie możemy Bogu tego ograniczać
Bóg dał tę moc kapłanom
także umiejętność rozeznawania
Natomiast notoryczny cudzołożnik przypomina zabójcę, który wyznałby na spowiedzi, że zabił, zabija i będzie zabijał dalej. Nie ma mocnego postanowienia poprawy, a zatem nie ma również żalu za grzechy (jeśli ktoś mówi, że żałuje, to kłamie, no bo skoro chce to robić dalej). Nie ma rozgrzeszenia w przypadku żadnego grzechu, jeżeli nie ma żalu za grzechy.
tylko w tych przypadkach postanowieniem poprawy musiałoby być odejście od rodziny tej, która trwa i jest budowana w miłości
oni mogą żałować, ale cofnąć czasu nie
jak się wczyta w to co na ten temat pisze Franciszek - to on nie bagatelizuje tego
Są dwa sposoby odpuszczenia grzechów: żal doskonały z postanowieniem spowiedzi, kiedy tylko będzie to możliwe i spowiedź + żal niedoskonały. Miłosierdzie polega na tym, że tak łatwo można to odpuszczenie grzechu co do winy uzyskać. Jeżeli jednak nie ma zmiany trybu życia, nie ma rozgrzeszenia, ergo jest grzech śmiertelny i perspektywa piekła po śmierci. Po co więcej filozofować, skoro sam Bóg dał nam sakramenty i wyznaczył drogę. Prawdziwym brakiem miłosierdzia i okrucieństwem jest właśnie oszukiwanie ludzi, że mogą żyć w grzechu i wszystko będzie w porządku, bo Pan Bóg jest miłosierny. Grzeszenie w nadziei na miłosierdzie Boże to grzech przeciwko Duchowi Świętemu.
Cel istnienia człowieka:
61. W jakim celu Bóg stworzył człowieka?
Bóg stworzył człowieka w tym celu, żeby człowiek poznał Boga, miłował Go i służył Mu, i tak po śmierci posiadłszy Boga przez uszczęśliwiające oglądanie Go twarzą w twarz, cieszył się Nim na wieki w niebie.
Katechizm Kard. Gasparriego
61. W jakim celu Bóg stworzył człowieka?
Bóg stworzył człowieka w tym celu, żeby człowiek poznał Boga, miłował Go i służył Mu, i tak po śmierci posiadłszy Boga przez uszczęśliwiające oglądanie Go twarzą w twarz, cieszył się Nim na wieki w niebie.
Katechizm Kard. Gasparriego
_____________________
nie jestem katolikiem, wierzę bo muszę,
i powyższe jest dla mnie niesamowitą deprecjacją Najwyższego,
ma sie nijak do "na wzór i podobieństwo"
Chociaż mogę przypuszczać, że służy instytucji Kościoła, którą to (ludzką) instytucję uważam za wielce użyteczną w budowie Królestwa Bożego na ziemi - chyba że to właśnie, ta budowa i nasze w tym starania, jest drogą poznania i miłowania Boga, wtedy wszystko jest dla mnie ok.
a może to młynki modlitewne są tą właściwą drogą?
owszem sakrament to nie nagroda, tylko łaska. Zgadzam się z całym Twoim wpisem.
Ja myślę, że zainteresowani tak własnie do tego podchodzą i wiedzą, że nie otrzymują tej łaski niejako "na własne życzenie" i wiedzą, że być może na łaskę nie zasługują.
Ja tylko usiłuję powiedzieć, że próby papieża na szukanie możliwości otrzymania łask nie jest bezpodstawne i nie jest sentymentalizmem.
W pierwszym odruchu też się lekko zbuntowałam, a nawet nie lekko.
No bo powiedzmy, że jedna ze stron "nieudanego" związku trwa w wierności, a druga zakłada rodzinę i co? obie mają ten sam przywilej korzystania z łaski sakramentu? - był we mnie bunt ( i to się ma niezależnie do szacunku dla wielu ludzi tak żyjących)
Ale w winnicy także się buntowali, że zostali nagrodzeni tak samo ci co pracowali cały dzień i co co ledwo ubrudzili ręce.
Boże Miłosierdzie jest ponad naszym wyobrażeniem.
Nie sądzę też, że papież podejmuje jakieś decyzje dla kaprysu i bez rozeznań.
Jednak Bóg dał łaskę i moc kapłanom.
na tamten czas ich wiara ich świadomość były lata świetlne od tego co mają wiele lat po tym doświadczeniu
mogli zgrzeszyć i sobie odpuścić i żyć z dala od Boga
ale jednak sumienie pracuje
serce boli
jest rozwój
a cofanie tego co jest byłoby większym złem
żyją w swoistym czyśćcu
widzą Boga, mają ograniczony dostęp
Jezus przychodząc na świat zrewolucjonizował dotychczasowe prawo
i wielu Go nie przyjęło, mając za zagrożenie i fałszywego proroka
ja nie mam prawa osądu i wydawania wyroku, a nawet interpretowania Bożego Prawa
na to mamy Kościół i papieża
To że Kościół zmieniał wiele nawet w temacie dekalogu i jego interpretacji jest faktem. Choćby nie świętujemy szabatu tylko niedzielę. Kościół uznał ten dzień za ważniejszy niż szabat.
Kościół zmieniał też podejście do swoich członków przez wieki. We wczesnym chrześcijaństwie człowiek który zgrzeszył ciężko był wykluczany ze wspólnoty, dopiero później ustalono spowiedź uszną i pokutę za grzechy.
