Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Na ilość? Egoistyczni rodzice jedynaków vs króliki
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
I że porównywanie się z innymi jest drogą do nikąd. Owszem, warto wzorować się na innych, czerpać inspirację z czyichś dokonań. Ale nie porównywać się, zwłaszcza z wyfotoszopowanymi postaciami z internetu. A jak rodzice kupują dzieciom markowe ubrania (nieadekwatnej jakości, ale z logo) tylko dlatego, żeby dziecko nie wyróżniało się w klasie, to robią gruby błąd na samym początku.
Co do rozliczenia rodziców przez dzieci. To rodzice przekazują dzieciom hierarchię wartości i hierarchię potrzeb. Jeżeli dziecko ma pretensje do rodziców, że nie miało prywatnego basenu przy domu, to rodzice zawalili sprawę - nie przez brak basenu, ale błąd w wychowaniu.
Wykluczam ze to moze byc wspaniale bo dla mnie taka opcja to koszmar koszmarow.
Oczywiscie ze nie dla kazdego tak bedzie, ale trudno to nazywac komfortem.
A druga rzecz- dorosle dziecko moze miec kompletnie inny system wartosci niz ten przekazywany przez rodzicow. Ja jestem takim przykladem.
Krzywdą jest właśnie zapewnianie mu wszystkiego, bo ono nie będzie miało okazji przećwiczyć sobie emocjonalnie radzenia sobie w sytuacjach, kiedy coś idzie nie tak, nie po myśli, kiedy są porażki, kiedy zamiary się nie powiodą, czy to z przyczyn zewnętrznych czy wewnętrznych.
Nie można zapewniać dziecku wszystkiego, bo to nie jest zdrowe. To tak, jakby rodzice zapisali dziecko na zajęcia sportowe, a potem przekupywali inne dzieci, żeby miały słabsze wyniki, żeby własne dziecko mogło zawsze wygrywać.
Akceptacja rówieśników jest ważna, w pewnym wieku bardzo, ale tu znów rola rodziców nauczyć dziecko, że nie wszyscy będą je zawsze akceptować i lubić, nawet bez konkretnej przyczyny, tylko tak po prostu jest w życiu. I że trzeba to przyjąć i bez sensu jest starać się o akceptację i sympatię wszystkich wokół i brać do siebie czyjąś niechęć.
Nie ma co się czarować.
Moim zdaniem to dobra nauka wybierania tego, czego się samemu pragnie
Ile jest teraz kursów, terapii "zawsze robię to, czego chcą inni, zadowalam innych". Ile wywiadów "dopiero po czterdziestce zaczęłam robić to, czego pragnę, przestałam szukać potwierdzenia swojej wartości w oczach innych"
Poczucie własnej wartości nie bierze się z kupienka sukienki, która się podoba, tylko z kompletnie innych rzeczy
To jest parodia rodzicielstwa, przejmowanie się rzeczami typu nie stać nas na sukienkę z Reserved. Ale może nie kumam klimatu, miałam dwie babcie krawcowe i sukienka z Reserved to ostatnia rzecz, z powodu której miałabym się nabawic traumy
Moim zdaniem dużo więcej można dać dziecku, żyjąc zgodnie z własnymi przekonaniami, niż kupując ubrania, które za pół roku nie będą już w modzie
To tak, jakby ktoś nieumiejący jeździć na rowerze mówił, że jazda rowerem jest katorgą, bo trzeba napinać mięśnie do utrzymania równowagi, a tyłek boli od siedziska.
Nie mowie o spelnianiu wszystkich zachcianek, o zasypywaniu niepotrzebnymi rzeczami. Ale jesli dorastajaca dziewczynka prosi o jedna czy dwie sukienki z sieciowki (nie mowie ze 10 od razu, uprzedzajac), bo chce miec cos co jej sie podoba, co nosza tez kolezanki bo to dla niej wazne- i jesli takiej potrzeby rodzice nie zaspokajaja z roznych wzgledow (ideologicznych - tym gorzej) to jest to krzywda dla dziecka.
A co do radzenia sobie w sytuacjach gdy cos idzie nie tak- ja zostalam nauczona ze jak cos sie nie udalo, to zmieniamy metode, narzedza, sposob i robimy tak dlugo az sie uda. Dzieki temu nie rozpatruje porazek tylko otrzepuje sie i daze do celu chocby nie wiem co.
Ale zycie ma tez przyziemne aspekty, i ja choc stara jestem, lubie wygladac dobrze i atrakcyjnie, jesli czeka mnie jakies wazne wydarzenie, spotkanie zawodowe, konferencja, wyklad, to staram sie ubrac tak zeby dodawalo mi to pewnosci siebie.
A to ja, dojrzala baba, a co dopiero nastolatka dla ktorej wyglad jest mega wazny.
Moja kuzynka ma 5letnia coreczke ktora potrafi sie ubierac i przebierac tak ze sie do przedszkola spoznia- wszystki musi byc pasujace do siebie itd. Choc jej mama chodzi glownie na sportowo.
No nic, to swiadczy wylacznie o tym ze dzieci sa rozne, beda mialy rozne potrzeby, czesto diametralnie inne nawet w jednej rodzinie
Dążenie do celu, choćby nie wiem co - wcale to nie jest dobre.
Nie pozwalanie dzieciom na przeżycie porażki i przetrawienie związanych z tym uczuć - fatalnie.
tak mieszkałam.
I że po prostu nie ogarnęłaś związanych z odmową uczuć i jednym sposobem usunięcia dyskomfortu było usunięcie źródła = otrzymanie tej rzeczy?