Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Mama - w domu!
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Brak opieki dla córki też nie jest bez znaczenia to właśnie dlatego musiałam zrezygnować z pracy.
Rzekłam któregoś dnia - "OK, to ja rzeczywiscie nic nie będę robić od dziś. Moze zobaczysz różnicę"
Jak powiedziałam tak zrobiłam.
Żywiłam tylko dzieci i siebie i tyle....
Po czterech dniach, gdy w domu fruwały muchy, kolor podłogi był w szarej mgle, a w kuchni nie widać było blatów, zreszta nigdzie nie było widać prawie żadnej wolnej przestrzeni........ rzekłam:
"Ja już mam dość tego syfu, biorę sie za sprzątanie. Jeśli nic nie zrozumiałeś to już twój problem"
Ale i tak najwiecej zrozumiał jak został sam z dziećmi, kiedy ja byłam w szpitalu :ad:
Marcelino,
Mój małż od półtora roku nie pracuje i żyjemy z mojej pensji - fakt, dzieci nie chowamy, kredytów nie spłacamy...
Wasi mężowie pracują, a gdyby praca się skończyła, to fakt utrzymywania rodziny jest chyba mobilizującym czynnikiem do niezwłocznych poszukiwań. Mój nie szukał tej roboty, niedawno zaczął. Zawile pisze, a chciałam pocieszyć, że Dziewczyny spokojnie w domu wychowujcie nowe generacje i nie martwcie się o pracę męża.
:ah: muszę coś robić.
dla mnie idealna praca jest przez net lub takie prowadzenie spektakli jako inspicjent - jak jest 5-6 spektakli w miesiącu to już jest dodatkowy zastrzyk kasy. A to oznacza maksymalnie 6 dni pracy (w godzinach 18-22 zazwyczaj) albo 3 dni od 15 do 22
Oczywiście wszystko się może zdarzyć i moj mąż może stracić pracę, ale to jest akurat bardzo mało prawdopodobne. Zdarzają się jednak wypadki losowe, może tez dojść do całkowitego wypalenia, chorób itp.
Ja wiem, ze jakoś byśmy sobie dali radę, pewnie nawet całkiem nieźle, jednak wrócić na drogę zawodową jest przecież dużo łatwiej, gdy cały czas ma się choć minimalny kontakt z tym co się robiło do tej pory...
no bo wiadomo, ze nie ma nic gorszego niz chory facet :cool: Wiadomo, ze moze nawet na katar umrzec
Ale poza chorobami (na szczescie rzadkimi) uwielbiam byc z nim razem w domu. W starej pracy maz wykorzystywal home office do granic mozliwosci (mam nadzieje, ze w nowej pracy tez tak bedzie mogl), zawsze bral chorobowe na syna i bylo git :bigsmile:
Bardzo się cieszę, że mogę w ten sposób wspomóc nasz budżet rodzinny, bo nie jest nam łatwo..
Od 2 tygodni mieszkamy sami - w końcu :) prawie 2 lata mieszkaliśmy u moich rodziców... i nawet wtedy często nam brakowało pieniędzy... Przeprowadziliśmy się do bloku, gdzie czynsz to prawie połowa wynagrodzenia męża... i dlatego ja pracuję... Chciałabym już pracować w zawodzie... ale nasza Maleńka ma niespełna 2 m-ce... Starszy synek 20 m-cy. Choć to praca niepewna, to zawsze jakiś grosz wpadnie :) no i z dziećmi jestem podczas pracy męża, on wraca godzinka dla nas i uczeń :) wtedy mąż zajmuje się Maluszkami :)
A tak na serio- korepetycje są całkiem niezłym rozwiązaniem ze względu na elastyczne godziny (i wcale nie takie małe zarobki jak się ma kilku uczniów), problem tkwi jednak w tym, że najczęściej taka praca jest na czarno i znajoma mówiła mi, że często stresa ma, że któryś uczeń to zgłosi...
Ja osobiście w przyszłości chciałabym zajmować się dziećmi, ale jednak parę groszy dorabiać - albo przez korepetycje albo w prywatnej jakiejś szkole językowej z niewielkim wymiarem godzin.
Pozostaje mi tylko przekonać do tego mojego narzeczonego
Właśnie chodzi o prowadzenie spektakli.
Wiem też, że pod koniec listopada będzie problem z jednym spektaklem.
No i co tu teraz?
Nie wiem jak to jest z tym "na czarno" nie opłaca się zakładać działalności, bo nie zarabiam dużo za godzinę. Mieszkamy w małym miasteczku i nie chcę zniechęcać do siebie ludzi, którzy znają mnie z grania na mszy i pielgrzymkach... Głównie uczę ich ze śpiewnika pielgrzymkowego, który własnoręcznie przygotowałam a męża drukarnia go wydrukowała... niektóre dzieci uczę rockowych piosenek, jeśli mają takie życzenie :)
Haku takie wychodzenie na kilka godzin podczas gdy córeczka będzie z tatusiem będzie dobre i dla Ciebie jak i dla nich. Jestem o tym przekonana, u nas się to bardzo sprawdziło, wiadomo na początku stres jak to będzie, pierwszy raz po porodzie pojechali ze mną do pracy, fakt, na krótko, ale pojechali. Byłam bardzo spanikowana. A potem za każdym razem coraz mniej się bałam, po pewnym czasie potrafiłam już pracować nie myśląc stale co u nich, jak sobie radzą, czy mleka starczyło. Przestałam dzwonić w przerwach i wysyłać smsy o treści: Czy już zjadł? Czy śpi? Czy zrobił kupę? Czy nie marudzi? Czy nie płacze? (wiadomo matczyne schizy).
A teraz gdy synek podrośnięty w zasadzie daję im zupełny spokój jak wychodzę do pracy, sklepu, fryzjera czy gdziekolwiek indziej.
P.S. Podobno są zapisy na Felkę? Ty tak dobrze planujesz, to jak zaplanujesz kto ma być mężem dla córki, to tak będzie. No to chciałam się zgłosić znaczy syna zgłosić. Myślę, że równieśnik fajny na męża, ale rok starszy mąż, to dopiero skarb.
Ja najbardziej się martwię, że jak będzie dostawać odciągnięte mleko z butli to się ostatecznie wypnie na Pana Cyca i mamusia pójdzie w odstawkę i tylko Tatuś będzie fajny. :ak:
Takie jest chyba prawdziwe źródło problemu.
Wiem, że będę z nią spędzać dużo czasu tak ogólnie, ale trochę też nie chcę wracać do tego, co było przed ciążą - dwie prace + treningi.
A niestety może być tak, że będę musiała. No i to cały dylemat.
Dzięki za wsparcie :iq:
Myślałam, że wszyscy powyżej kilku miesięcy już zajęci :ag:
dlatego tak zaklepałam Marcinka - ale też uważam, że mężczyzna powinien być starszy od kobiety, więc... może zostawię Marcinka Jadwini?
@Haku, a tak na poważnie. Wiadomo, że na początku najbardziej potrzebna jest mama, ale to naprawdę fantastycznie jak dziecko ma dobry codzienny kontakt z tatą, który nie tylko dostaje od czsu do czasu obrobionego malucha, żeby się chwilę z nim pobawił, ale potrafi realnie włączyć się w jego życie.
Różne są układy, najważniejsze, żeby to rodzice mieli podstawowy wpływ na wychowanie dziecka, raz może być więcej mamy, raz taty. A taki układ jaki u ciebie się rysuje, wygląda naprawdę fajnie i dobrze wróży silnej więzi z małą obojga rodziców.:bigsmile: