Odkrywca ADHD przyznaje, że to fikcyjna choroba......Upssssssssssssss

[Deleted User]

Dziwne, że choć tak lubimy choroby, nikt nie chce przygarnąć zaburzeń hipochondrycznych.

OlaOdPawla

Katia, jeżeli bezproblemowo funkcjonujesz w społeczeństwie, to chyba problemu nie ma? Nikt tutaj chyba nie diagnozuje współforumowiczów na siłę.

Ale większość dzieci nie rodzi się z umiejętnością bezproblemowego funkcjonowania w społeczeństwie i pewne normy, zachowania, kulturę osobistą trzeba mu wpoić - jednym słowem trzeba je wychować ..... no chyba że ma ZA.

OlaOdPawla

Ale wątpię, żeby lekarze diagnozujący byli w stanie sprawdzić, czy rodzice kiedykolwiek próbowali te normy wpoić (i nie mówię o jakimś głębokim autyzmie tylko o tym popularnym lekkim ZA lub pewnych zaburzeniach z szeroko pojętego spektrum autyzmu). Żeby byli w stanie zdiagnozować, musieliby pomieszkać z rodziną przynajmniej z tydzień i popatrzeć jak rodzina funkcjonuje.

[Deleted User]

Olu, uwierz- to na ogół widać w gabinecie. Zachowanie rodziców, którzy mają wywalone na dziecko, a zachowanie rodziców, którzy sobie nie radzą, bo wyczerpali już wszystkie znane sobie sposoby...jest różnica.

PawelOdOli

Hmm... Ja znam kogoś z "lekkim ZA z bardzo dużymi szansami na <<wyleczenie>>", który został właśnie tak zdiagnozowany w gabinecie, natomiast poza gabinetem problem jest taki, że mamusia od zawsze wszystko za niego robi(ła), łącznie z myśleniem i odpowiadaniem na pytania.

Tak więc gabinet-srabinet. Tyle to warte co te pedagożki szkolne donoszące MOPSowi na rodziców z powodu braku powodu.

agnieszkamama

Opowiadała mi koleżanka z tejże branży,że na studiach wprost im powiedziano:chcecie zarabiać kasę:kopiujcie USA,śledźcie co tam jest na czasie,bo za momemnt będzie fajne i ok u nas. I zgodziła się, że panuje przegięcie w diagnozach.

Anka

@PawelOdOli Ale jak to mamusia za niego wszystko robila? Genialnie paniętala szczegóły? Przestrzegala reguł? Śmiala sie na
na filmie, gdzie glowny bohater był przesłuchiwany, ale w dalszym tle cos tam się zdarzyło, w wieku 10-11 lat dostawała histerii w mijscu publicznym, choc jej liczne rodzenstwo tak samo wychowywane nigdy tego nie miało? Obsesyjne przestrzeganie regul, niespotykanie na dany wiek była prawdomowna, naiwna itp.

Chyba totalnie nie wiesz o czym piszesz...
Najlepsze, ze ja nadal nie uwazam takiego dziecka za dziecko z ZA...

@Eleonora, chyba bardziej flegmatyk.

Eleonora

Prawdomówność do bólu, przeżywanie w sobie, nie na zewnątrz, fascynacja zagadnieniem rozumowym - to cechy melancholika. Flegmatyk to ADD. Choleryk ADHD. Oczywiście typy niewychowane, bo (samo)wychowanie ma prowadzić do pozbycia się wad swego temperamentu. Norma - sangwinik, zgadzałoby się, bo większość społeczeństwa (polskiego) to sangwinicy (wg klasyków).

PawelOdOli

No tak. "Znam kogos". To wystarczajace doswiadczenie do wydawania sadow o danym zaburzeniu.
Powodzenia i milego.

Jeśli powiem, że to ktoś z najbliższej rodziny, to wystarczy?

@PawelOdOli Ale jak to mamusia za niego wszystko robila? Genialnie paniętala szczegóły? Przestrzegala reguł? Śmiala sie na
na filmie, gdzie glowny bohater był przesłuchiwany, ale w dalszym tle cos tam się zdarzyło, w wieku 10-11 lat dostawała histerii w mijscu publicznym, choc jej liczne rodzenstwo tak samo wychowywane nigdy tego nie miało? Obsesyjne przestrzeganie regul, niespotykanie na dany wiek była prawdomowna, naiwna itp.

Chyba totalnie nie wiesz o czym piszesz...
Najlepsze, ze ja nadal nie uwazam takiego dziecka za dziecko z ZA...

