Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Odkrywca ADHD przyznaje, że to fikcyjna choroba......Upssssssssssssss
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Ty jakąś dziwną nadinterpretację stosujesz.
1. Skompensowana dysleksja obarczona jest takim samym, a przynajmniej podobnym wysiłkiem, jaki sama opisujesz.
2. Nikt nie twierdzi, że masz dziecko chore na dysleksję.
3. Nikt nie zabrania ( nie robi przytyków) twojemu dziecku rozwijać się we własnym tempie.
Dla jasności
Idę sobie skompensować snem...
Dobranoc
A nie jest tak, że wszystkie dzieci tego potrzebują?
Ci obojętnę, czy dostaniesz dniówkę wysokości np. 100 zeta czy 10 zeta?
wg naszego wysiłku określasz coś jako dysleksję skompensowaną i twierdzisz, że nic nie twierdzisz. Ja naprawdę tego nie panimaju.
Porażające jest to, że osoba ze zdiagnozowaną dys- ma prawo do forów na egzaminach i łatwiejszy dostęp do trudnych zawodów o większym wpływie na innych ludzi, co może wiązać się z ich błędnymi decyzjami i stratami dla całego społeczeństwa.
Dieta, moim zdaniem, ma drugorzędne znaczenie. Większy wpływ ma telewizja, gry komp., brak skupienia podczas nauki i Mszy Św. (niezastąpiona Msza Trydencka z chorałem gregoriańskim).
telefony komórkowe służące do ciągłego pstrykania i dużo innych gadżetów, które dziecko dostaje w formie prezentów, kieszonkowe też, przecież musi te pieniążki na coś wydać, komuś coś fundnąć itp!
to nie ja nie skierowałam Twojego dziecka na badanie krwi, nie jestem pediatrą. No co ode mnie chcesz?!
Nie czuję, ani nie myślę tak jak to opisujesz, gdy widzę rozwydrzonego bachora, przyjmij to do wiadomości.
Nie jestem zadowolona. Dlaczego miałabym być zadowolona, skoro robisz ze mnie jakąś wariatkę, agresywną, która nie umie z ludźmi rozmawiać, dziecinną, skoncetrowaną na sobie i przeczuloną, i co jeszcze?
Myślę, że każdy ma po trochu racji... tzn. przede wszystkim człowieka nie można rozpatrywać jako zespołu pewnych oddzielnych organów, czy nawet sfer (ciało, psychika, dusza...). Człowiek jest integralną jednością wszystkiego, zły stan zdrowia odbija się na samopoczuciu, no i ma wpływ na duszę (znaleźć sens cierpienia, albo pogniewać się za nie na Boga).
Natomiast na pytanie, co jest ważniejsze, jakie ograniczenia można przeskoczyć, a jakie nie... to trochę dyskusja jak "czo było pierwsze jajko czy kura". Każdy ma swoje doświaczenie albo widzimisia i każdy wg niego formułuje swoje przekonania. Najważniejsze to roztropnie poznawać swoją (i dziecka) tożsamość i wybierać dobro a unikać zła.
Gadżety dla dzieci są programowo złe (taki trynd producentów), słodycze są złe - to jest obiektywny fakt, więc ich unikajmy... Miejmy stały plan dnia dla dzieci - niezależnie czy są nadpobudliwe czy nie, każdy człowiek potrzebuje uporządkowania dla prawidłowego rozwoju. To, o czym wspominano już - jasne i jednoznaczne zasady i konsekwencja - to nie jest recepta dla rodziców dzieci z "ADHD", ale to jest miarą dojrzałego rodzicielstwa w ogóle. Zastosowaliśmy wszystko i dalej nie wystarcza - szukajmy przyczyn chorobowych, tego niewielkiego procenta, kiedy może być coś jeszcze - choroba, hormony, uciski.... Ale jak się okaże, że np. to sprawa tarczycy i podamy leki to nie rezygnujmy z teg, co było powyżej, a jest dobre - dieta, wyciszenie, spokój, konsekwencja itd... Bo wtedy może i leki zadziałają, ale my pozbawimy dziecko tego, co dla niego dobre - konsekwentnego wychowania na dojrzałego człowieka, zdolnego być w przyszłości dobrym rodzicem bez popełniania zbędnych prób i błędów...
