› ›

Witaj, nieznajomy!

Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!

Zaloguj się Rejestracja

Hipsterkatoliczka zwalcza czystość przedmałżeńską

1…457910…12

Komentarz

  • DaddyPigDaddyPig
    Czyli, żeby walczyć z ateizmem mamy żyć jak ateiści? To się nie uda.
    Podziękowali 1Tusia
  • KatarzynaKatarzyna
    Tak na marginesie tej dyskusji mi się skojarzyło:
    Co zalecić porzuconej żonie albo porzuconemu mężowi? Gumowa lala albo wibrator? Bo w nowy związek wchodzić nie powinni, gdy mają sakramentalnego małżonka, a przecież jakoś sobie radzić muszą, prawda?
    Kapłanów odpowiadając na głos powołania świadomie zdecydowali się na takie życie. A co powiedzieć o ludziach, którzy czuli się stworzeni do życia w małżeństwie. Nie zakładali, że godzą się na życie w celibacie. I co teraz?
  • KatarzynaKatarzyna
    edytowano sierpień 2019
    @Tomasz i Ewa - skoro pytanie dobre, a Kościół nie ma na nie dobrej odpowiedzi, to jaką odpowiedź Ty dasz? Bo wybieg retoryczny pt. "To bardzo dobre pytanie!" jest mi świetnie znany, tylko w żaden sposób na postawione przeze mnie pytanie nie odpowiada.
  • PollyPolly
    Tomasz i Ewa powiedział(a):
    Podobnie jest z kwestią aborcji eugenicznej. Ma urodzić się każde dziecko a potem niech się matka sama z tym buja (i klepie biedę).

    T
    Dopuszczasz aborcję eugeniczną czy tylko krytykujesz sposób prowadzenia dyskursu w tej sprawie? Bo nie zrozumiałam, a to dość istotne.
  • DaddyPigDaddyPig
    Katarzyna, nie odpowiem Ci. Znam takie przypadki i dlatego kiedyś naraziłem się wielu forumowiczom w dyskusji o "Amoris laetitia" broniąc poglądu, że pewne sytuacje życia w konkubinatach nie stanowią grzechu.
    Podziękowali 1Polly
  • KatarzynaKatarzyna
    @Maciek_bs - ale dla mnie to jest dość oczywiste, że kwestia co stanowi, a co nie stanowi grzechu jest bardzo indywidualna i pozostaje do rozstrzygnięcia dla każdego indywidualnie między nim a Bogiem, przy udziale kierownika duchowego i nikogo więcej.
    Nie zmienia to jednak, moim zdaniem, faktu, że nauczanie Kościoła musi być jednoznaczne - tak-tak, nie-nie. Dlatego, że ktoś ma wyjątkowo trudną sytuację osobistą nie można zmieniać nauczania Kościoła, "żeby biedaczkowi było mniej przykro i żeby się nie męczył". Za to, byłoby bardzo na miejscu, gdyby inni członkowie wspólnoty czuli się zobowiązani do tego, by takiej osobie w trudnej sytuacji na różne sposoby pomagać (Ga6, 2).
    Podziękowali 1Polly
  • KatarzynaKatarzyna
    Tomasz i Ewa powiedział(a):
    Katarzyna powiedział(a):
    @Tomasz i Ewa - skoro pytanie dobre, a Kościół nie ma na nie dobrej odpowiedzi, to jaką odpowiedź Ty dasz? Bo wybieg retoryczny pt. "To bardzo dobre pytanie!" jest mi świetnie znany, tylko w żaden sposób na postawione przeze mnie pytanie nie odpowiada.
    Moja pycha nie jest aż tak wybujała, żebym mógł stwierdzić, że znam odpowiedź. Jest wielu mądrych w Kościele, to ich zadanie. Karmią owce utopią a jak przychodzi co do czego to mądrych niet. 

