Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Mama - w domu!
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
A co do stylu korporacyjnego...te zwyczaje zaczynają wkraczać do budżetówki. Z jednej strony dobrze, bo konkurencja, trzeba się starać itp. A z drugiej wymagania korporacyjne są bardzo trudne i dla samotnych, i dla bezdzietnych, a dla małżonków z dziećmi prawie niewykonalne. W ostatnim pismie Nowe Państwo przeczytałam b ciekawy artykuł o tym, po bo nowoczesnemu społeczeństwu jest promowowanie homoseksualizmu. Homo nie ma dzieci, jest dyspozycyjny bardziej itp. Idealny pracownik korporacyjny.
Chore, ale może coś w tym jest?
I jeszcze jedno: mimo trudności na chleb zawsze wystarczyło...
Najwazniejsze jest żeby mając tradycyjne poglądy na podział rol w rodzinie wybrać odpowiedniego kandydata na męża. Później moze byc za późno.
Mimo zmieniajacych sie modeli rodziny pewnych rzeczy się nie przeskoczy. Mężczyzna nie zastapi mnie w ciązy, rodzeniu, karmieniu, zdecydowanie też kobiety lepiej ogarniaja pracę w domu z opieka i wychowaniem dzieci(mój małzonek jak sie dziecmi zajmuje to nie jest w stanie w tym samym czasie zrobić czegokolwiek w domu, jak robi herbatę to stoi i czeka nad czajnikiem az się woda zagotuje , a ja w tym czasie pozmywam, pranie rozwieszę czy pampersa zmienię) Mamy pewne predyspozycje i już. Nawet w Pismie Sw jest okreslona rola kobiety i męzczyzny (to on ma w pocie czoła uprawiać ziemie)
Ja nie widzę powodu by do zadań wynikających z natury dokladac sobie jeszcze zajmowanie się bytem materialnym rodziny. Jesli ktoś chce to jego wybór tylko wg mnie to czesto wychodzi że kobieta robi dwa razy wiecej (nawet jak oboje pracują to z reguły kobieta ma wiecej obowiazkow domowych). Z chęcią wiec zrzucam na niego ten obowiazek i doceniam że jest w stanie zaroszczyc się o byt całej naszej czwórki, a on czuje się dzieki temu taki ważny i jak "prawdziwy facet".
Zdaje sobie sprawę, że może w zyciu byc róznie, te pewnie jak dzieci pójda do szkoły nie bedę wiecznie w domu ale po to mam wykształcenie, doswiadczenie zawodowe i pewne cechy (jak np dobra organizacja pracy, która w domu mozna-trzeba nawet wycwiczyć do perfekcji!) że w razie koniecznosci odciąze męza w JEGO roli.
A w małżeństwie jesteśmy stworzeni do pomocy sobie nawzajem i w takiej sytuacji gdzie mąż choruje, nie może pracować jasne jest że kobieta idzie do pracy i nie ma to niczego wspólnego z niezaradnoscia męża.
Nie da się ocenić w miarę obiektywnie rzeczywistości posługując się wyjątkami.
W książce przede wszystkim mowa jest o tym że bycie pełnoetatową mamą to jest taki sam zawód jak każdy inny i albo będziemy twórcze i będziemy się rozwijać albo nie. I ta zasada tyczy się wszystkich zawodów od fryzjerki po dyrektora korporacji.
Każda matka jest przez jakiś czas pełnoetatową matką. Jedna przez parę miesięcy inna przez kilka czy kilkanaście lat. I albo do tego czasu podchodzi się jako zmarnowany albo jako wartościowy. Albo podchodzi do tego twórczo albo "byle jak". Myślę że książka otwierająca ten wątek zachęca matki by wspierając się nawzajem stawały się co raz bardziej twórcze w swoim zawodzie etatowej matki.
Ja świadomie zrezygnowałam z pracy zawodowej pełnoetatowej aby przez kilka lat skupić się na rodzinie, co absolutnie nie oznacza, że nie planuje pracować w ogóle, ani się nie rozwijać. Natomiast wiem że to jest tylko kilka lat. Dzieci nie są małe wieczność. Znam całą masę kobiet, które po odchowaniu dzieci wróciły do pracy. Nie zawsze do tej samej co przed dziećmi, nie wszystkie zrobiły wielkie kariery, ale do pracy jak najbardziej.
Przecież w trakcie zajmowania się dziećmi możemy rozwinąć takie partie naszego życia, które przerodzą się w ścieżkę pracy zawodowej.
Może wszystkie podzielicie się jak twórczo wykorzystałyście czas, który spędziłyście w domu z dziećmi? I te które już wróciły do pracy i te które jeszcze nie i te które nie planują wracać do pracy?
Ja jestem młodą mamą i spragniona jestem budujących historii, ciekawych pomysłów? Jak dobrze wykorzystać czas spędzony w domu?
Hej Olesiu,
Dużo emocji odczytuję w Twoim wpisie, Napisałabym "w ogóle nie mówmy ludziom, że coś muszą".
To znaczy są tacy, co muszą i się cieszą, że pracę zawodową jeszcze mają, bo to ich źródło utrzymania.
Po drugie, jak tak jak ja nie mam dzieci, to praca zawodowa w dużym stopniu moje miejsce na Ziemi, powołanie, sposób na odwrócenie uwagi od chorób, służba ludziom.
I nie ukrywajmy utrzymanie też. A może przede wszystkim.
Dziewczyny, żyjcie po swojemu i w ogóle nie dajcie sobie nic wmówić tym, którzy zawsze wiedzą lepiej, co dla nas dobre