Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Hipsterkatoliczka zwalcza czystość przedmałżeńską
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Do wcześniejszego wpisu o tym, jaki bagaż zbieramy akceptując współżycie przedmałżeńskie swoje i partnera, trzeba oczywiście dodać kwestie zdrowotne. Choroby przenoszone drogą płciową rozprzestrzeniają się jak burza. Trzeba mieć świadomość, że współżyjąc z mężczyzną współżyje się ze wszystkimi mężczyznami, z którymi spały kobiety, z którymi on spał.
Owszem, istnieją. Opowiadają mi o nich rodzice nastolatek, które deklarują chęć pozostania w czystości i są sekowane w gronie koleżanek. Dla nich produkcje hipsterkatoliczki do cios w serce.
Używały go moje babcie i nie miał raczej pozytywnego wydźwięku.
Czyli co, Pan Bóg się pomylił? Przykazania są czymś, co kiedyś miało znaczenie?
Co Cię zatem trzyma, by i inne przykazania mieć w poważaniu? W dzisiejszych czasach ludzie różne rzeczy robią.
No po prostu brak mi słów...
@Polly , nie przeczytałaś tego reportażu, a nadal się wypowiadasz.
Bohaterki reportażu próbowały robić wszystko to, co wymieniłaś, aby uzdrowić traumę i rozwiązać problemy w tej dziedzinie w swoich małżeństwach, a ich doświadczenia tylko pokazały, że osoby doznajace tego typu trudności tak naprawdę pozostawione są same sobie w naszym Kościele i że poradnictwo leczy i kwiczy.
I o tym też jest ten reportaż.
Komentarz @Maciek_bs dał mi dużo do myślenia. I dochodzę do wniosku, że reportaż Szymańskiej jest mega potrzebny i to na cito, ponieważ faktycznie poziom narracji w naszym Kościele w tak niezwykle ważnej i delikatnej tematyce jaką jest seksualność człowieka jest za-trwa-ża-ją-cy.
Straszne, po prostu straszne.
Przepraszam, może nie powinnam tego pisać, ale po prostu czuję, że muszę w tej sytuacji: współczuję Twoim córkom @Maciek_bs.
I żeby nie było niedomówień: zgadzam się co do argumentów moralno-zdrowotnych, a nade wszystko popieram przestrzeganie 10 Przykazań.
Po prostu dziwi mnie i niepokoi wyszukiwanie przez autorkę takiej tematyki. Bez względu na to co tam napisała, i tak uważam, że jej bohaterki nie zaczepiły jej w kolejce lodziarni. Musiała tego tematu szukać. I samo to już uważam za niezdrowe, bez względu na treść.
A może zamiast wydawać okrzyki zgrozy byś napisała coś merytorycznie? Bo tego typu wycieczki osobiste już od dawna nie robią na mnie wrażenia.
- O, tu gówno leży!
- Faktycznie, masz pomysł co z nim zrobić?
- Yyy... eee... Hmm... O, tu gówno leży!
A przy okazji - dlaczego masz takiego uprzedmiotawiającego nicka? Paprotka to przecież jak Jabłko.
Tez rodzice im wpajają, ze jesli się nie będą ubierać wystarczająco skromnie to będą odpowiedzialni za czyjeś przedmiotowe myśli czy zachowanie?
To ze akurat Ty nie serwujesz takich tekstów swoim córkom nie znaczy, ze taki problem nie istnieje i nie jest całkiem powszechny, nawet jesli wolisz udawać ze nie istnieje.
Ble, co za prymitywna manipulacja. Potrafisz coś napisać na temat, zamiast cynicznie rozpalać wojnę płci? Kościół tym się różni od feministek, że traktuje obie płcie jednakowo, nie ma oddzielnych przykazań dla kobiet i mężczyzn. Takie jest też moje podejście do tematu i do wychowania moich dzieci.
Może powinnaś zatem więcej poczytać na ten temat? Polecam książki Karola Wojtyły. Doskonale w nich wyjaśnia te kwestie.