Chodzi o odpowiadanie za dziecko na pytanie, na uleganie by robić coś za dziecko, opowiadać za dziecko o tym co się wydarzyło itd. Normalne jest, że rodzic dziecko motywuje do myślenia, a nie że myśli i mówi za nie.

Dorota

@OlaOdPawla. Dotkneło mnie to co piszesz
Ale ja wcale nie chcę by okazało się ze syn mój ma ZA. Niestety mówienie ze nie ma zaburzeń, nie spowoduje że one cudownie znikają.

I nie mówcie mi o złym wychowaniu, bo chociaż idałami nie jesteśmy to do cholery mam inne dzieci, które się zachowują inaczej, chociaż cechą która ich łaćzy jest nadwarażliwy system nerwowy. (po tatusiu)

Dorota

I niestety ma 90 procet zachowań z listy. ale cały czas mam nadzieje ze nie ma jednak ZA

Gregorius

Każdy człowiek się zachowuje inaczej.

Anka

Prawdomówność do bólu, przeżywanie w sobie, nie na zewnątrz, fascynacja zagadnieniem rozumowym - to cechy melancholika. Flegmatyk to ADD. Choleryk ADHD. Oczywiście typy niewychowane, bo (samo)wychowanie ma prowadzić do pozbycia się wad swego temperamentu. Norma - sangwinik, zgadzałoby się, bo większość społeczeństwa (polskiego) to sangwinicy (wg klasyków).

Nie do konca sie zgodzę melancholik nie ma w sobie tej specyficznej nerwowosci, ktora w ZA bardzo występuje. I naglę napady agresji, u w sumie zazwyczaj bardzo spokojnych dzieci.

Anka

Prawdomówność do bólu, przeżywanie w sobie, nie na zewnątrz, fascynacja zagadnieniem rozumowym - to cechy melancholika. Flegmatyk to ADD. Choleryk ADHD. Oczywiście typy niewychowane, bo (samo)wychowanie ma prowadzić do pozbycia się wad swego temperamentu. Norma - sangwinik, zgadzałoby się, bo większość społeczeństwa (polskiego) to sangwinicy (wg klasyków).

Nie do konca sie zgodzę melancholik nie ma w sobie tej specyficznej nerwowosci, ktora w ZA bardzo występuje. I naglę napady agresji, u w sumie zazwyczaj bardzo spokojnych dzieci.

Odrobinka

@Anka nerwowości to nie ma flegmatyk a nie melancholik. Melancholik ma w sobie dużo ukrytej agresji i charakreyzuje go nerwowość.
Co do ZA to moim zdaniem mój mąż jest aspergerowcem książkowym wręcz. Czasem się dziwię ze w ogóle jakoś funkcjonuje w społeczeństwie. Zdiagnozowaną ma nerwicę ake w dorosłości. Dużo rzeczy mi pasuje u niego do ZA a diagnoza nerwicy tego szerszego spektrum nie obejmuje.
BTW znam kilka osób które może nie tyle są zadowolone z zaburzeń swoich dzieci co czują się dzięki temu szczególne i często szukają na siłę.
Oczywiście jest to moje nieobiektywne zdanie, bo mnie nie przyszło by do głowy diagnozować dziecko na wszelki wypadek tylko w sytuacji kiedy sobie nie dałabym rady.

Odrobinka

się zastanawiam po co komu w dorosłym życiu diagnozy czegoś czego się nie da wyleczyć ani w ogóle leczyć.

Honorata

Katia, jeżeli bezproblemowo funkcjonujesz w społeczeństwie, to chyba problemu nie ma? Nikt tutaj chyba nie diagnozuje współforumowiczów na siłę.

Ale większość dzieci nie rodzi się z umiejętnością bezproblemowego funkcjonowania w społeczeństwie i pewne normy, zachowania, kulturę osobistą trzeba mu wpoić - jednym słowem trzeba je wychować ..... no chyba że ma ZA.

wieksziosc dzieci jednak bardzo szybko samo wrecz uczy sie tych zachowań, czasem z drobna pomoca, rodzica, naczyciela, czy pani w przedszkolu. a sa takie ze nawet intensywna pomoc nie przynosi oczekiwanych rezultatów

Odrobinka

a po co się w ogóle zadręczać? Od pracy nad sobą żadne ZA nie zwalnia. A akceptacja słabości nie jest zależna od diagnoz.

