Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Ważne wydarzenia z Polski i świata
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
@Aga85 Uważam, że wiedzą co robią. Z całą pewnością .
@Beatak - jak zwykle strajkujący nauczyciele w czołówce broniących dzieci przed strasznymi rodzicami. Jakie to przewidywalne. Tak przewidywalne, że aż nudne.
Ale ja przynajmniej nie atakuje personalnie. Nie to,co kulturalne, subtelne i otwarte na innego człowieka niewiasty
To o mnie? Dzięki.
Wtedy jakoś problemu nie było, nikt się tutaj nie oburzał.
Polly - mama dziewczynki owszem sama zdecydowała, a ze publicznie to i zbiera odzew. W większości negatywny. Rozsądny rodzic zastanowiłby się wtedy nad tym co zrobił, choćby po to by chronić dziecko, nawet jesli sam dalej jest przekonany o swojej świętej racji.
Ja tylko bronię Magdy.
Interpretując sztukę mówimy o sobie. Całe lata się tym zajmowałam:)
Od dawna wkleja swoje prace - w tym zdjęcia, bardzo piękne zdjęcia.
To też jest piękne.
I niesie ważną treść - przynajmniej dla mnie.
Każdy interpretuje jak chce - interpretacja mówi więcej o nim, niż o pracy Magdy, bo sztuka żyje swoim życiem.
Wolno jej zrobić zdjęcie córce i je upublicznić, jeśli zechce.
To ona jest za nią odpowiedzialna.
I zapewne zarówno ona, jak i Franciszkanie nie widzieli niczego złego w upublicznieniu zdjęcia.
Nie ma na nim ani jednego gorszącego elementu.
Ani dziecko, ani obraz pana Jezusa, ani plastikowy karabin.
Dlaczego sugerujecie @Elunia oraz inni że Magda jest złą mamą? Dlaczego wmawiacie jej treści i przekaz, których nie jest autorką? To wy tak odczytałyście tę fotografię - wolno wam - ale nie wolno utożsamiać swojego odczytania z wizją autorki. To tylko wasza interpretacja. Nic więcej. I mówi o Was - tak samo, jak tematy (jednostajne), jakie poruszacie.
"Dziewczyneczka z Chrystusem na ramieniu –
– Polemika autorstwa mistrza Roberta Pucka (Pan Robert) w odpowiedzi na zarzuty Ks. Andrzeja Draguły, Robert Biedroń , Jacka Denhela i Ks. Grzegorz Kramera SJ –
[Przeczytajcie, bo warto.]
Nie pisuję już publicystyki, ale postanowiłem publicystycznie się odezwać w obliczu niemądrej „dyskusji”, jaka przetoczyła się w ostatnich dniach przez portale informacyjne, a dotyczyła zdjęcia Magdaleny Chudzickiej, opublikowanego przez franciszkanów w ich „Rycerzu Niepokalanej”. Owo zdjęcie przedstawia kilkuletnią dziewczyneczkę z oleodrukiem, na którym jest Pan Jezus, i plastykowym karabinem w drugiej rączce. Podpisane jest biblijnym cytatem: „Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły.”
Różni ludzie, w tym również ludzie Kościoła, oburzyli się na to zdjęcie, że niby nie do przyjęcia jest wizerunek dziecka z bronią w ręku. Chociaż moim zdaniem, franciszkanie i autorka nie bronili swojej racji dość umiejętnie, to ta druga przytomnie zauważyła, że zdjęcie jest trochę tym, co dostrzegą w nim oglądający, a co niekoniecznie musi się pokrywać z wizją fotografa.
Każda próba znalezienia jedynie słusznej interpretacji przedstawienia ikonograficznego jest, ma się rozumieć, zawsze przedsięwzięciem nieco komicznym. Skoro jednak rozmaite odczytania w przestrzeni publicznej się pojawiają, dorzućmy do nich i własne, żeby owego urokliwego zdjęcia nie pozostawiać na pastwę radosnych „ikonoklastów” z obu stron ideologicznej barykady.
Otóż pierwszym skojarzeniem, jakie mnie osobiście przychodzi do głowy, gdy widzę tę dziewczynkę ze świętym obrazkiem i plastykowym karabinem, jest oczywiście „Chrystus z karabinem na ramieniu”, namalowany przez Argentyńczyka Carlosa Alonso – obraz, który stał się symbolem południowoamerykańskich partyzantów walczących z rodzimą i obcą reakcją. A że owi partyzanci walczyli o sprawiedliwość – trochę chrześcijańską, trochę komunistyczną – doprowadziło to do powstania tzw. teologii wyzwolenia, z którą gapowaty polski obserwator miał szansę się spotkać w telewizorze, gdy w 1983 roku na lotnisku w stolicy Nikaragui Jan Paweł II rugał księdza Ernesto Carnevala, ministra kultury w rządzie sandinistów. Owi partyzanci nie chcieli zapewne źle, tyle że swą chrześcijańsko-komunistyczną utopię postanowili osiągać środkami niechrześcijańskimi.
