Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Mama - w domu!
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Nic dodać nic ująć. I dochodzi jeszcze potrzeba finansowej niezależności.
Sama jestem fanką Mam Domowych, bo takiej nie miałam. Żłobek, przedszkole, w szkole świetlica... Z drugiej strony rozumiem moją Mamę, bo było ciężko. Ale wolałabym, żeby wtedy było lżej
Cieszysz się, że Twoja żona jest niezależna finansowo?
Kilka lat temu z mównicy poselskiej padły słowa (wypowiedziane zresztą przez kobietę), że te "siedzące" w domu są "BEZ AMBICJI".
Powiem Wam, że bardzo dziwnie poczułam się. Bo na jakiej podstawie oparła Pani Posłanka to twierdzenie - do dziś nie wiem (a mam już swoje lata). Natomiast doskonale się orientuję (sama już 29 rok tak działam - teraz z wnukami) ile wysiłku wymaga prowadzenie domu, że czasem nawet na spokojne przysiąście z herbatą nie ma sposobności.
Ale nie o tym ...
"Każdy ma prawo robić to co chce" - pod warunkiem, że nie godzi to w dobro drugiego człowieka. Jeśli małżonkowie zadecydują o kształcie działania ich Rodziny, to nikomu nic do tego.
Ja nauczona doświadczeniem z naszych rodzin (zarówno Mama jak i Teścowa nie pracowały zawodowo przez wiele lat na rzecz wychowania dzieci) podjęłam decyzję pozostania w domu z dziećmi. Każde z nich wychodziło z niego dopiero do "0". I wbrew zapowiedziom, żadne z nich nie miało i nie ma zahamowań społeczno-towarzyskich. Ale to nie znaczyło, że JA cały swój czas poświęcałam tylko i wyłacznie domowym sprawom. Udzielałam się przez wiele lat np. w parafilnej bibliotece, czy w szkole, do której uczęszczały dzieci ... Teraz mam jeszcze inny sposób udielania się, bardziej dla siebie z pożytkiem dla innych.
I powiem tak: Podziwiam kobiety, które radzą sobie z pracą zawodową, wychowywaniem dzieci, posprzątanym domem i życiem towarzyskim - ogólnie rzecz biorąc. Ale Wielki Szacunek mam dla TYCH, które "zaparły się siebie".
P.S.
Mój mąż też mi pomaga w pracach domowych.
I jestem niezależna finansowo, bo pieniądze zarabiane przez mojego Męża należą również w całości do mnie. :bigsmile: Korzystam z nich w każdej sytuacji, czy idę kupić chleb, czy do fryzjera.
Nie zapominaj jednak, że ok. 8 godzinna praca w ciągu każdego dnia, na rzecz wychowania dzieci, przypada jednak komuś innemu niż matce. Ktoś musi "siedzieć" z tymi dziećmi,(obojętnie czy jest to osoba z istytucji, czy opiekunka, czy babcia). Ktoś musi przygotować im posiłek, pobawić się z nimi (tak, tak pobawić sie z nimi), poświęcić uwagę i czas.
Nie ma sie co czarowac, to po prostu ciezka praca. Sama poszlam do pracy po ponad 1,5 roku "siedzenia" w domu, bo psychicznie nie dawalam rady. Mozej jest to inaczej, gdy ma sie przy sobie rodzine, grono kolezanek, ma sie po porstu z kim pogadac, spotkac. Ale takie sam na sam z wrzeszczacym niemowlakiem jakos specjalnie nie napawalo mnie szczesciem i uczuciem spelnienia.
Ale tak naprawde dziwia mnie kobiety, ktore wysylaja dzieci do przedszkola, szkoly i naprawde siedza tyle godzin w domu. Co one robia? No bo przeciez ilez mozna obiad gotowac, sprzatac? Albo matki nastolatkow, ktorzy i tak wiekszosc czasu spedzaja poza domem, wola spotkania z przyjaciolmi niz siedzenie z rodzicami.
Czy takim kobietom sie nie nudzi?
Nie mówiąc o tym, że są jeszcze trophy wife... One naprawdę muszą sporo czasu poświęcić na to, żeby utrzymać się na pozycji:cool: Ja akurat takich nie znam, ale opowieści osób które posyłały/ają dzieci do szkół np amerykańskich - bezcenne:bigsmile:
Ale w realu, to ja raczej takich nie znam, tylko mamy z 2, max 3 dzieci, ktore jakos niespecjalnie gdzies sie udzielaja, tylko naprawde siedza w domu.
Co takie kobiety robia caly dzien?
Napisała bym więcej ale najmłodszy właśnie się obudził
na koniec tylko tyle, że Mamy które nie pracują to nie są darmozjady, tylko kobiety, dla których życie rodzinne, to żeby domownicy czuli się dobrze i bezpiecznie, żeby być z dziećmi i budować otoczenie do właściwego rozwoju jest najważniejsze i należy im się wielki szacunek a nie nazywanie darmozjadami
troche nie rozumiem takiego codziennego odrabiania lekcji z dziecmi. Pzez caly okres szkolny z kilka razy szlo sie do taty z jakims trudniejszym zadaniami z fizyki czy matematyki i to tyle. A cala trojka z nas zawsze w czolowce klasy byla. Nie bylo tez czegos takiego u moich kolezanek, rodziny, troche to dziwne dla mnie.
