Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Homeschoolersi są the best! (2)
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Za to G. mnożenie i dzielenie do 20 ogarnia bez problemu. Przy zalinkowanym teście wyszło, że kłopot pewne sprawia mu dzielenie na głoski - chyba po prostu trochę zaniedbaliśmy ćwiczenie tej umiejętności i lekko mu się w pamięci zatarło.
Cholerka u mnie tak samo :-)
Wydawało mi się, że już umie, robiliśmy wcześniej takie ćwiczenia, a tu dziś przy podziale na głoski poległa.
Przy pewnej córce to ja też powywieszałam w domu te wyrazy, ale jak przychodziło co do czego to i tak "Góra" była przez "u" - teraz ponad 20letnia córka raczej nie robi błędów.
W pozostałych dziedzinach to wiem, że mu dobrze idzie, ale matmą mnie uradował.
Moim zdaniem, dziecko kończące pierwszą klasę powinno już trochę zdawać sobie już sprawę z tego, że czasem podobne dźwięki zapisuje się różnymi literami i powinno już pamiętać niektóre słowa z trudnościami ortograficznymi (np. królik, góra, róża itp.) Inna sprawa, czy za tą wiedzą idzie prawidłowe użycie w pisaniu. Mój średni syn zasady zna i zwykle wie, jak co się pisze. I co z tego? Jak pisze - nie ważne, czy ze słuchu, czy przepisuje skądś, to sadzi takie ortografy, że zęby bolą. Ja miałam to samo w szkole podstawowej. Bardzo wiele pracy kosztowało mnie nauczenie się pisać względnie zgodnie z zasadami trudnej polskiej ortografii. Mój najstarszy syn (V klasa) jest obecnie na takim etapie, że zna w większości zasady, wie, jak się co pisze, w dyktandach i przepisywaniu raczej nie robi błędów ale jak pisze coś "od siebie" i koncentruje się na treści, to czasem zapomina o ortografii. Na szczęście pomału osiąga ten etap, w którym potrafi wychwytywać popełnione przez siebie błędy.
-----------------------------
po co te kwestie rozdzielać? W przypadku ortografii najistotniejsza jest poprawność, a to się osiąga tylko przez powtarzanie, ćwiczenie. Oczywiście każdy ma różne możliwości, jeden osiąga poprawność szybciej, drugi wolniej, ale bez wątpienia trzeba powtarzać i nie zrażać się.
Ja mnożyć i dzielić uczyłam dopiero w II kl., kolejności alfabetycznej też. Zastanawiam się, czy ćwicząc ortografię dobrze robię dyktując (czy dając do uzupełniania ćwiczenia z okienkami), czy M. nie utrwala w ten sposób swoich błędów.
A tu takie ciekawostki: jak chcecie poczytać jak piusowcy uczą religii, z jakich podręczników to w styczniowo-lutowym "Zawsze wierni" piszą o tym. http://www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/1766
I też jak w gimnazjum i liceum wprowadzają trivium i quadrivium http://www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/1781
A tu jeszcze prezentacja podstawówki http://www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/1780
@Agnieszka63 - ja widzę sens w takim rozdzieleniu, bo to mi daje świadomość, z czym dziecko ma problem, a z czym sobie radzi. Dzięki obserwacji w tym kierunku wiem, że mogę już mojemu najstarszemu odpuścić dyktanda i ćwiczenia ortograficzne, bo i tak pisze je bezbłędnie lub prawie bezbłednie. Za to dużo więcej odnosi korzyści ze sprawdzania błędów młodszym braciom, bo wyczula się na wychwytywanie błędów i dzięki temu radzi sobie lepiej także z poprawianiem własnych błędów. I gonię go do różnych wypowiedzi pisemnych pilnując przy tym kaligrafii i ortografii. Za to dla średniego dobrym ćwiczeniem są przepisywanie i dyktanda, bo on ma duże problemy z koncentracją i, choć zna zasady i wie, jak co pisać, to często robi błędy (także pomijanie liter, użycie małej zamiast wielkiej litery itp.). W swobodnych wypowiedziach słownych jest tragicznie (skupienie się na treści, konstrukcji wypowiedzi i jeszcze ortografii i kaligrafii jest ponad jego możliwości), w dyktandach jest tylko źle. On nawet przepisując robi błędy ortograficzne ale dużo mniej niż pisząc ze słuchu.
Oczywiście, zgadzam się z Tobą, że celem jest poprawność ortograficzna. I do tego dążymy. Na przykładzie własnym i swojego męża wiem, że to jest do osiągnięcia nawet w przypadku dużych obiektywnych trudności z przyswojeniem umiejętności ortograficznego pisania. Zgadzam się, że ćwiczenie czyni mistrza. Jednak moje doświadczenie podpowiada mi, że można te ćwiczenia dobrać do szczególnych potrzeb i trudności danego dziecka.
@Eleonora - dzięki za linki
zawsze wzruszam się kiedy przeglądam notatki szkolne córki ( szczególnie te z przedmiotów "odrzuconych" i "zapomnianych")
co tu ukrywać - sama się z nich uczę
ja też zakupiłam tylko przez net Leonarda
Matko z córką
my ja mamy