Honorata

tylko w pewnych przypadkach ogrom pracy włozonej jest nieadekwatny do efektów tej pracy. to rodzi frustracje i pytanie 'co ze mna jest nie tak?'

Odrobinka

no bo w normalnej rodzinie moim zdaniem mówię mężowi/ żonie to i to mi się nie podoba w tobie. I żadna diagnoza wiecej nie zrobi. Nawet jeśli mąż mi pomacha diagnozą to nie zacznę go ulgowo traktować ani on mnie.

Anka

Diagnoza i pomoc specjalistów przy ZA pomaga w pracy i prowadzeniu takiego dziecka. A u dorosłego, w takiejautoterapii, po prostu ułatwia wszystkim życie.

Eleonora

W "Katolickiej etyce wychowawczej" o. Jacka Woronieckiego są wskazówki do pracy nad cnotami dla każdego z temperamentów, wyłuszczone są słabostki i mocne strony każdego z nich. Bardzo wartościowa lektura, właśnie IEN wziął się za wznowienie ocenzurowanego przez PRL dzieła (na razie porządkuje rękopisy).

Honorata

to naprawde nie jest to samo co temperament

Eleonora

ale nad charakterem zawsze warto wiedzeć jak pracować

Aniela

Ale wątpię, żeby lekarze diagnozujący byli w stanie sprawdzić, czy rodzice kiedykolwiek próbowali te normy wpoić (i nie mówię o jakimś głębokim autyzmie tylko o tym popularnym lekkim ZA lub pewnych zaburzeniach z szeroko pojętego spektrum autyzmu). Żeby byli w stanie zdiagnozować, musieliby pomieszkać z rodziną przynajmniej z tydzień i popatrzeć jak rodzina funkcjonuje.

To nie lakarze diagnozują, ale PSYCHOLODZY, a jak wiadomo, oni wszystko wiedzą. )

Aniela

JUż zostałam pouczona, ADHD, autyzm diagnozuja psychiatrzy. Czy ZA też?

Denisa

Co do ADHD nie wiem, ale autyzm i ZA diagnozuje ZESPÓŁ specjalistów, w składzie :psychiatra, psycholog, pedagog, logopeda. Diagnoza jest stawiana po wywiadzie z rodzicami w którym to padają pytania o rozwój dziecka od narodzin, przebieg okresu ciąży, rozwój mowy. Specjaliści owi, każdy oddzielnie,obserwują dziecko, najczęściej na kilku wizytach. Rodzice są także często proszeni o nagrania zachowań dziecka w różnych sytuacjach w naturalnym środowisku. Dopiero jak się zbiorą i przekażą sobie nawzajem swoje wnioski mogą postawić diagnozę.

Diagnoza dla mnie i dla wszystkich mam które znam była bardzo trudna do zaakceptowania, okupiona najczęściej bólem i łzami. Jednak części z nas przyniosła ulgę, bo miałyśmy pewność że niczego sobie nie wmawiamy (co często słyszałyśmy od naszych najbliższych, oraz znajomych), a zaburzenie dziecka zostało nazwane i można podjąć terapię i wszystkie odpowiednie kroki aby mu pomóc. Nie znam żadnej mamy która ze zdrowego dziecka próbowałaby zrobić autystę i naprawdę bym się zdziwiła gdyby coś takiego faktycznie miało miejsce, słyszałam natomiast o przypadkach kiedy rodzice uporczywie twierdza że dziecku nic nie jest, mimo ze panie z przedszkola lub szkoły sugerują badanie, ponieważ dziecko ma specyficzne trudności i problemy...

Aniela

Nie znam żadnej mamy która ze zdrowego dziecka próbowałaby zrobić
autystę i naprawdę bym się zdziwiła gdyby coś takiego faktycznie miało
miejsce, słyszałam natomiast o przypadkach kiedy rodzice uporczywie
twierdza że dziecku nic nie jest,
--------------------------------------
No widzisz, to mamy zupełnie odmienne doświadczenia. Znam mamy, które złe zachowanie swoich dzieci chciały właśnie zaburzeniami tłumaczyć (nie autyzmem, ale ADHD)

Karolinka

Ja też częściej obserwuję przypadki, gdzie rodzice udają, że problemu nie ma. Niestety to zazwyczaj trwa chwilę, bo problem narasta i w gimnazjum zazwyczaj jest appogeum zważywszy na dojrzewanie.

Aniela

apogeum ze względu na błędy wychowawcze wszystkich podmiotów wychowujących