Św Paweł pisał żeby niewielu wiązało się małżeństwem. Faktem jest że małżeństwo jest powołaniem. Mam wątpliwości czy aż tak powszechnym. WG mnie to jedna z najtrudniejszych dróg żeby osiągnąć zbawienie, bo przyciąga ludzi do przyziemności, ogranicza wolność i czyni odpowiedzialnym za drugiego człowieka. Ludzie wybierają małżeństwo bo pragną bliskości.
@maliwiju co do Twojej znajomej to jest przykre, że my katolicy jesteśmy tak zajęci sobą, że nie dajemy wsparcia takim osobom. Gdzie ta wspólnota?
A czy ten facet nie moze po prostu jej pomagac i byc z nia bez seksu?
Moga sobie razem byc byle nie uprawiali seksu!
Jest i bardziej radykalne podejscie:
Po co sie w ogole pakowac w nowy zwiazek, przeciez moze prowadzic do seksu!
Do tego uwagi typu
poped nie jest najwazniejszy, nie moze determinowac czyjegos zycia, trzeba nad nim panowac, itp.
Niesamowite, sprowadzacie relacje do seksu tak jakby tylko o to chodzilo w zwiazku dwojga ludzi. Rozumiem ze malzenstwo to jedyne okolicznosci w ktorych mozna uprawiac seks bez widma potepienia wiecznego, ale to chyba nie jedyny powod dla ktorego decydujecie sie na zwiazek z kims?! Dlaczego wiec rozwodnik czy tez porzucony ktory nie chce trwac w tym stanie do smierci jest traktowany jak jakis niewyzyty maniak ktory nie umie zyc bez seksu?
@PawelK no tak, w takiej sytuacji pozostaje miec nadzieje na szybkie owdowienie. Bo ktos kto po pol roku od slubu zawrze nowy zwiazek malzenski, bo maz czy zona np zgineli w miedzyczasie w wypadku jest ok, a gdy zrobi to porzucony czlowiek ktory od 20 lat nie widzial meza/zony na oczy, jest egoista i grzesznikiem. No i zechcial znowu byc z kims dla seksu oczywiscie
Rozdwojenia to ja widzę sporo. Wielu katolikom wystarcza to że wierzą że Bóg istnieje. Taką swoistą dychotomię uprawiają bo zupełnie nie widać w nich żeby żyli wiarą, żeby ta wiara cokolwiek w ich życiu znaczyła. Tak wierzą i nie wierzą jednocześnie. Myślą że Bóg ich jakoś przyjmie w swoim miłosierdziu ale na co dzień niewiele dla nich znaczy wiara. Mają świadomość że nie są w porządku, ale leżą. Nie chce im się i mają mnóstwo wytłumaczeń że są za słabi, księża też ich uspokajają w konfesjonałach...
Czy mogę wystąpić do sądu biskupiego o zbadanie ważności mojej ostatniej spowiedzi? Albo przyjętej Komunii św.? Przecież to nonsens. Jesteśmy dorosłymi ludźmi i traktujemy się poważnie.
Masz 100% racji .
Gdyy takie osoby jak ta dziewczyna miały szerokie wsparcie poparte wartościami i były otoczone modlitwą mogłby całkiem innaczej przeżywać swoją trudną sytuację.
Ja osobiście sobie nie wobrażam żebym mogła funocjinować bez sakramentów.
I bardzo mi przykro jak bliskie mi osoby się na to skazują.
Ale rozumiem tą dziewczynę i cały proces wchodzenia w taki związek.
Z jej punktu widzenia to jest tak.
Pan Bóg zabrał jej zdrowe dziecko, mąż odszedł , teraz się pojawił ktoś kto realnie potrafi pomóc i być z nią i ona musi wybrać pomiędzy jego bezintereswną pomocą a Bogiem który mógł zapobiec takiemu cierpieniu ale tego nie zrobił.
I tu właśnie jest rola wspólnoty.
Nie ma , naprawde nie ma takiego wsparcia.
nie Tobie zarzucam bunt przeciw Franciszkowi...Twoje wypowiedzi są dla mnie jasne i czytelne i popieram Twoje odczucia
tak samo wypowiedzi @Odrobinka ;
po prostu w jednej wypowiedzi ujęłam kilka wątków
mnie także trochę nadal zgrzyta
i np obawiam się czy to nie będzie takie przyzwolenie na odejścia od współmałżonka i bezkarne z błogosławieństwem zawieranie kolejnych związków
ja nawet nie bronię samej w sobie możliwości, ale faktu
że papież jest papieżem i że działa tu na ziemi z ramienia Boga
i własnie rozważa sytuację "naszych czasów"
a niektórzy zarzucają mu wichrzycielstwo
ja także uważam, że Franciszek to odpowiedni papież naszych czasów
Wierzymy w tego Boga czy nie? Wierzymy w sakramenty? Boimy się trochę Boga? Czy uznajemy że Bóg zrozumie jeśli trochę nagniemy zasady?
Piotr C. przyjął święcenia kapłańskie w Ameryce Południowej. W wyniku zaniedbania lub złego działania poczty wiadomość o tym nie dotarła do jego rodzinnej parafii. Po kilku latach Piotr C. zniknął ze swojej diecezji, a potem nagle pojawił się w Szczecinie, gdzie poznał Annę P. Zakochali się w sobie. Zorganizowano ślub. W miesiąc po ślubie prawda wyszła na jaw. Czy sakrament małżeństwa przyjęto ważnie, jeżeli nie udziela się go mężczyznom, którzy przyjęli święcenia kapłańskie? Oczywiście nie.
Urzędowy stan rzeczy: ten ustalany przez sądy biskupie i inne instytucje kościelne.
Człowiek wierzący powinien myśleć, by być w porządku z Panem Bogiem i swoim sumieniem. Urzędy usiłują jakoś oddać tę rzeczywistość za pomocą dokumentów.