Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Marsz Dziwek
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
:shocked:
ta da dam.
Organizatorką jest koleżanka z naszych studiów.
A dziś na spotkaniu organizacyjnym trzy panie wykładowczyni, w tym dyrektorka instytutu na imprezę zapraszały wszystkich studentów polonistyki pierwszego roku.
no po prostu 'git majonez' jakby powiedziała Zuzia.
edit. fleksja
Rozważmy następujące sytuacje:
1. Właściciel willi wyjeżdżając na wakacje nie zamyka drzwi a na furtce wiesza kartkę z informacją dla listonosza - "Nie będzie mnie dwa tygodnie. Proszę zostawiać listy u sąsiada". Mieszkanie zostaje splądrowane.
2. Właściciel pięknego nowego samochodu zostawia go w centrum miasta z kluczykami w stacyjce. Samochód zostaje skradziony.
3. Młody człowiek chodzi nocą po ciemnych bramach w niebezpiecznych rejonach miasta. Zostaje bardzo dotkliwie pobity.
4. Mała dziewczynka zaczepia obcych mężczyzn z prośbą by zaprosili ją na obiad. Zostaje wykorzystana przez pedofila.
5. Ktoś udostępnia z dużą łatwością swoje dane w internecie. Pada ofiarą intrygi, która rujnuje jego życie.
6. Ubrana wyzywająco dziewczyna idzie na dyskotekę. Zostaje zgwałcona.
Czy jakieś analogie dostrzegacie między podanymi sytuacjami? Czy w którejkolwiek z nich nieodpowiedzialne zachowanie ofiary umnirjsza winę przestępcy? Czy w którejkolwiek sytuacji zachowabie ofiary można traktować jak okoliczność łagodzącą? Czy złodziej jest mniej złodziejem, gdy korzysta z napraszającej się okazji? Czy bandyta jest mniej bandytą, gdy napada w ciemnej bramie niebezpiecznej ulicy? Czy czyn pedofila jest mniej odrażający, gdy ofiara sama "pcha się w jego ręce"? Czy rujnowanie komuś życia jest uzadadnione, gdy taka osoba sama podaje publicznie informacje o sobie? A dlaczego w kwestii gwałtu miałoby być inaczej?
A teraz ta nieszczęsna "powtórna wiktymizacja ofiary". Myślę nad tym i dziwne rzeczy przychodzą mi do głowy... Czy jeśli powiemy osobnikowi z sytuacji pierwszej, że nie powinien był zostawiać otwartego domu, to będzie to "powtórna wiktymizacja"? Gość jest ofiarą, a my mu jeszcze dowalamy. Okrucieństwo. Ale czy nie uzasadnione? Może na przyszłość nie popełni tego samego błędu. A jeśli zwrócimy uwagę rodzicom wykorzystanego przez pedofila dziecka, że powinni uczyć swoje dziecko bezpiecznych zachowań wobec obcych, to czy nie będzie to okrutne - przecież oni są ofiarami czynu dewianta! A przecież uczymy dzieci w szkołach, jak powinny się zachowywać, gdy zaczepia je ktoś obcy. Nie mówimy im, że wolno im robić, na co mają ochotę, bo nikt nie ma prawa ich skrzywdzić. A przecież, w istocie, nikt nie ma prawa skrzywdzić dziecka, nawet jeśli ono samo wprosi się do jego domu. Tyle, że pedofil prawem się nie przejmie, a z okazji chętnie skorzysta.
Dlaczego gwałcicieli mięlibyśmy traktować inaczej? Oburzają mnie teksty typu: "Mężczyźni powinni myśleć czymś powyżej rozporka", bo są insynyacją, że każdy mężczyzna jest potencjalnym gwałcicielem. Czy to nie jest kobiecy szowinizm? Gwałciciel to, moim zdaniem, osobnik zaburzony. Podobnie jak pedofil. Można oczywiście głośno krzyczeć, że nikt nie ma prawa tknąć kobiety, bez względu na to jak jest ubrana i jak się zachowuje. To prawda. Równie dobrze można krzyczeć, że nikt nie ma prawa włazić do mojego domu bez mojej zgody, nawet jeśli będzie on stał przez rok otwarty i niezamieszkały. To też prawda. I co z tego? Gdybym zaczęła nawoływać ludzi do protestu przeciw wykorzystywaniu przez złodziei okazji i okradaniu niezamkniętych mieszkań, to pewnie spotkałabym się co najwyżej z pukaniem w czoło. A feministki walczące o "prawo kobiet do ubierania i zachowywania się w sposób wyzywający" znajdują masowy poklask. A jak ktoś nie przyklaśnie, to politycznie niepoprawny...