    T
    Wychodzi na to, że krytykować innych łatwo, ale nie łatwo coś mądrego samemu poradzić...
  • DaddyPigDaddyPig
    > Dlatego, że ktoś ma wyjątkowo trudną sytuację osobistą nie można zmieniać nauczania Kościoła

    Nie chodzi o trudną sytuację, ale o obiektywne kryteria popełnienia grzechu:
    - świadomość
    - dobrowolność
  • PollyPolly
    edytowano sierpień 2019
    Katarzyna powiedział(a):
    . Za to, byłoby bardzo na miejscu, gdyby inni członkowie wspólnoty czuli się zobowiązani do tego, by takiej osobie w trudnej sytuacji na różne sposoby pomagać (Ga6, 2).
    I nie wyjeżdżać z ogniem piekielnym, gdy osąd sumienia i spowiednika pozwoli uznać, że w danym przypadku to jednak nie jest grzech ciężki. Mieć na tyle pokory i odwagi, by powierzać sytuację tego człowieka Bogu, w milczeniu i modlitwie.
    Ogień piekielny a propos komentarza @beatak.

  • KatarzynaKatarzyna
    Maciek_bs powiedział(a):
    > Dlatego, że ktoś ma wyjątkowo trudną sytuację osobistą nie można zmieniać nauczania Kościoła

    Nie chodzi o trudną sytuację, ale o obiektywne kryteria popełnienia grzechu:
    - świadomość
    - dobrowolność
    A nie jest tak, że trudna sytuacja przekłada się na te obiektywne kryteria? O tym właśnie piszę. I piszę o tym, że nie można zmieniać nauczania i z góry dawać przyzwolenia na grzech dlatego, że ktoś konkretny, w jego konkretnej sytuacji nie działa w pełni świadomie lub dobrowolnie.
    Podziękowali 1Katia
  • KatarzynaKatarzyna
    Tomasz i Ewa powiedział(a):
    Katarzyna powiedział(a):
    Tomasz i Ewa powiedział(a):
    Katarzyna powiedział(a):
    @Tomasz i Ewa - skoro pytanie dobre, a Kościół nie ma na nie dobrej odpowiedzi, to jaką odpowiedź Ty dasz? Bo wybieg retoryczny pt. "To bardzo dobre pytanie!" jest mi świetnie znany, tylko w żaden sposób na postawione przeze mnie pytanie nie odpowiada.
    Moja pycha nie jest aż tak wybujała, żebym mógł stwierdzić, że znam odpowiedź. Jest wielu mądrych w Kościele, to ich zadanie. Karmią owce utopią a jak przychodzi co do czego to mądrych niet. 

    T
    Wychodzi na to, że krytykować innych łatwo, ale nie łatwo coś mądrego samemu poradzić...
    Do biurwy nędzy! Od czego mamy pasterzy? Od parady?

    T
    Pasterze są wszakże z ludu. Znikąd się nie wzięli...
    Podziękowali 1Polly
  • PollyPolly
    A propos, wczoraj na mszy wieczornej spotkałam dawnego sąsiada, który zostawił żonę z piątką dzieci i odszedł do młodej dziewczyny. Żona sama wychowała wszystkich, włącznie z dziećmi jednej z nastoletnich córek. Pan doczekał się z nową partnerką niepełnosprawnego synka. Na mszy byli razem, w trójkę, przytulali małego, uśmiechali się do ludzi, wpatrywali w obraz Maryi. Nie dam głowy, że byli do Komunii, bo nie śledziłam.
    Nie wiem co myśleć, zwłaszcza gdy pomyślę o tym, że żona nadal jest sama i pewnie bardzo samotna. Cieszę się jednak, że przyszli.
  • KatarzynaKatarzyna
    @Polly - mi w takiej historii trudno znaleźć jakiś powód do radości...
    Podziękowali 3beatak Aga85 Katia
  • DaddyPigDaddyPig
    "nie można zmieniać nauczania i z góry dawać przyzwolenia na grzech dlatego, że ktoś konkretny, w jego konkretnej sytuacji nie działa w pełni świadomie lub dobrowolnie"