Rozumiem jeszcze, jak dziecko jakies powazne trudnosci ma, ale skoro ma 5 i 6-stki, to chyba dalby rade sam te zadania odrobic.
A obiad tez zawsze mam na czas, bo wieczorami gotuje :bigsmile:
Chodziło mi o sytuację kiedy dzieci chodzą do przedszkola/szkoły. To tak w dużym uproszczeniu, bo można pracować na pół etatu a małe dziecko zostawić z babcią, tatą czy nianią. Krzywda się chyba nie stanie
Rzeczywiście, jets to duże uproszczenie i raczej teoretyczne spojrzenie, bo naprawdę życie weryfikuje wszelkie, "bo można".
Jest mnóstwo sytuacji życiowych, w których staje się przed wieloma wyborami, w których trzeba uwzględnić dobro wszyskich i jakoś to wszystko odpowiednio zgrać.
jesli pytanie bylo skierowane do mnie, to odpowiadam:
wiadomo, ze z malymi dziecmi zawsze jest co robic, w zasadzie to niekonczace sie sprzatanie przeplatane gotowaniem
Ja sie tylko dziwilam, ze istnieja kobiety, ktore posylaja dzieci do szkol (tzn, nie sa to male dzieci, tylko juz takie, ktore o siebie zadbac potrafia), same jakos hobby/ dodatkowych zajec nie maja i rzeczywiscie przez kilka godzin siedza same w domu i sie np. w tv gapia. Po prostu sie dziwie, ze juz nawet z nudow na kilka godzin do jakiejs pracy nie pojda, skoro inaczej i tak nic sensownego nie robia. No nie potrafie tego zrozumiec i juz!
Maciejka, a dużo znasz takich kobiet?
Ja znam dziewczyny, które mają dzieci szkolno - przedszkolne i nie pracują zawodowo, ale są np bardzo aktywne społecznie. Mają tych dzieci 5-6 więc od 14-15 są już w pełnej gotowości bojowej, do póżnych godzin wieczornych. Poza tym dzieci chodzą zazwyczaj na jakieś zajęcia, angażują się w przeróżne projekty, matki to nadzowują prowadzą, nie mówiąc o dokształcaniu się. Chyba im się nie nudzi, choć mają np jeszcze gosposie.
A matek dwójki dzieci, co to nic nie robią i do 15.00 siedzą przed tv, to ja nie znam.
Sama ten wariant realizuję, już od 11 lat, i zbieram dobre owoce, argumentów tutaj padło wiele "za", ja mam jeszcze taki cytat:
"Jeśli ktośÂ decyduje się być matką, zawiera ze swoim dzieckiem niepisaną umowę, że poświęci mu część własnego życia. Jak dużo - można tu negocjować z bliskimi i z samym dzieckiem, ale nie da się go pozostawić poza główną liniąÂ swojej aktywności. Niedawno modna była formuła â??godzin wysokiej jakościâ? mówiąca o tym, że nie ilość się liczy, tylko jakość i wystarczy godzina, byle codziennie, albo fajny weekend. To mit. Matka wracająca po 12 godzinach z pracy nie jest sprawna ani emocjonalnie, ani intelektualnie. Poza tym wychowanie dziecka nie powinno być akcyjne i nie można się pojawiać od czasu do czasu jak meteor. A przede wszystkich nie w godzinach gorszej jakości. Dziecko teżÂ żyje, ono teżÂ czuje i odbiera świat i nie dziwmy się, jeśli te lekceważone a długie godziny znacznie bardziej wpłyną na jego rozwój niżÂ nasze starannie zaplanowane oazy szczęścia i kontaktu. Inny pogląd typowy dla naszych indywidualistycznych czasów głosi, że dziecku do szczęścia potrzebna jest matka spełniona, radosna, zatem jeśli kobeicie do samorealizacji jest potrzebna praca w pełnym wymiarze, byłoby krzywdąÂ dla jej dziecka, gdyby z tej ambicji musiałaby na jakiśÂ czas zrezygnować. To zwykła, tylko że nowomodna demagogia. Dziecko woli mieć częściej przy sobie matkę, nawet przemęczonąÂ i zniechęconą, niż zażywać homeopatyczne dawki mamy uszczęśliwione swoim poza rodzinnym spełnieniem"
Zofia Milska-Wrzosińska, fragment jej wypowiedzi z książki "Poradnik dla zielonych rodziców"
edit: lit.
To sprecyzuj , chodzi Ci o dzieci w jakim wieku? Bo mnie chodziło o takie sytuacje jakie opisuje Maciejka. Czyli albo gdy dzieci chodzą do przedszkola/szkoły a ich matki nie chcą pracować, albo gdy mają mniejsze dzieci i mogą je zostawić na parę godzin z tatą czy kimś innym z rodziny i iść do pracy chociaż na te pół etatu.
Ja mówiłam przede wszystkim o szczególnym podkreślaniu pracy w domu kobiet które nie pracują. Podejrzewam że większość pracujących kobiet nie zatrudnia jednak sprzątaczek i niań ani nie żywi rodziny samymi zupkami chińskimi
Chyba wszyscy tak robimy,
-------------------------------------
no powiem Ci, ze calkiem sporo. Moze to jakis ewenement wsrod emigracji, ale zadna (!!!) znana mi Polka z dziecmi nie pracuje (przynajmniej nie na etacie, czasem niektore maja jakies prace dorywcze). Jestem w srodowisku polskim po prostu ciekawym przypadkiem