Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Tylko nie mów nikomu
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
X.Malinski nawet ?
Widzę kilka rzeczy, które wydaje mi się, że powinnam robić w odniesieniu do tego:
1) modlić się za kapłanów, za ofiary ich grzechów, za cały Kościół
2) reagować na zło, kiedy je widzę, kiedy o nim słyszę
3) szukać w innych ludziach przede wszystkim dobra, nie pozwolić, aby zło mnie przygniotło
4) ufać przede wszystkim Bogu, ale i ludziom, którzy na moje zaufanie zasługują - i jest wśród nich również wielu księży
Np homoseksualiści to są bardzo empatyczni, troskliwi ludzie.
Rzuca on nieco inne światło na sytuację.
1. Tak, biskup Libera zgłaszał do prokuratury takie sytuacje.
Czy diecezja sama informuje organy ścigania o przypadkach nadużyć seksualnych?
Bp Piotr Libera: W świetle znowelizowanych Wytycznych Episkopatu Polski, gdy ofiara zgłasza nam przestępstwo, zdecydowanie zachęcamy ją bądź opiekunów do zawiadomienia organów ścigania.
Ale czy diecezja sama z siebie informuje prokuraturę?
Bp Piotr Libera: Tak, zobowiązują nas do tego przepisy znowelizowanego w 2017 roku Kodeksu karnego i od tego nie ma odstępstwa. Diecezja podchodziła do tego bardzo poważnie także przed 2017 rokiem, np. gdy 2007 r. zgłosiła taką sprawę dotyczącą kilku księży. Prokuratura umorzyła jednak postępowanie..(...)
2.
Diecezja opublikowała fragmenty listów, jakie przysłał Marek Lisiński. Twierdzi, że zostały wyrwane z kontekstu, by przedstawić go w złym świetle.
Bp Piotr Libera: Opublikowaliśmy je, ponieważ Marek Lisiński twierdził publicznie, że nie otrzymał od nas żadnej pomocy, a prawda jest inna. Wiele razy mu ją oferowaliśmy, ale odmawiał. Pan Lisiński napisał nawet, że jeśli zapłacimy mu 200 tys. zł, zrzeknie się wszelkich roszczeń i zamknie fundację, którą założył, by pomagać ofiarom księży. Gdy pan Lisiński wielokrotnie mówił w mediach, że diecezja pozostawiła go bez jakiejkolwiek pomocy, zdecydowaliśmy się opublikować te listy. Nigdy nie kwestionowałem cierpienia i bólu, które wywołał u pana Lisińskiego ks. W, ale to wszystko nie uprawnia do wybiórczego przedstawiania przebiegu wydarzeń.
(...)
Walczy jeszcze w sądzie świeckim o odszkodowanie. Dlaczego diecezja nie chce go wypłacić?
Bp Mirosław Milewski: Pozew cywilny dotyczy trzech podmiotów: sprawcy, parafii, na terenie której doszło do przestępstwa i diecezji, do której należy parafia. W pierwszej instancji w sądzie cywilnym pozew wobec diecezji i parafii oddalono, sąd nakazał, aby ks. W. przeprosił pana Lisińskiego. Czekamy na wyrok drugiej instancji.
Bp Piotr Libera: Pomogliśmy Markowi Lisińskiemu przed sądem. Udostępniliśmy mu dokumenty kościelne, uznające winę duchownego - które, jak się później okazało, były jedynymi urzędowymi dokumentami stwierdzającymi jego winę.
Zgodnie z moją wiedzą zgodzili się współpracować z SB, ale weźmy przykład bpa Pieronka- to była gra.
Jak wspomniałam wcześniej o biskupie Liberze- ja nie sądzę, że wszyscy biskupi to ZUUUOO. Są tacy, którzy mają łeb na karku. Mamy jednak w Kościele hierarchię i nie zawsze jednostka o wszystkim decyduje.
"W filmie pojawia się też wątek ks. Eugeniusza M., byłego kustosza Lichenia. Z mojego zgromadzenia. Ofiara opowiada, że była przez niego molestowana prawie 40 lat temu, «jakoś zaraz po ogłoszeniu stanu wojennego ». Nie byłem wtedy jeszcze przełożonym generalnym, pracowałem w Rzymie, jako redaktor naczelny polskiego wydania «L’Osservatore Romano ». Takimi przypadkami z natury rzeczy zajmuje się przełożony prowincji w danym kraju, nie generał, jednak przełożony generalny dwukrotnie w ciągu sześciu lat wizytuje wszystkie prowincje. Ja też, gdy pełniłem tę funkcję w latach 1993-99, wizytowałem. Sprawdziłem teraz: kiedy byłem generałem zakonu, ani do mnie, ani do prowincjała nie wpłynęła żadna informacja o nadużyciach księdza kustosza wobec nieletnich. Wpłynęło inne oskarżenie, które nie dotyczyło nieletnich - chodziło o molestowanie dorosłego mężczyzny, co oczywiście także wymagało interwencji. Jednak pokrzywdzony kategorycznie odmówił wniesienia formalnego oskarżenia. Dramatyczne rozmowy nie dały rezultatu. W żaden sposób nie można było kustoszowi winy udowodnić. Rozmawiałem z nim. Zdecydowanie wszystkiemu zaprzeczył. Żalił się, że jest ofiarą oszczerstw, nawet wskazywał ich autora, kogoś od lat pracującego za granicą. Postępowanie trwało dłużej niż urzędowanie moje i ówczesnego prowincjała, kontynuowali je nasi następcy. Ostatecznie kustosz najpierw został zdjęty z urzędu i wycofany z duszpasterstwa, potem - co w filmie oświadczył rzecznik obecnego prowincjała - został poddany wymaganym procedurom prawnym".