    Ale to jest stare nauczanie, co najmniej od św. Tomasza z Akwinu :) Taka sytuacja nie jest grzechem.
  • KatarzynaKatarzyna
    W przypadku tego, który nie działa świadomie i dobrowolnie - nie jest. Ale to nie znaczy, że można powiedzieć wszystkim, że takie samo działanie w przypadku innych osób nie będzie grzechem. O to mi chodzi, gdy piszę o zmianie nauczania.
    Podziękowali 2Polly Gosia5
  • PollyPolly
    @Katarzyna, ja cieszę się zawsze, gdy widzę ludzi, zwłaszcza pogubionych, przychodzących do Jezusa. Bo On jest źródłem wszystkiego i u Jego stóp wszystko się zaczyna. Także stawanie w prawdzie o sobie, swoich wyborach.
    Podziękowali 1Klarcia
  • KatarzynaKatarzyna
    To, że ktoś przychodzi do kościoła nie musi mieć nic wspólnego ze stawaniem w prawdzie o sobie.
    Podziękowali 5beatak stephanos Gosia5 Aga85 Katia
  • PollyPolly
    Katarzyna powiedział(a):
    To, że ktoś przychodzi do kościoła nie musi mieć nic wspólnego ze stawaniem w prawdzie o sobie.
    Ale może... Więc lepiej nie wylewać dziecka z kąpielą.
  • Nieznany
    Polly powiedział(a):
    A propos, wczoraj na mszy wieczornej spotkałam dawnego sąsiada, który zostawił żonę z piątką dzieci i odszedł do młodej dziewczyny. Żona sama wychowała wszystkich, włącznie z dziećmi jednej z nastoletnich córek. Pan doczekał się z nową partnerką niepełnosprawnego synka. Na mszy byli razem, w trójkę, przytulali małego, uśmiechali się do ludzi, wpatrywali w obraz Maryi. Nie dam głowy, że byli do Komunii, bo nie śledziłam.
    Nie wiem co myśleć, zwłaszcza gdy pomyślę o tym, że żona nadal jest sama i pewnie bardzo samotna. Cieszę się jednak, że przyszli.
    Pozytywne w tej historii jest to, ze pan nie porzucił kobiety z dzieckiem po raz drugi.
    Podziękowali 2joanna_1991 Klarcia
  • KatarzynaKatarzyna
    Polly powiedział(a):
    Katarzyna powiedział(a):
    To, że ktoś przychodzi do kościoła nie musi mieć nic wspólnego ze stawaniem w prawdzie o sobie.
    Ale może... Więc lepiej nie wylewać dziecka z kąpielą.
    Jasne.
    Ale może też nie warto być nadmiernie naiwnym...
  • beatakbeatak
    Polly powiedział(a):
    @Katarzyna, ja cieszę się zawsze, gdy widzę ludzi, zwłaszcza pogubionych, przychodzących do Jezusa. Bo On jest źródłem wszystkiego i u Jego stóp wszystko się zaczyna. Także stawanie w prawdzie o sobie, swoich wyborach.
    Ja też się najczęściej cieszę.
    Tylko strasznie trudno radować mi się widokiem faceta, który skrzywdził żonę i dzieci i przychodzi do kościoła z nową żoną. A właściwie to nie jego obecność w tym kościele mnie tak wkurza - raczej brak ostracyzmu, coraz większa wyrozumiałość wobec draństwa i brak realnej pomocy dla tej porzuconej, a wręcz ocenianie i zastanawianie się, czy czasem na to nie zasłużyła.
