Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
kobiety po 3 cesarkach i wiecej...
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Boję sie też konsekwencji prawnych, bo nie wiem czy ktoś sobie nie uzna, że może mi odmówić cesarki i niech inni się tym martwią, albo czy ja się w ogóle nadaję na matkę skoro jestem tak bezmyślna i doniesie odpowiednim służbom, czy nie obwinią mojego męża... Albo, że położą na patologii i będą trzymać nawet z krwotokiem do 40 tygodnia ( bo czytałam o takim przypadku) , kiedy powinno sie wyjąć dziecko wcześniej, zanim się wykrwawi.
I nie wiem jak to rozegrać czy pójść wcześniej- 36-37 tydz. czy pojechać w każdej chwili jak tylko boli brzuch zamiast brać nospę, czy czekać na ostateczność - krew albo odejście wód albo pęknięcie blizny ( o ile będę wiedzieć , że to jest to).
+++
Nie wiem czy sytuacja była naprawdę tak poważna czy tylko dmuchali na zimne. Teraz wolałabym takich przeżyć u dziecka uniknąć.
Makak, może z wcześniakami być różnie, znam kobietę, która razem z siostrą urodziła sie na pocz. 7 miesiąca i to było w latach 70 tych. Obie panie są normalne i zdrowe, mają dzieci i jak wyszły z tego wcześniactwa to podobno niczym nie odbiegały od dzieci urodzonych o czasie. No może wzrostem bo wysokie są. Dlatego jeśli masz jasną sytuację tzn. dogadane wszystko z lekarzem, termin i cesarkę na zimno i w szpitalu też będą Cię informować a nie ,, zrobimy co uważamy ale jak i kiedy to panią nie obchodzi" to nie masz się czego obawiać , na pewno bliźniaki będą pod dobrą opieką.
Pani wylądowała u Chazana właśnie ( jak jeszcze był ordynatorem w św. Rodzinie) i on tych rodziców podtrzymał na duchu. Na koniec się okazało, że urodziła się dziewczynka całkiem zdrowa - chyba z 10 pkt....Bo badania były pomyłką....
Po za tym nie martw się na zapas wadami tym bardziej, że nie masz nawet 35 lat. ja mam już 38 a nie dostałam skierowania, pomimo iż należały by się z urzędu. Ale trochę Cię rozumiem , mnie też męczy obawa i strach czy na pewno wszystko w porządku, czy nie będziemy mieli jakiegoś pecha.
Lilka przyszła na świat 03.11.2010r. jako śliczna i duża dziewczynka. Mimo 10 pkt. w skali Apgar na starcie, w drugiej dobie życia dowiedzieliśmy się, że nasza mała córeczka ma poważną złożoną wadę serca.
Po specjalistycznych badaniach w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Krakowie – Prokocimiu, lekarze zdecydowali, że operacja naszej kruszynki odbędzie się na początku stycznia 2011 roku. Lilka mimo choroby zachowywała się jak zupełnie zdrowe niemowlę, przybierała na wadze, rosła i uśmiechała się. Niestety 30 grudnia zaczęła mieć problemy z oddychaniem i z objawami niewydolności krążenia trafiła ponownie do szpitala. Sytuację na szczęście udało się opanować farmakologicznie i z nadzieją patrzyliśmy na to, co przyniesie Nowy 2011 rok.
Mimo nadzoru lekarskiego, po kilku dniach względnego spokoju, stan naszej córeczki drastycznie się pogorszył i decyzją kardiochirurgów przyspieszono termin operacji. Dzień przed planowanym zabiegiem rozwiązała się zagadka nagłego pogorszenia stanu Lilki – grypa AH1N1.
Na przełomie dwóch miesięcy, czas po raz drugi zatrzymał się w miejscu… Słysząc doniesienia o kolejnych ofiarach świńskiej grypy, baliśmy się za każdym razem, gdy dzwonił telefon.
Stan naszej córki przez cztery tygodnie był krytyczny. Nie dawano nam dużych szans, że dziecko pokona wirusa i dożyje do operacji… Mimo wszystko, wsparcie, które otrzymywaliśmy od wielu z Was każdego dnia pozwalało nam ciągle wierzyć, że Lilka to wyjątkowe dziecko i że póki żyje, trzeba mieć nadzieję.
Po miesiącu walki z grypą, Lilka ku zdziwieniu personelu Intensywnej Terapii pozbyła się śmiertelnego wirusa. Ze względu na bardzo ciężki stan kardiologiczny oraz szereg dysfunkcji organizmu spowodowanych przez chore serduszko i przebytą infekcję, wybitny kardiochirurg profesor Janusz Skalski podjął dramatyczną decyzję o natychmiastowej operacji naszego dziecka. Wiedzieliśmy, że tylko zgadzając się na zabieg, nasza Lilka może przeżyć. Nawet jeśli szansa wynosiła 1%.
Profesor Skalski po wielogodzinnej operacji, mimo ogromnego zmęczenia nie ukrywał, że nasze dziecko znowu go zaskoczyło. Dzięki Opatrzności Bożej oraz ogromnej woli życia, nasza Lilka jest na początku swojej długiej drogi ku zdrowiu.
już czuję się jak "po" cesarce.
na początku miałam kłopot ze wstawaniem, pionizowanie wiazalo się z bólem i dwa pierwsze kroki. Takie tępe siekniecia jakby ktoś ...sory ..walnął mnie w krocze
Dawało rozchodzic więc było optymistycznie.
teraz już jak po cesarce.
Mięśnie przecięte? Zrosty?
Bo chyba jak blizny by zaczęły pękać to nie przeocze?
teraz tylko ten ból kłucie w dole.
Nadal jestem aktywna, dom, odbieranie dzieci, praca (ale to jeden dzień ) kursy, wysadzanie na nocnik i wsadzanie poltora roczniaka do fotelika, wózka, łóżeczka, znoszenie po schodach...
to już 35 .
Cięcie wyznaczono na 38+4 dni.
Jak będzie się tak ból ciągnął to idę wcześniej do lekarza, w piątek i tak mam planowaną wizytę, usg itd.
od 36 tc lezalam plackiem. Bylam nawet kilka razy w szpitalu pewna , ze mi wszystko peka. Nie moglam chodzic z bolu. To bylo straszne. Okazalo sie, ze to byl wielki zrost sztuk 1 w jamie brzysznej, a macica jak ze stali, blizna ponad 6mm.
Ten zrost byl duzy i dlugi, jakos tak to zrozumialam. Kontrolowalas jak grubosc blizny?
Nie jest fatalnie, tylko trochę siada mi psycha jak czytam i cichym rozejsciu, dziecku może coś się stać wszakże, to że ja posuwam jak na nartach i się nie schylam i sycze głosem wewnętrznym przy wstawaniu to Pikuś