W moim przypadku było to skojarzenie bardzo naturalne, albowiem wiem, iż w przeszłości Magdalena galopowała po stepach Brazylii, ramię w ramię z dzikimi vaqueros (nie wiem, jak to jest po portugalsku), przeganiając stada krów, a może i strzelając z siodła do późniejszej kolacji. Jednak taka interpretacja – że Magdalena nawiązuje do teologii wyzwolenia – byłaby jednak raczej chybiona, zważywszy że autorka zdjęcia jest ortodoksyjną i tradycyjną rzymską katoliczką (wiem, bo to akurat nas mocno dzieli i nieraz się o to sprzeczaliśmy). A zatem taką interpretację odrzućmy, pamiętając wszak o skojarzeniach, które buszują gdzieś w podświadomości każdego z nas.
Skojarzenie poniekąd odwrotne podpowiadać nam może, że jest tu pochwała tych rzadkich momentów, kiedy katolicy w szeroko pojętej współczesności, czyli, Drogi Czytelniku, już po wyprawach krzyżowych, stawali zbrojnie w obronie swojej wiary i kultury (jak na przykład generał Franco). Taka interpretacja musiała chodzić po głowie Grzegorzowi Kramerowi, jezuicie ze słabością do popkultury (a także Jackowi Dehnelowi i Robertowi Biedroniowi), gdy napisał na Facebooku: „Kiedy w katolickim Internecie znajduję coś, co sprawia, że opadają ręce, myślę sobie to już ostatni raz, nie da się przecież wymyślić nic głupszego, aż tu nagle się pojawia kolejna straszna rzecz. Nie wiem jaką Ewangelię czyta Wydawnictwo Ojców Franciszkanów z Niepokalanowa, ale w Ewangeliach nie ma nic o tym, że dzielność polega na używaniu karabinu, a już tym bardziej przez małe dziewczynki.” Opinii jezuity można by wiele zarzucić, ale nie ma takiej potrzeby, albowiem nie sądzę, aby to zdjęcie nawoływało katolickie dziewczynki do strzelania z karabinu. Za dużo w nim bezbronności.
Jak zatem, odrzuciwszy dwie skrajne interpretacje, można rozumieć (ja sam je tak rozumiem) to zdjęcie? Otóż w sposób następujący. Widzę małą, smutną i uroczą dziewczyneczkę, która tuli oleodruk z Panem Jezusem. Jakby chciała powiedzieć: a ja jestem chrześcijanką. Wiem – zdaje się mówić między wierszami pikseli– że gdybym powiedziała, że jestem buddystką, wszyscy by się zachwycali, sądząc, że skoro jestem w tym kraju buddystką, to muszę należeć do jakiejś artystycznej elity. Gdybym znów powiedziała, że jestem Żydówką, wszyscy by mi współczuli, domyślając się, że większość mojej rodziny wymordowano podczas wojny. Gdybym z kolei przyznała się do islamu, rozczulano by się nade mną, że mnie tu nie chcą wpuścić. Ale nie mogę przyznać się do czegoś, czego nie ma: jestem chrześcijanką i jest mi z tym dobrze, a Wam, kochani, nic do tego.
Jeżeli zaś chodzi o plastykowy karabin, to i mnie jawi się on jako znak gotowości do pewnej obrony. Tyle, że nie obrony katolicyzmu, ale obrony tożsamości małego człowieka, jakim bez wątpienia jest dziewczyneczka na zdjęciu. Jak gdyby chciała nam powiedzieć, że będzie się o siebie walczyła i to na każdym planie rzeczywistości. Że będzie walczyła o swoją indywidualność z tymi wszystkimi, którzy – ktokolwiek to będzie pojedynczy człowiek, grupa ludzi bądź całe państwo – będą chcieli jej ją zabrać. Że nie zgodzi się by molestowali ją ci z księża ani nauczyciele, ani na to, by poniewierał ja mężczyzna, z którym się zwiąże lub podejrzanymi obietnicami wyższych zarobków psuł ją jej męski pracodawca. A już z pewnością nie pozwoli, żeby jak dziewczynki jezydów (do których nasza bohaterka jest cudownie podobna) porwał ją i torturował jakiś zasmarkany islamista. Jak sobie poradzi, jakimi środkami, tego nie wiemy i nie wie tego jeszcze ona sama. To sprawa przyszłości.
Ta mała chce przejść przez życie z podniesioną głową i Chrystusem na ramieniu, a Wam, kochani, naprawdę nic do tego.
Tylko to widzę na tym zdjęciu."
(Robert Pucek)
Tak tylko pytam.
Prace Magdy podobają mi się.
Jeśli napisałam o doktoracie to tylko dlatego, by podkreślić, że Magda wie, co robi publikując swoje zdjęcie.
A gdyby to dziecko zamiast trzymać broń jadło banana, to by było OK czy nie?
------------
jak wkleisz takie zdjęcie to podyskutujemy i zinterpretujemy.
Nie ładne, co ładne A to,co się komu podoba
--------------------------------------
A właśnie, że nie. To może dotyczyć firanek. I kiczu.
W sztuce chodzi o coś więcej.
A teraz zmykam - zobaczymy czy na porodówkę czy nie.