    W mojej rodzinnej wsi facet zwariował dla kochanki i porzucił żonę z dwójką dzieci. Żona przepłaciła to chorobą, depresją i wielkim cierpieniem. Wielce katolicka i chrześcijańska społeczność wiejska zadawała pytania, czy może coś z żoną było nie tak, skoro poszedł do kochanki. Może za mało seksu, może słabe obiady, może jeszcze coś? Przecież tak sam z siebie by nie poszedł...
    Podziękowali 10Katarzyna Milagro obwarzanek Gabcio hipolit joanna_1991 Agnieszka88 Aga85 Klarcia Katia
  • beatakbeatak
    Paprotka powiedział(a):
    Polly powiedział(a):
    A propos, wczoraj na mszy wieczornej spotkałam dawnego sąsiada, który zostawił żonę z piątką dzieci i odszedł do młodej dziewczyny. Żona sama wychowała wszystkich, włącznie z dziećmi jednej z nastoletnich córek. Pan doczekał się z nową partnerką niepełnosprawnego synka. Na mszy byli razem, w trójkę, przytulali małego, uśmiechali się do ludzi, wpatrywali w obraz Maryi. Nie dam głowy, że byli do Komunii, bo nie śledziłam.
    Nie wiem co myśleć, zwłaszcza gdy pomyślę o tym, że żona nadal jest sama i pewnie bardzo samotna. Cieszę się jednak, że przyszli.
    Pozytywne w tej historii jest to, ze pan nie porzucił kobiety z dzieckiem po raz drugi.
    Jeszcze.
  • KatarzynaKatarzyna
    edytowano sierpień 2019
    beatak powiedział(a):
    Polly powiedział(a):
    @Katarzyna, ja cieszę się zawsze, gdy widzę ludzi, zwłaszcza pogubionych, przychodzących do Jezusa. Bo On jest źródłem wszystkiego i u Jego stóp wszystko się zaczyna. Także stawanie w prawdzie o sobie, swoich wyborach.
    Ja też się najczęściej cieszę.
    Tylko strasznie trudno radować mi się widokiem faceta, który skrzywdził żonę i dzieci i przychodzi do kościoła z nową żoną. A właściwie to nie jego obecność w tym kościele mnie tak wkurza - raczej brak ostracyzmu, coraz większa wyrozumiałość wobec draństwa i brak realnej pomocy dla tej porzuconej, a wręcz ocenianie i zastanawianie się, czy czasem na to nie zasłużyła.
    W mojej rodzinnej wsi facet zwariował dla kochanki i porzucił żonę z dwójką dzieci. Żona przepłaciła to chorobą, depresją i wielkim cierpieniem. Wielce katolicka i chrześcijańska społeczność wiejska zadawała pytania, czy może coś z żoną było nie tak, skoro poszedł do kochanki. Może za mało seksu, może słabe obiady, może jeszcze coś? Przecież tak sam z siebie by nie poszedł...
    Ostracyzm wobec tego, kto zawiódł - no, nie mam przekonania. Braterskie upomnienie - byłoby na miejscu, tylko, kto ma odwagę? Łatwiej oplotkować za plecami...
    Pełna zgoda co do tego, że postawa wspólnoty wobec porzuconego małżonka zwykle pozostawia wiele do życzenia. Tylko, jak to zmienić?
  • beatakbeatak
    edytowano sierpień 2019
    Tomasz i Ewa powiedział(a):
    Ostracyzm? Jaką miarą mierzysz taką i tobie odmierzą. Skąd u ciebie takie purytańskie tendencje? Mają samosądu dokonać i wyrwać chwasta?