Nie wiem, czy to, co napisałam jest zrozumiałe ale mam poczucie, że sobie ulałam...
wywód pozornie spójny, jest jedno duże "ale": ubrania nie prowokują do gwałtu. Robiono na ten temat sporo badań i wychodzi, że nie ma związku między ubraniem ofiary, a ryzykiem zgwałcenia. Więc o ile złodziej rzeczywiście może szukać otwartych drzwi, o tyle gwałciciel nie szuka wyzywających ubrań. Większość gwałtów to sprawka ludzi bliskich ofierze: znajomego, chłopaka, sąsiada, męża, wujka, przyjaciela. Większość gwałtów ma miejsce nie w ciemnym parku, ale w mieszkaniu ofiary lub gwałciciela, czyli w miejscu, które zgwałcona uważała za bezpiecznie (do momentu gwałtu oczywiście).
A wiktymizacja ofiar gwałtu to naprawdę paskudna sprawa i znowu niezbyt udana jest analogia z pouczaniem właściciela domu. Rzecz w tym, że zgwałcona kobieta boi się komukolwiek przyznać i boi się zgłosić na policję, bo wie, że będzie wypytywana przez wszystkich, gdzie była, czy poszła tam z własnej woli, jak była ubrana, czemu pomalowała paznokcie na czerowono i tak dalej. Zakorzeniło się u wszystkich głęboko przekonanie, że zgwałcona może w jakiś sposób prowokować gwałt, więc ofiara boi się, że rzeczywiście to jej wina.
Kradzież nie obrosła tyloma mitami. Ofiara kradzieży nie doświadcza nawet ułamka presji społecznej jaką czuje ofiara gwałtu. Ofiara kradzieży nie usłyszy o sobie takich komentarzy jak ofiara gwałtu, która będzie miała odwagę ujawnić swoją historię (tutaj jest tłumaczenie fragmentu książki. Zaczyna się od "Powinnaś się cieszyć, że niektórzy mężczyźni uważają, że taki ohydny troll jak ty nadaje się do zgwałcenia", a potem jest jeszcze gorzej. Czy ktoś tak komentuje włamania do mieszkań?). Gdyby społeczeństwo traktowało kradzieże jak gwałty, to zgłoszenia kradzieży wyglądałyby tak.
A polska policja i polskie sądy wcale dla zgwałconych przychylne nie są. Wypytywanie o strój ofiary i o jej życie seksualne to standard. Wyroki w zawieszeniu za gwałt albo kilka lat za gwałt zbiorowy to też codzienność.
Procedura postepowania w przypadku gwałtów jest dla ofiary upokarzajaca, zaś często warunki, w jakich dokonuje się przesłuchań wołają o pomstę do nieba.
Niewiele sie w tym wypadku zmieniło-bo i zmienic nie moze, jeśli w powszechnym odczuciu będzie pokutowało przekonanie, że "jeśli suka nie da, pies nie weźmie".
Zadziwjające, jak nadal rozpowszechniona jest taka mentalność i jak często wybiela się gwałciciela poddając pod wątpliwość moralność, zamiary itp. ofiary.
MMonia napisała:
Polskie sądy na szczęście stają w obronie kobiet gdy dojdzie do gwałtu, nawet gdy kobieta jest prostytutką.
Taaak...zanim ofiara przejdzie przez całą procedurę jest już tak wyczerpana i pokiereszowana, że nawet nie zauważa tej przychylności. Poza tym camelot dosc dobrze to podsumowała.
Ktoś tu się oburzył, jakobym sugerowała aprobatę dla gwłaciciela.
Przykro mi, ale czytajac niektóre z postów mam nieodparte wrazenei, że to jest tak:"ależ ja aobsolutnie potępiam gwałcicieli, z tym, że.....ale"-bo niczym innym dla mnie nie są niektóre wypowiedzi-niby stanowcze oburzenie, ale tak naprawdę skupianie się nie na istocie sprawy, a na wątkach towarzyszących sprawie.
