Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Niebo czy Limbus
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
---
Tym bardziej, że przecież wieeeeele z zapłodnionych komórek jajowych, a więc - ludzi, się nie zagnieżdża w macicy i jest z niej wydalanych.
Gregorius - sedecy mi się nie podobają, bo podejmują oceny, do których nie mają prawa.
Rzeczywiście, sporo się zmieniło w ostatnim czasie w kwestii poruszanej przez Panią. I dobrze, że tak się stało. Miało na to wpływ niewątpliwie kilka czynników: rozwój nauk medycznych, humanistycznych, niezwykły rozkwit w XX wieku kultu Bożego miłosierdzia. Mocniej niż z kiedykolwiek zaczęto akcentować intuicyjne przeświadczenie wiernych, że skoro Bóg jest tak bardzo miłosierny, nie może karać wiecznym odrzuceniem tych, którzy nie mieli szansy wejścia do wspólnoty Kościoła przez chrzest nie z własnej winy. Pojawia się też problem pastoralny: kwestia wiarygodność Kościoła. Jak bowiem sensownie uzasadnić walkę o życie nienarodzonych dzieci, jeśli będzie się przyjmować, że do chwili chrztu miałyby być opuszczone przez Boga? Jeśli Bóg je odrzuca, po co mamy poświęcać im nasz czas?...
Ot i cała argumentacja stojąca za tym, żeby wyrzucić dogmaty wiary do kosza. A jak kiedyś "intuicyjne przeświadczenie wiernych" zacznie wskazywać, że Jezus był gejem, to pewnie teolodzy pochylą się i nad tym scenariuszem. Słowem - żenada.
Mona, ja to samo sobie pomyślałam. Niektórzy udowadniają tezę, że lepiej w ogóle nie współżyć, bo zawsze jest pewne prawdopodobieństwo poronienia i skazywaliśmy dziecko na potępienie. A może powinno się unikać poczęcia? Czy to nie prowadzi do absurdu i herezji i na pewno nie jest katolickie?
Gregorius i Maciek często się z wami zgadzam, ale chciałam Wam pokazać, do jakich wniosków może prowadzić Wasze rozumowanie. Nie chodzi mi bynajmniej o żaden relatywizm moralny jestem od niego zawsze dość daleka, ale może uznanie, że niekiedy rzeczywistość może być bardziej skomplikowana niż nasz ludzki rozum może to pojąć. Może lepsza byłaby rozmowa na ten temat z mądrym księdzem niż z laikami.
Ksiądz, którego zacytowałem powyżej, wspomniał, że zmiana doktryny była konieczna, aby uzasadnić obronę życia dzieci nienarodzonych. I kolejny raz okazuje się, że logiczne myślenie nie jest mocną stroną współczesnych duchownych. Jeżeli dzieci nienarodzone zmarłe bez Chrztu św. trafiają z miejsca do Nieba, to aborcja jest najwspanialszym sposobem na przeprowadzenie człowieka od poczęcia do zbawienia. Bez żadnej pokusy, żadnej słabości, ryzyka grzechu. Jedna klinika aborcyjna dostarcza Kościołowi więcej świętych, niż wszystkie kościoły w mieście. Podobnie jest z zarodkami niszczonymi w technice in-vitro. Po co je bronić, skoro unicestwienie otwiera im bramy Nieba?
Limbus może się nie podobać, ale jest jak brakująca cegiełka w murze. Wyrzucimy ją - cała konstrukcja się wali. Grzech pierworodny, Chrzest św. niemowląt, obrona życia - tracą umocowanie w systemie teologicznym. A Miłosierdziu Bożemu nic nie ubędzie, jeżeli przyjmiemy logiczne wnioski z Ewangelii i św. Tradycji.
Są, jako żywo, męczennikami.
Logika nie zawsze jest tak logiczna, jak chcielibyśmy.:wink:
I w tym właśnie pokładam nadzieję, myśląc o naszej nieżyjącej Maricarmen...
Nie można powiedzieć o dziecku, które zmarło- "nieżyjące".
Sugerujesz, że jeśli aborcja przeprowadzałaby dziecko do nieba to nie ma sensu jej się sprzeciwiać? Czy kościół nie będzie potępiał zbrodni dokonanej na nowoochrzczonym niemowlęciu (przecież wiadomo, że pójdzie ono do nieba)?