    Nie. 
    To, co napisała Elunia jest ubraniem w słowa tego, co mam na myśli. No, może niekoniecznie o tej dz....ce; często nowa wybranka jest oszukiwana przez niewiernego męża i zdarza się, że nie wie, iż jest on żonaty. 

  • AnawimAnawim
    W tym jest właśnie problem: każdy ma swoją subiektywną sytuację, która może ograniczać winę. Tenże skurwysyn, który zostawi żonę z piątką dzieci, bo się czuje nieszczęśliwy i ta że żona, która z tą piątką dzieci znajdzie sobie normalnego faceta. 
    Na faryzejskie dictum może faryzejskie podejście - sprawdzić ważność małżeństwa. Można jeszcze przejść na prawosławie - tam małżeństwo jest wieczne, jedynie błogosławieństwo się "zdejmuje", więc ponowny związek po okresie pokuty jest możliwy. 
    Podziękowali 1Klarcia
  • KatarzynaKatarzyna
    Tomasz i Ewa powiedział(a):
    beatak powiedział(a):
    Tomasz i Ewa powiedział(a):
    Ostracyzm? Jaką miarą mierzysz taką i tobie odmierzą. Skąd u ciebie takie purytańskie tendencje? Mają samosądu dokonać i wyrwać chwasta?


    Nie. 
    To, co napisała Elunia jest ubraniem w słowa tego, co mam na myśli.

    Stoisz? Bacz, byś nie upadła. ;)

    T
    No. I najlepiej nie dostrzegaj, gdy ktoś upadł. Gdyby upadając leciał w Twoją stronę, to się usuń w bezpieczne miejsce...
    Podziękowali 2Skatarzyna Katia
  • beatakbeatak
    Tomasz i Ewa powiedział(a):
    beatak powiedział(a):
    Tomasz i Ewa powiedział(a):
    Ostracyzm? Jaką miarą mierzysz taką i tobie odmierzą. Skąd u ciebie takie purytańskie tendencje? Mają samosądu dokonać i wyrwać chwasta?


    Nie. 
    To, co napisała Elunia jest ubraniem w słowa tego, co mam na myśli.

    Stoisz? Bacz, byś nie upadła. ;)

    T
    Baczę, naprawdę. I nie jestem święta. Ale nie będę nigdy wyrozumiała dla człowieka, który zostawia rodzinę i ma w nosie swoje dzieci.
    Podziękowali 1Katia
  • Nieznany
    @Elunia uwierz mi że się da, nawet nie wiesz jak bardzo :(
  • beatakbeatak
    Elunia powiedział(a):
    beatak powiedział(a):
    Tomasz i Ewa powiedział(a):
    Ostracyzm? Jaką miarą mierzysz taką i tobie odmierzą. Skąd u ciebie takie purytańskie tendencje? Mają samosądu dokonać i wyrwać chwasta?


    Nie. 
    To, co napisała Elunia jest ubraniem w słowa tego, co mam na myśli. No, może niekoniecznie o tej dz....ce; często nowa wybranka jest oszukiwana przez niewiernego męża i zdarza się, że nie wie, iż jest on żonaty. 

    W dobie fejsbuków i internetów nie wie??? Ha, ha i jeszcze raz ha. Poza tym nie da się ukryć swojego życia aż tak.
    Znam takie przypadki, nawet w dobie fejsbuków. 
  • beatakbeatak
    Elunia powiedział(a):
    beatak powiedział(a):
    Tomasz i Ewa powiedział(a):
    Ostracyzm? Jaką miarą mierzysz taką i tobie odmierzą. Skąd u ciebie takie purytańskie tendencje? Mają samosądu dokonać i wyrwać chwasta?


    Nie. 
    To, co napisała Elunia jest ubraniem w słowa tego, co mam na myśli. No, może niekoniecznie o tej dz....ce; często nowa wybranka jest oszukiwana przez niewiernego męża i zdarza się, że nie wie, iż jest on żonaty. 

    W dobie fejsbuków i internetów nie wie??? Ha, ha i jeszcze raz ha. Poza tym nie da się ukryć swojego życia aż tak.
    Eluniu, jeśli jesteś na fejsie, zajrzyj na profile swoich męskich żonatych znajomych. Czy oni wszyscy mają napisane, że są żonaci? Z moich może dwie, czy trzy osoby, a żonaci są niemal wszyscy.
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.