Dla mnie nie ulega wątpliwości, że sprawca gwałtu jest zawsze winnym, niezależnie od okoliczności, stroju, czy zachowania ofiary. podobnie jak winny jest pedofil, choć oni też lubią się tłumaczyć tym, że dziecko zachowywało się wobec nich w sposób prowokujący.
ile jest takich przypadków, o jakich wspominasz?Znaczy-tak procentowo?
Oczywiscie-ze masz rację i takie sytuacje sie zdarzaja (jak i np.oskarzanie znienawidzonego współmałżonka o molestowanie seksualne dziecka-w sprawach rozwodowych).
Nie wiem. Ile? Bo znając polskie sądy i polskie wyroki, to wydaje mi się skrajnie nieskuteczny sposób na zemstę, na dodatek okupiony sporymi kosztami ze strony kobiety.
A jak ubranie ofiary miałoby pomóc w potwierdzeniu scenariusza pozorowanego gwałtu?
To nie jest walka o możliwość ubierania się wyzywająco. To walka o niebycie obwinianą za bycie zgwałconą. Mnie się podoba prowokujący charakter tych marszów. Śledzę uważnie komentarze zagraniczne i polskie i to naprawdę niesamowite, że ludzie są zmuszeni do zastanowienia się głębiej nad powtarzanymi sloganami ("sama się prosiła", "jak suka nie da", "prowokowała", "dawała sygnały") i że zaczynają widzieć, że nie ma w nich żadnego sensu (bo czy ktokolwiek umiałby uzasadnić, że np. jakikolwiek sygnał nadawny przez kobietę może oznaczać "zgwałć mnie"?).
Bo to na szczęście oczywiste. Nigdy nie widziałam komentarza do wiadomości o pedofilu w stylu "sprowokowała go krótką spódniczką" albo "mógł nie ubierać obcisłej koszulki". Nigdy nie widziałam rad dla dzieci, jak się mają ubierać. Nikt w sądzie nie będzie pytał dziecka, w co było ubrane, czy nie siadało wcześniej wujkowi na kolanach i czy nie bawiło się z kolegami w lekarza.
To super
Czyli wracamy do mitu, że mężczyźni to takie proste stworzenia, co swoją chęć do seksu uzależniają od ubrania? No więc nie bardzo chce mi się wierzyć, żeby mężczyzna zgodził się na seks z dziewczyną w sukience, a odmówił tej samej dziewczynie w piżamie.
Żeby o tym powiedzieć światu.
Naprawdę się cieszę, że masz na tyle dojrzałą rodzinę i znajomych, że nigdy nie spotkałaś się z komentarzem "sama się prosiła", ale obawiam się, że świat pełen jest nienormalnych ludzi. Pamiętasz może sprawę Polańskiego i jak bardzo niektórzy próbowali udowodnić, że dziewczynka "sama się prosiła", bo była u niego, bo pozowała, bo wypiła alkohol.
Nie mam siły na te dyskusje.
Jak ktoś zwraca uwagę, że gdy ktoś żąda szacunku, to powinien się zachowywać stosownie - czyli jak kobieta nie chce być traktowana jak dziwka nie powinna się ubierać jak dziwka - zostaje okrzyknięty osoba usprawiedliwiającą gwałciciela. Koniec kropka.
Tak samo, jak osoba negatywnie wyraża się o in vitro to jest zbrodniarzem bez cienia empatii dla bezdzietnych.
Jest to totalnie porąbany sposób myślenia, wymagający założenia jakiś blokad w poprzek mózgu - żeby logika nie przeszkadzała emocjom.
I naprawdę, sorry, ale pomysł, żeby zrobić przemarsz kobiet ubranych jak dziwki, pod szydlem "Marszu dziwek" w imię domagania się szacunku dla kobiet jest naprawdę totalnie chybiony.
dziwkarski strój jest jak:
zostawienie auta z otwartymi na oścież drzwiami, kluczykiem w stacyjce i radiem nastawionym na cały regulator
wbieganie na autostradę w godzinach szczytu
przejście się po Wildzie wieczorem z przezroczystą torebką, wypchaną dwusetkami
jak wejście w szaliku Lecha do sektora Legii z pieśnią na ustach "a Legia kufa, kufa, kufa, kufa".
A co im przyjdzie z promowania swoich ciał? Patrząc na relacje z marszów, raczej modelkami nie są
Nie wiem, czy by przekonały więcej osób. Podejrzewam, że marketingowo jednak skuteczniejsze są marsze dziwek niż zwykłe marsze w zwykłych ubraniach.