Zaraz, chwileczkę. Czyżby ks. Boniecki przyznał, że geje molestują także chłopców? A tak nas zapewniano, że ta orientacja ogranicza swoje zainteresowanie tylko do osób dorosłych.
Czynów pedofilskich dopuszczają się także ci, którzy nie ślubowali celibatu.
Księży w tym towarzystwie jest tylko 3%.
- środowisko męskie
- celibat, więc wzmocnienie powyższego
- popęd seksualny
co prowadzi do częstego homoseksualizmu, który wzmacnia popęd i prowadzi do dalszych wynaturzeń; przy wysokim popędzie wystarcza sam celibat, by do tego doprowadzić.
(wszystkim oburzonym Paniom zalecam zasięgnięcie opini nt. siły popędu u mężów,
popatrzcie też na muzułmanów, gdzie jest ścisły podział na świat męski i kobiecy)
podobno w takich środowiskach część mężczyzn zaczyna mimowolnie odgrywać role kobiece
zresztą chyba w więzieniach dzieje się podobnie, w kobiecych i w męskich - część dominuje a część szuka ochrony, i tak to leci
i najlepiej jest, gdy odbywa sie to w cywilizowany sposób.
(oczywiście są wyjątki, ale zasada jest jak wyżej)
Bo o ile temat pedofilii gdziekolwiek bulwersuje do granic, to twierdzenia, że winien temu celibat osób dorosłych, to już mocne przegięcie.
co chyba jest oczywiste dla każdego niepowierzchownie stykającego się ze zwierzętami,
i czyż rozmnażanie się nie jest naszym pierwszym i koniecznym obowiązkiem?
(a też jest fundamentalna różnica, pod tym względem, między kobietami a mężczyznami - mężczyzna ma spłodzić a kobieta urodzić)
co do zestawienia z więzieniami, to mogę jeszcze dodać brytyjskie męskie szkoły z internatem
oczywiście nie ma usprawiedliwienia
Może warto wrócić, tak ogólnie, abstrahując od kwestii wykonywanego zawodu/powołania, do pewnych zasad obyczajowych, jak np. nieprzebywanie sam na sam z osobą płci przeciwnej za zamknietymi drzwiami, jeśli nie jest to np. małżonek albo ktoś z rodziny/bardzo zaufany.
Nie twierdzę przy tym, że to kompletne rozwiązanie rdzenia problemu.
Zetknęłam się na różnych rekolekcjach/dniach skupienia z zasadą, że się nie przebywa z księdzem sam na sam w kaplicy (nawet będąc dorosłą osobą). Trochę z początku mnie to zdziwiło i uznałam za przesadę, teraz uważam, że ma to sens.
W jednej parafii na Zachodzie, na plebanii wszystkie pokoje miały szklane drzwi i całe szklane ściany, w których się te drzwi znajdowały. Były też dźwiękoszczelne. Raz (w sumie, więcej niż raz) się spowiadałam w takim pokoju.
Na początku też mnie to dziwiło, ale po latach doszłam do wniosku, że to dobre, przejrzyste (sic!) rozwiązanie. Można porozmawiać z zachowaniem dyskrecji (dźwiękoszczelność), ale jednocześnie nie ma żadnych niedomówień, pomówień, itp. Za zamkniętymi drzwiami, ale bezpiecznie.
I nie, nie była to parafia mająca za sobą jakieś skandale. Po prostu pewne zasady były tam oczywiste i już. Fantastyczni księża tam pracowali, o bardzo silnych kręgosłupach moralnych.
Do pewnych sytuacji się po prostu nie dopuszcza.
I znowuż – nie jest to próba stwierdzenia, że skoro ofiara była sam na sam ze sprawcą, to sama jest sobie winna. Absolutnie nie o tym piszę.
Ot, wydaje mi się, że powrót do takich przejrzystych twardych zasad obyczajowych bardzo by się przydał w naszym społeczeństwie.
Jest ono potwornie rozseksualizowane, zasady są poluzowane, już prawie nic nikogo nie dziwi, nie szokuje.
I nie mówię tu tylko o duchownych.
Chce przyjść elektryk pogadać o instalacji? OK, ale nie jak jestem sama w domu.
Zasada ograniczonego zaufania, niestety chyba jest znowu bardzo potrzebna.
Takie trochę luźne myśli.
Za ofiary, za Kościół, o nawrócenie sprawców +