Nie rozumiem dlaczego od razu nazywać traumą czyjąś opinię na swój temat albo swojego zachowania? Wszędzie teraz same traumy.
Czystość nie dotyczy tylko kobiet. To że społecznie nie jest tak pietnowany mężczyzna skaczący z kwiatka na kwiatek nie znaczy wcale że Kościół tak naucza.
A czystości da sie dochować i myślę że warto.
Ależ ja uargumentowałam przecież.
O styl narracji chodzi. Napisałam to wyraźnie.
Dobrze, więc bardziej wnikliwie napiszę co jest nie tak z tego rodzaju sformułowaniami, które poddała krytyce Szymańska.
Chodzi o postrzeganie człowieka ( niestety częściej kobiety) jako wybrakowanego na zawsze z powodu popełnienia grzechu, tego konkretnego grzechu.
To bardzo szkodliwe podejście.
Szkodliwe dla psychiki i mega szkodliwe dla duchowości.
To prosta droga do odejścia od Kościoła, w razie popełnienia tego błędu, który przecież tak łatwo popełnić.
To też prosta droga do nerwic (w tym nerwicy natręctw) , rozpaczy a nawet depresji.
Głupotą jest serwować córkom ten typ narracji, o którym zaalarmowała Szymańska, a którego Ty, @Maciek_bs , bronisz.
To po prostu niebezpieczne.
Są inne, moim zdaniem mądrzejsze, sposoby na zaszczepienie w dziecku przekonania o zasadności nauczania Kościoła w tej dziedzinie i na przekonanie go do respektowania VI przykazania.
Mnie się wydaje, że przeczytałam uważnie to, co napisałaś. Być może ja się potem zbyt skrótowo wyraziłam.
Chodzi mi o to, że nie ma co odsyłać bohaterek reportażu do rozmaitych księży, bo jak się okazuje nie potrafią pomóc, ani też sugerowana przez Ciebie modlitwa czy spowiedź nie pomogły wiele w przypadku tych kobiet, bo ich problem dotyczy tego, czego nasłuchały się we wczesnej młodości , np. na Oazach.
Dlatego dobrze, że Szymańska porusza ten problem.
I nie jest prawdą, że grzechy seksualne są w Kościele w jakiś sposób wyróżnione. Dekalog pochodzi od Pana Boga, są tam poruszone różne tematy. Jeżeli ksiądz by użył soczystego porównania, aby przywołać do porządku złodzieja, to nikt by nie krytykował. Ale tu wyraża się przekonanie, że każdy sam decyduje o swoich normach w życiu seksualnym i dlatego słowa krytyki są odbierane jako wtrącanie się w cudze sprawy. Jeszcze raz powtórzę: w Kościele jest to grzech, a nie prywatna sprawa.
Fragment reportażu:
"Od dziecka do czasu studiów bezkrytycznie przyjmowałam treści głoszone w Oazie, w Odnowie w Duchu Świętym, w duszpasterstwie akademickim.
Usłyszała tam między innymi, że powinna być dumna z siebie. To znaczy z tego, że żyje w czystości. Że dzięki temu nie jest: „opalcowaną szklanką”, „używanym butem”, „wąchanym kwiatkiem” ani „wyżutą gumą”.
I była dumna.
A potem okazało się, że tym wszystkim jest jej przyszły mąż.
– Od kiedy mi o tym powiedział, na początku relacji, nie mogłam się skupić na normalnym życiu. Przez wiele miesięcy chodziłam przygnębiona, pojawiały się kolejne pytania o szczegóły. Ciągle wracały do mnie obrazy jego „zdrad”. "
Prymitywna, prostacka, głupawa narracja.
Sprowadzanie wartości człowieka do tego czy był "wąchanym kwiatkiem" czy też może "nieużywanym butem". Jak był "nieużywanym butem" to wszystko OK, a jak nie, to dramat i po życiu właściwie, no bo jaką wartość ma np."wyżuta guma"?
Poziom retoryki i poziom myślenia niedojrzałego smarkacza.
Nie tak powinno się nauczać o czystości.