Ja niczego takiego nie powiedziałam.
Przecież już jesteś przekonana
One chcą zwrócić uwagę, że "sama się prosiła" funkcjonuje dość powszechnie, ale że jest niedopuszczalne i powinno być potępiane.
Nie wiem, czy robią to najskuteczniejszym możliwym sposobem. Myślę (sądząc po odzewie) że dość skutecznym. Wiem, że rzeczy, o których mówią, od dawna są omówione wyczerpująco w badaniach i podręcznikach, ale jakoś nie mogą się przebić do powszechnej świadomosci. Cieszy mnie, że zmuszają ludzi do refleksji nad ich stosunkiem do ofiar gwałtu.
Rozumiem Cię i doskonale rozumiem, że forma może razić. Jednak trudno zarzucić coś samemu przekazowi (że nia ma miejsca w społeczeństwie na pogląd "sama się prosiła" i na obwinianie zgwałconych za gwałt) i trudno zaprzeczyć, że dopiero organizatorki marszów dziwek potrafiły ten przekaz sprzedać społeczeństwu. Nie umiem podpowiedzieć żadnej skuteczniejszej metody.
To nadal oznacza, że osoba, która to mówi, powtarza nieprawdziwe stereotypy, krzywdzi swoimi słowami ofiarę i utrwala w społeczeństwie wizję współodpowiedzialności zgwałconej za gwałt.
Oczywiście, że jej i tylko jej sprawa i że nikt nie ma prawa zwrócić na to uwagi w przypadku gwałtu lub molestowania.
Treść czy forma przekazu? Bo forma oczywiście jest agresywna. Nieagresywne formy leżą w bibliotekach i nikt im czasu antenowego nie poświęca.
Camelota jako pierwsza tak naprawdę napisała ( a może napisał;)) o związku ubrania z gwałtem. Katarzyno z wielkim szacunkiem dla ciebie, akurat chyba kwestii związanych z przestępstwami seksualnymi nie masz tak dobrze rozpracowanej...
Strój ofiary, to nie otwarte drzwi luksusowego domu. Długość spodniczki nie sprzyja gwałtowi. I jak słusznie zauważyła camelot, czym innym jest wtórna wiktymizacja ofiar gwałtu, a czym innym kradzieży.
Nie będę juz powtarzać wpisu camelot, bo ona zrobiła to bardzo dobrze.
Inną sprawą jest sam marsz i to czy jest to najlepszy sposób na zwrócenie uwagi na istniejący problem. Tu juz mam wątpliwości.
I proszę nie mieszajmy w dyskusji tych dwóch spraw.
@Katarzyno wybacz, że wplatalam ciebie w swój poprzedni wpis, to pewnie dlatego, ze twoje akurat wypowiedzi wydały mi się najbardziej rzeczowe, stąd wydawało mi się, że BiJ właśnie o nich pisze....:) niestety pisząc z tel, nie widzę poprzednich wypowiedzi.
W kwestii wyników badań, tak jak pisałam, musiałabym się z nimi szczegółowo zapoznać (z metodologią głównie), żeby ostatecznie wyrobić sobie zdanie na ten temat. Niby trochę miałam do czynienia z zagadnieniem przestępstw seksualnych na studiach ale dawno to było. Wskutek własnych studiów wyrosłam już ze ślepej wiary w wyniki badań. W końcu liczne badania dowodzą również, że homoseksualizm jest wrodzony, a dzieci wychowywane przez pary homoseksualne roziwjają się lepiej niż takie wzrastające w zwykłych rodzinach...
I nie mogę się zgodzić z camelot, że w przypadku podofilów nikt nie próbuje usprawiedliwiać ich działąń zachowaniami dziecka - bywa, że sama matka dziecka usprawiedliwia w ten sposób nadużycia swojego partnera wobec jej własnej córki :sad:
I jeszcze jedna refleksja - jak człowiek idzie między bandytów z wyzywającym wyrazem twarzy i obelgami na ustach i dozna ciężkeigo pobicia, to większość ludzi powie "sam się prosił" i nikogo gorszyć to nie będzie (i jednocześnie nie umniejszy winy tych, co go pobili), a jak dziewczyna idzie wypindżona na dyskotekę z biustem i pupą na wierzchu, to chronią ją badania naukowe mówiące o tym, że na sprawców gwałtu to nie działa...
Ja w tym logiki nie widzę.