Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Otwartość na życie
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
To jest zawsze decyzja dwojga ludzi, ich rozeznanie. Ważne żeby ta otwartość zostawała jako opcja, bez względu na sytuację i na to, co wybieramy, by zawsze jedną z opcji była ta bezgraniczna otwartość i zaufanie, a temat dzieci się pojawiał, był dyskutowany.
Bo z reguły po pewnym limicie jest stop, święty termometr i nie chce więcej. I temat nie wraca. To jest straszne dla mnie.
U nas natomiast falami, jak ja jestem w ciąży to się zarzekam, że nigdy przenigdy już. A potem jak.rodze, śpię z noworodkiem a Maz musi ogarniać starszych, to on ma fazę na nigdy przenigdy. Ale temat jest ciągle otwsrty. A potem Pan Bóg i tak weryfikuje nasze plany. Ot po prostu.
Nie będę się uzewnętrzniać ale dzieci dają mi więcej niż wszelkie możliwe podròże i bogactwa. I powinnam non stop dziękować, że Bóg wbrew mnie dał mi tego doświadczyć. Jaka biedna bym była gdyby nie było Jego delikatnej interwencji.
Rozumiem też motywację swoją i innych co do odkładania potomstwa, podziwiam tych którzy przyjmują pomimo wszystkiego.
I tylko dodam, że otwartość na życie to nie tylko na fakt przyjęcia życia ale także na jego utratę...
Mi odnośnie krytykowania i komentowania ktoś ostatnio żartobliwie powiedział: macie większą rodzinę i to wasz wybór, nikomu nic so tego a jak ktoś krytykuje to trzeba mu delikatnie zwrócić uwagę, że to nie jego sprawa a jak ktoś jest napastliwy to mordę obić i każde dziecko podejdzie i poprawi za siebie...
Troje dzieci widzę. Liczę i nadal widzę troje. No, trzy = dużo dziś. Strasznie mnie to rozbawiło z rana
Bóg jest Dawcą życia. Albo je przyjmujemy, albo nie. Nie dorabiajmy do tego swojej filozofii, bo naprawdę jesteśmy śmieszni.
Obrona przez kreowanie własnego JA to dopiero śmieszne. Nie my, na szczęście, jesteśmy bogami.
Używamy rozumu, by nie przyjąć dzieci, a nie do tego by przyjąć i pokonać trudności i je wychować. Ilu świętych mniej będzie w Niebie z powodu czyjegoś wygodnictwa. Ale... najważniejsze, bym ja się tam dostała, skoro już znalazłam się na tym świecie. Jak dobrze, że moi rodzice byli tak roztropni/ nieroztropni, że mnie urodzili.
Przecież się mówi o tym, że te dzieci Bóg przewidział, zna je dał im, co najlepsze. One są, tylko szkoda, że przez tak wielu niechciane i odrzucone. I nie dorabiajcie do tego swojej ideologii. Nazwijcie rzecz po imieniu. Stańcie prawdzie, ona was wyzwoli, bo Paan tak ociecał.
Proście, a będzie wam dane. Tylko, Panie Boże, ty wiesz, czego ja chcę. Kto ma odwagę dodać: Jednak nie moja, lecz Twoja wola niech się stanie!
Ech, bo gdyby to niewierzący pisali....
Do pewnych rzeczy sie w zyciu dorasta. Czasem dopiero sytuacja zagrozenia zycia lub zdrowia naszego dziecka przywodzi mysl: a co, gdybym je teraz stracila? Gdyby go w ogole nie bylo?
A nieraz jest tak, ze refleksja przychodzi dopiero na stare lata: aaaa czlowiek byl glupi...moglismy jeszcze ze dwoje miec...
Mam taka kolezanke, starsza ode mnie jakies 8 lat, dwoje dzieci juz doroslych, najmlodsza corka w szk.podst. Jak widzi mojego Dzidziola, to az widze po oczach, ze tak bardzo chce dziecka i mowi o tym, martwi sie ze juz troche za pozno, nie te lata...Strasznie mi jej zal, czuje ten jej bol.
Apropos tego @mamababcia co piszesz o dzieciach rodzacych sie podczas wojny...Czytalam wiele ksiazek na faktach, o wojnie, o powstaniu warszawskim, o wywozkach na Sybir...o czasach wielkiego udreczenia... Jak tak czytam, to w glowie mi sie nie miesci, jak te Matki dawaly rade? Owijaly dziecko w brudna szmatke, w kawal starej firanki, obcieraly smarki rekawem, do drugiej szmatki dla dziecka do cumkania odrobine cukru cudem zdobytego, kosztem jakis sprzedanych handlarzowi zlotych kolczykow po babci... Tynk sie im sypal na glowe, bomby lecialy, jesc nie bylo co, spali po piwnicach ale byla w nich wola zycia, przetrwania.
A dzis? Ide nastawic pralke i zmywarke. O i kawusie wypije przy okazji.
Małżonkowie też powinni się zdać na Mądrość Tego, który zna nas i zna konsekwencje wszelkich działań.
Poza tym, kochając nas bezgranicznie, nie skrzywdzi z całą pewnością.
@Gosia5 Ludzie są dobrze sytuaowani, bo mają mniej dzieci i oboje pracują na to. Utrzymać się godnie z jednej pensji u nas-mało realne. Błędne koło. o roztropności i
Pajdocentryzm nas dopada. Sluzymy dzieciom az do przesady, az do padniecia na nos. Czy az tak trzeba? Nie. Wlasciwie ustawione priorytety i hierarchia. Pan Bog, za nim rodzice a dopiero potem dzieci. A jak dzieci wylaza w hierarchi na szczebelek w drabinie przed rodzicami, to sa pierwsze po Panu Bogu i chce im sie wlezc jeszcze wyzej
Tak, boję się, czy dam radę, boję się o wiele rzeczy, ale ufam Bogu. I jeszcze się nie zawiodłam. Mało tego nie raz się przekonałam, że dobrze wyszłam na tym,, że zrobiłam, jak Bóg chce, a nie wykorzystałam swojego pomysłu.
Maciejka, czy ja nie mówię o używaniu rozumu? Porównuję go tylko z Rozumem wyższym od mojego.
Teoria? Nie w kwestii dzieci, ale w kwestii mojego małżeństwa zdanie się na Boga uratowało nas. Pomysły ludzkie kończyły się na - zostaw. Trwałam przy tym, co nie było moje, zrobiłam to, co było absolutnie nie po mojemu, ale zdałam się na Boga i wygrywam.
Diabłu się to nie podoba. Wielodzietność i ufność Bogu też. Wiem, komu służę.
Najpierw wielkodusznosc, potem roztropnosc!!!
Poczytaj HV!
I jeszcze jedno...
Bog stwarzając pare ludzką powiedział: Zaludniajcie ziemię! I na to zaludnianie ziemi dał mężczyznie i kobiecie swoje błogosławienstwo.
Wiec kazde poczecie odbywa sie z Bozym błogosławienstwem.
Wiec albo ufamy Bogu i wierzymy w Jego mądrosc i błogosławienstwo albo wierzymy w swoj rozum (roztropnosc) i jego słuchamy...
Ja to szanuje. Czuje w tych slowach, ze to pisze kobieta dojrzala, co niejedno juz przezyla i wie, co pisze. Dziekuje Ci.