Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Niebo czy Limbus
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
a). Obrzędy pogrzebowe należy rozpocząć od stacji drugiej „W kościele” (ze zrozumiałych względów opuszcza się stację pierwszą „W domu zmarłego dziecka”).
b). Jeśli rodzice o to proszą i za tym przemawiają okoliczności, należy odprawić Mszę Świętą z racji której można przyjąć ofiarę mszalną. Stosuje się wtedy formularz „Msza w czasie pogrzebu dziecka nieochrzczonego” (Mszał Rzymski dla diecezji polskich, s. 241”). Używa się szat liturgicznych koloru białego. Należy uczestnikom pogrzebu przypomnieć, że modlitwy mszalne obejmują także rodziców pogrążonych w żałobie po śmierci ich dziecka. Nie należy zobowiązywać rodziców do składania ofiary z racji takiego pogrzebu.
c). Teksty i modlitwy ostatniego pożegnania dziecka nieochrzczonego znajdują się w Obrzędach pogrzebu dla diecezji polskich nr 251-254, s. 220-221. Po pokropieniu w milczeniu trumny dziecka oraz po modlitwie wynosi się ciało z kościoła. W tym czasie można śpiewać antyfonę „Niech aniołowie zawiodą cię do raju”. W czasie procesji na cmentarz można śpiewać Psalm 138, znajdujący się w Obrzędach pogrzebu dla diecezji polskich nr 165, s. 152-154.
d). Stacja trzecia „Przy grobie” rozpoczyna się od poświęcenia grobu, jeśli istnieje taka konieczność (Obrzędach pogrzebu dla diecezji polskich nr 167, s. 154-155). Następnie kapłan wzywa zgromadzonych do cichej modlitwy (Obrzędach pogrzebu dla diecezji polskich nr 168, s. 155) oraz odmawia modlitwę powszechną wraz z modlitwą „Ojcze nasz” oraz modlitwą końcową (Obrzędach pogrzebu dla diecezji polskich nr 172, s. 158-159). Po modlitwie następuje błogosławieństwo, pokropienie wodą święconą trumny dziecka, jeśli jest taki zwyczaj pożegnanie przez krewnych zmarłego dziecka, złożenie do grobu i śpiew jednej z podanych antyfon (Obrzędach pogrzebu dla diecezji polskich nr 173-177, s. 160-163).
http://www.kuria.lomza.pl/index.php?wiad=3056
Chciałbym wykazać wszystkim "walczącym" z limbusem pewną niekonsekwencję.
Dlaczego nieustannie wyznając wiarę w jedną otchłań, negują istnienie drugiej?
O co mi chodzi?
Przecież każdorazowo wypowiadając Credo mówimy "zstąpił do piekieł".Wierzymy tym samym, że Pan Jezus poszedł do otchłani ojców, gdzie czekali na niego wszyscy sprawiedliwi Starego Testamentu od Adama poczynając, a na Janie Chrzcicielu kończąc.Zostali wybawieni z tej otchłani i przestała ona istnieć.
Dlaczego mielibyśymy nie ufać, że Pan Bóg w Swojej mądrości nie postąpi miłosiernie np. z limbusem puerorum?
Po co się więc upierać, że "moje dziecko jest na pewno w niebie"?Powiedziało ci to?Miałeś objawienie?
Zauważyłam, że jeśli tracę ( w dosłownym sensie) kogoś lub coś na czym mi wybitnie zależało, ale mimo to oddam to Bogu całkowicie, naprawdę i bezwarunkowo to Pan Bóg to mi powraca.
Warto również poczytać np.Księgę Hioba.Przyjaciele Hioba zostali skarceni przez Boga za szemranie, a z Hiobem wiadomo co się stało.
No i jeszcze trzecia otchłań- czyściec.Przecież chyba wszyscy wierzymy, że podczas/ po paruzji ona przestanie istnieć?
Skąd ta wybiórczość?
Sługa Boży abp Jan Piotr Sheen
In Spe - bardzo fajnie napisałaś, dzięki :-)
Ja dopiero teraz, po dwóch latach patrzę na limbus inaczej.
Dziękuję mamo-Asiu
Przerabiałam to w sobie długo i boleśnie.
"Przyjdą czasy, że nie będą w stanie znieść prawdziwej nauki"
Czy to, aby nie teraz?
Nie mniej uważam, że między nami nigdy nie będzie dialogu, bo po prostu mówimy innym językiem i rozumiemy się opacznie. Twój przekaz totalnie do mnie nie trafia, a i mój rozumiesz inaczej niz chciałam przekazać. Zatem będe starała się omijać Ciebie w dyskusjach o nauczaniu KK, o co i Ciebie proszę.
Savia, a nie lepiej szukać porozumienia?