Trwa rozmowa nt ADHD, czy jest chorobą, czy nie, czy dochodzi do zbyt częstego diagnozowania, czy nie. A ty piszesz, to co powyzej. Jaki to ma związek z tematem, oraz do kogo swoje wpisy adresujesz?
Rozumiem, ze pisząc coś chcesz przekazac, pytanie tylko co i kto ma z tego skorzystac? Czy to po prostu komentarz, w stylu, "ale ten swiat zdzedł na psy, a w okół sami idioci"?
Czy ktoś zajął się tematem na poważnie i zajął się źródłami, o co wołał Maciek?
O tych przedśmiertnych wynurzeniach pana Eisenberga jak na razie jest jedno źródło: niemiecki Spiegel. Wbrew nim potężna reszta jego życiowej pracy naukowej.
Negowanie istnienia ADHD jest bzdurą. U niektórych dzieci taki zespół faktycznie występuje. Można potwierdzić spełnienie odpowiednich kryteriów. Po prostu naukowcy określili pewien zestaw zachowań jako ADHD. Równie dobrze można by ustalić kryteria ZRP (zespół rdzewiejących progów), wyróżnić marki aut szczególnie na niego narażone i określać, że dany pojazd cierpi na ZRP.
Kwestią dyskusyjną jest to co współczesna psychologia, psychiatria i pedagogika proponuje jako terapię tych zaburzeń. @Agnieszka63 całkiem słusznie proponuje klasyczne wychowanie jako podstawę działania zapobiegawczego lub naprawczego. I nie wydaje mi się, żeby ktoś ten sposób tu negował.
Można by też podyskutować o źródłach tych problemów. I w tym miejscu raczej nikt nie podważy założenia, iż za większość problemów odpowiada sytuacja w domu rodzinnym, w co wlicza się role ojca i matki, sposób organizacji życia rodzinnego, czy dietę.
Z tym nieszczęsnym podążaniem za dzieckiem znów występuje błąd na łączach. "Podążanie za dzieckiem" we współczesnej pedagogice jest bezpośrednim odnośnikiem do całego drzewa spadkobierców J.J. Rousseau. Większość wypowiadających się pozytywnie o "podążaniu" ma na myśli jednak w głównej mierze: "Dziecko wyposażone jest w określony temperament, który należy rozpoznać, aby właściwie kształtować u niego charakter"
Nawet i u samego Rousseau podstawowe założenie wychowawcze, iż sposób wychowania (i kształcenia) powinien być dostosowany do natury dziecka jest jak najbardziej racjonalny i zgodny ze zdaniem: "Dziecko wyposażone jest w określony temperament, który należy rozpoznać, aby własciwie kształtować u niego charakter".
Wydaje mi się tez, ze juz wiele razy na forum bylo pisane, ze nikt nie kwestionuje koniecznosci kształtowania charakteru dziecka, dyscypliny, cięzkiej pracy itp. Dobrze pokazywal to linkowany przez Agnieszkę test, prawie wszyscy okazali się "totalitarnymi" wychowawcami.
Tyle, że to nie stoi w sprzecznosci z uznawaniem indywidualizmu kazdego dziecka,uznawaniu istnienia pewnych zaburzen, dostrzegania, ze dzieci mają ogromną ciekawosc swiata, cheć zdbobywania wiedzy itp.
Napewno to schorzenie nie jest skutkiem mojej nieudolnosci wychowawczej. Chłopaki sa wcześniakami,bardzo obciażeni około porodowo. W domu maja niezły rygor. Pomimo tego,nie wyobrazam sobie,zeby nie brali Concerty. I tak maja zmniejszona dawkę...
zapobiegawczego lub naprawczego. I nie wydaje mi się, żeby ktoś ten
sposób tu negował.
-------------------------------------
To widocznie nie wszystko czytasz
Przyjrzyj się wpisom Maciejki, juki, Honoraty i in.