Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Niebo czy Limbus
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
2. czy istnieje możliwość, aby rodzice takie dzieciątko ochrzcili skoro rodzi się ono nieżywe? nie masz przecież na to najmniejszego wpływu, co innego, gdy w grę wchodzi zaniedbanie a co innego, gdy fizycznie nie możemy dzieciątka ochrzcić. Czy Bóg może wymagać od człowieka rzeczy niemożliwej? Przytoczone przez Ciebie teksty mogą odnosić się do niemowląt żywo urodzonych. Nie istnieje przecież w Kościele praktyka chrztu dzieci przed narodzeniem.
Sama zawsze swoje nienarodzone dzieci polecałam Panu Bogu, Matce Bożej i świętym patronom, to chyba wszystko, co możemy zrobić w tej sytuacji.
Po śmierci moich dzieciątek bezgranicznie ufam Bożej opatrzności. Możliwe, że wniknięcie w tę tajemnicę przekracza nasze ludzkie możliwości rozumowania.
To taka igraszka. Gregorius: rozumiem potrzebę pewności, ale jej nie mamy. W to, co wyżej, jakoś trudno mi uwierzyć. No więc mam nadzieję. W opiekę Matki Bożej nad moim synem, że ona go doprowadzi, gdzie trzeba, w miłosierdzie Boże i Jego nieprzerwaną miłość, która kazała Mu powołać do życia mojego synka. A że żaden dogmat na bank nie potwierdza jego zbawienia... no cóż, mojego też nie. Trza z tym żyć.
Maćku , ja tu jednak widzę pewną różnicę pomiędzy grzechem pierworodnym wcześniaczka a osobą która świadomie dopuszcza się grzechu.
własnie mialam to napisać!
O ile mogę zauważyć, to zdanie nie jest zbyt logiczne.
Ale niech będzie, zgadzamy się co do tego, że przed Chrztem nie jesteśmy dziećmi Bożymi. Dziecko w brzuchu katoliczki nie różni się niczym od dziecka w brzuchu poganki.
Co do tego, czego pragnie dusza, to najpierw należy stwierdzić, czy posiada ona zdolności psychiczne. I jak się mają jej zdolności psychiczne do zdolności psychicznych mózgu. Czy myśląc w tej chwili o tym, co wpisuję do formularza, myślę mózgiem, czy duszą?
---
Nie mieli świadomości, że to lub tamto to grzech (w obiektywnym, "katolickim" tego słowa znaczeniu). Ale mieli sumienie, które jako dar Boga, działało w nich jak umiało. Czy dobrze rozumuję?
null
Nie ma dnia, żebym nie odmówiła różańca za syna. Jestem o niego spokojna. Jak również, nieprzymierzając, o Abrahama i Mojżesza
też tak myślę
Dla przypomnienia jeszcze raz oba dogmaty zahaczające o tematykę:
"Dusze zaś tych, którzy umierają bądź w uczynkowym grzechu śmiertelnym lub w samym grzechu pierworodnym, natychmiast zstępują do piekła, gdzie jednak nierównym podlegają karom." (sobór florencki)
"Jeśli ktoś twierdzi, że chrzest jest czymś dowolnym, to znaczy nie jest konieczny do zbawienia â?? anathema sit!" (Sobór Trydencki Sesja 7, kan 5., 1547)
to ja przekleję, skoro sam link nie wystarcza.
W cytatach poniżej nikt nie twierdzi, że zbawienie możliwe jest BEZ chrztu. Twierdzi się zaś, że nienarodzone dziecko zanurzone jest w Duchu Świętym przez chrzest swoich rodziców i samego Kościoła, a to tym sposobem, że sakrament ma działanie ponadindywidualne dzięki Duchowi Świętemu właśnie. Do zbawienia potrzebny jest chrzest, a nie pokropienie wodą święconą. Pokropienia należy dopełnić, by dopełnić sakramentu, którego się zapożyczyło.
Jak dla mnie, nie ma tu "anatemy". Za to w Twoim myśleniu sporo z pragnień Ekonomisty:-)
A to cytaty z linka powyżej:
zbawienie dokonuje się wyłącznie przez Chrystusa i pozostaje w koniecznym związku z Jego Kościołem, realizującym tę sama misję zbawczą (por. KK 8; Deklaracja "Dominus Jesus"). Dlatego los zbawczy dzieci zmarłych bez Chrztu należy rozpatrywać w relacji do losu zbawczego reszty ludzi umierających poza widzialnym Kościołem i - zapewne - po zgładzeniu w inny sposób winy pierworodnej
sakrament ma działanie ponadindywidualne, dzięki Duchowi Świętemu zamykającemu wszelki proces zbawczy
idei o Chrzcie dziecka, pozostającym w zasięgu Chrztu rodziców ochrzczonych i wierzących oraz jego związku z Chrztem społecznym - Kościoła, jako całości. To - zdaje się, miał na uwadze św. Paweł, mówiąc: "Uświęca sie bowiem mąż niewierzący dzięki swej żonie, podobnie jak świętość osiągnie niewierząca żona przez <>. W przeciwnym wypadku dzieci wasze byłyby nieczyste, teraz zaś są święte" (1Kor 7, 14). W rezultacie - dzecko, które jest bezradne wobec swego losu doczesnego i zbawczego, zbawia się w łonie Chrztu Kościoła, analogicznie do tego, jak zbawiają się niekatolicy i niewierzący, chociaż nie należą do Kościoła widzialnego. Oczywiście, dziecko, gdy się rozwinie, powinno przyjąć osobisty Chrzest z wody, gdyż ten Chrzest zapożyczyło
W takim razie bałabym się zachodzić w ciążę, bo kiedy bym poroniła bez swojej winy, to mogłabym się przyczynić do tego, że grono potępionych się powiększy...
Nie bierzesz innych możliwości pod uwagę? Przenieść się można również do sedeków. Przynajmniej są logiczni aż do bólu. I trudno ich posądzić herezję...