Nie czuję się kompetentną osobą do potwierdzania czy negowania koncepcji Limbusa; możliwe, że dzieci zmarłe przed urodzeniem przechodzą jakiś etap oczyszczenia nie ma tu chyba jakichś jednoznacznych wypowiedzi Kościoła. Myślę, że jednak taka prosta ufność, że Pan Bóg nie pozwoli skrzywdzić dzieci, którym dał i zabrał życie, że roztoczy nad nimi Swą opiekę czy w Niebie czy w Limbusie, nie jest chyba grzechem ani sprzeciwianiem się nauczaniu Kościoła.
Ale Limbus nie jest żadną krzywdą. Jest dużo lepszy, niż nasze ziemskie życie, bez jakichkolwiek utrapień, których codziennie doświadczamy. Jedyne, co go odróżnia od Nieba, to niemożność oglądania Boga twarzą w twarz.
O aborcji piszę dlatego, że choć jako morderstwo jest rzeczą ohydną, to przyjmując pozycję moich Szanownych Oponentów można w niej dostrzec pewnego rodzaju "błogosławioną winę".
A czy dać życie wieczne - nie będzie czymś chwalebnym?
Co Wy - Niebo to Waszym zdaniem jakiś plener podzielony na kręgi, jak u Dantego? Tu mamy limbusik, tu mamy piekiełko, w którym smażą się recydywiści, a tu mamy kryształową salę, gdzie mamy audiencję twarzą w twarz?
No przecież nie. To wszystko są jakiś ułomne ludzkie próby wyobrażenia sobie, jak będzie. Że Pan Jezus mówił o pokojach, których wiele? Mówił też, że jesteśmy owcami, a żadne z nas nie beczy. Przecież nie chodziło Mu o dosłowność... Wiara nie składa się wyłącznie z dogmatów, bo nie byłaby wiarą sensu stricto. Jest całe pole dla ufności i nadziei. I to jest jedno z nich. Potrzebny do zbawienia jest chrzest, bo nie ma zbawienia innego niż w Chrystusie. Ale On zginął za WSZYSTKICH, a nie tylko za ochrzczonych. I Boską tajemnicą jest, co to znaczy ZA WSZYSTKICH. Póki co nie wiemy, ale to, co JUŻ wiemy, pozwala nam PRZYPUSZCZAĆ, że teologia to nie matematyka i niewinnie zmarłe dziecko przed swoim narodzeniem, otoczone modlitwą i pragnieniem dla niego chrztu, NIE jest POTĘPIONE na wieki.
Wybaczcie ekspresję (sama się sobie dziwię), ale niedobrze być bardziej papieskim niż papież. No i się wkurzyłam.
Ręce opadają. Już nie będę cytował po raz n-ty w tym wątku odpowiednich dogmatów...
i chyba czas, żeby już opadły obu stronom sporu. W żadnym punkcie nie zaprzeczam nauczaniu soborów. Nie stwierdzam, że nie jest potrzebny chrzest. Stwierdzam, że nie wiemy, jak jest z dziećmi zmarłymi przed narodzeniem. I wskazuję na takie niedogmatyczne wypowiedzi Kościoła, które pozwalają nam mieć nadzieję, że nienarodzone nieochrzczone z niczyjej winy dzieci nie smażą się na wieki potępione w piekle.
Skoro to dla Ciebie takie oczywiste z tym piekłem, to po co ta dyskusja? Olej KEP jako heretycką i już.
Maćku, wybacz, ale nie porzucę nadziei i wiary w Boże miłosierdzie tylko dlatego, żebyś przypadkiem dramatycznie niesyty twardych i oczywistych zasad nie zwiał do protestantów. Chcesz to wiej. Darz bór.
Głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, w razie potrzeby wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz. Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań - ponieważ ich uszy świerzbią - będą sobie mnożyli nauczycieli. (2Tm 4, 2-3)
Sam szantażujesz, że pójdziesz, bo w Kościele takim, jak rozumiem ja i mi podobni, w tym również KEP, jest gorzej niż u protestantów.
O agresji to mógłbyś powiedzieć, gdybyśmy się spotkali. Na ubitej ziemi:bigsmile: "sentymentalnie" rzuciłabym Ci się do oczu, na ten przykład. A na razie to jest bardzo dialogicznie.
Przecież dogmat to nie objawienie. To owoc łaski i rozumu. Nikt nie przeczy dogmatowi. Ze względu na Boga sprawiedliwego coś mi mówi, że nie musisz mieć racji twierdząc, że piekło zaludniają nienarodzeni.