Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Odkrywca ADHD przyznaje, że to fikcyjna choroba......Upssssssssssssss
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
To nie tylko błędy wychowawcze, ale rozwój młodego człowieka, emocjonalność, burza hormonalna, natłok różnorodnej wiedzy sprawiają, że to trudny czas do ogarnięcia.
Jednak największy błąd to udawanie, że problemu nie ma, wywieranie nacisku i spełnianie swoich ambicji kosztem dziecka.
Razi Cię dysleksja?
Wiele osób wybitnie gra nie znając nut, nie umiejąc ich zapisywać.
Może faktycznie miały problem z dzieckiem i mimo wszelkich starań nie mogły wiele poradzić.
Nie wiem, nie znam sytuacji, więc nie będę się wypowiadać.
Ja też czasem muszę wytłumaczyć zachowanie któregoś z moich chłopców. I uważam, że mamy prawo być zrozumiani, w końcu nikt nie wymaga od osoby niesłyszącej żeby nas usłyszała, a osoby na wózku żeby wstała i z nami poszła. Pewne deficyty nie są widoczne na pierwszy rzut oka...
Oczywiście nie zwalnia to nikogo od pracy nad sobą ani tym bardziej od wychowywania dzieci, ale zrozumienie pewnych kwestii nie zaszkodzi.
A napisz mi w jaki sposób to ma wpłynąć na dyslektyka? Jaki cel osiągniesz?
I ile tej literatury przeczytać
Przeogromny.
Jakiem dyslektyk wyleczony co stara mature z polskiego na piatke napisała.
Cała podstawówke nic innego nie robiłam tylko czytałam, czytałam i czytałam. Po kilka godzin dziennie- codziennie. Błedów nie robie, czsem tylko ogonki gubie. W polskim bo w językach obcych to cieniutko oj cieniutko
Emocjonalność, burza hormonalna w okresie dorastania wpisane są w naturę rozwijającego się człowieka, ale błędy całego systemu nie pozwalają wielu dzieciom tego opanować. Wszyscy widzą, że problem jest, ale nie potrafią lub boją sie powiedzieć, nie chcą dowiedzieć się dlaczego ten problem występuje. Z pewnością nie jest to problem występowania ADHD, bo jak piszecie w innym watku: ADHD to wyjątkowo rzadkie przypadki.
jednak prawdziwa „psychologizacja” wychowania rozpoczęła się wraz z
tzw. psychologią humanistyczną, która znacząco wpłynęła na sposób
postrzegania przez dzisiejszych pedagogów zarówno teorii, jak i
rzeczywistości wychowawczej.
http://wws.rodzinakatolicka.pl/index.php/kompendium/37-kompendium/30584-psychologia-zamiast-etyki-o-podstawach-teorii-wychowania
--------------------------------------
1. w końcu ci specjaliści za coś pieniądze biorą, więc muszą się wykazać
2. nie mam czasu, wolę przeznaczyć go na pracę z dzieckiem, na jego wychowanie, dlatego do żadnego specjalisty w tej sprawie (wystawienia diagnozy) nie pójdę
To nieładnie, że w dyskusji stawiasz mnie na pozycji ignoranta, co możesz wiedzieć, co widziałam, a czego nie widziałam? @-)
również, że kontakt z nimi nie zajmuje czasu w takim wymiarze, zeby
uniemożliwiać/utrudniać wychowanie...
---------------------------
U mnie zajmowałby wiele czasu np. dojazd z mojego miejsca zamieszkania do poradni środkami komunikacji miejskiej to co namniej godzina w jedną stronę.
Teraz niewłaściwe zachowanie się dziecka (niezgodne z czyimiś oczekiwaniami), trudności w nauczeniu się poprawnego pisania nazywa się chorobami.
Coś tam jeszcze miłego mówił, ale zaczął coraz szybciej nadawać, a ja aż taka dobra z angielskiego nie jestem.
W każdym razie ciepło zrobiło mi się na sercu...
http://www.polskieradio.pl/9/396/Artykul/955614,Ludzie-chorzy-na-zespol-Aspergera-czyli-co
Johna Eldera Robisonana w Stanach Zjednoczonych odbiła się głośnym
echem. Był to swoisty "coming out" autora. – John Robinson miał zespół
Aspergera i dorastał w rodzinie patologicznej, więc jego dzieciństwo
było podwójnie trudne. Ze względu na cechy związane z zespołem
Aspergera, które z jednej strony były obciążeniem, a z drugiej dawały mu
pewne możliwości i zdolności, których jego rówieśnicy nie mieli.
Potrafił przejść długą drogę od patologicznej rodziny po największe sale
koncertowe Ameryki, co łączyło się z jego współpracą z zespołem Kiss.
Był na szczycie, bo był w ekipie, która wówczas panowała na świecie.
Skala ówczesnej popularności Kiss jest porównywalna obecnie z Lady Gagą –
przekonuje Jarek Szubrycht, tłumacz książki Robisona.
---------------------------------------------
Czy to ma być jakiś przykład budujący?! Dla mnie nie. Czyją winą jest to, że J. E. Robinsonan współpracował z zespołem Kiss, czy tego, że żył w patologicznej rodzinie, czy tego, że miał zespół aspergera. To jest okropne!
https://www.google.pl/search?q=zespół+kiss&client=firefox-a&hs=856&rls=org.mozilla:pl:official&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=709dUqy5IYmShQeOtoGIDA&ved=0CAkQ_AUoAQ&biw=1920&bih=917&dpr=1
Myślę, że po wysłuchaniu audycji łatwiej będzie nam zrozumieć osoby z AS... (i dzieci i młodzież)
polskie społeczeństwo nie rozumie takich ludzi. Wg tego, co mówili w
audycji, to każdy człowiek może sobie przypisać objawy ZA
Czy to jakoś badano, gdzie takie badania można spotkać, co autorzy wypowiedzi uważają za autorytet?
Czy przy diagnozowaniu ZA używa się jakiegoś sprzętu medycznego, badającego układ nerwowy?