Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Rola mamy pracującej w domu i poza domem :D
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Czy nawet, jak u nas, mąż prowadzi firmę i jest do pomocy z doskoku- jego praca jest dla nas zdecydowanym priorytetem.
Tak że, przeciętnie, to jednak więcej obowiązków związanych z domem i dziećmi spoczywa na kobiecie.
Nie każdy dzień jest taki sam, od wiosny koszenie trawy, ale to godzinka raz na tydzien-dwa. Czasem jakieś generalne porzadki, czy większy projekt w stylu wyrzucamy rzeczy ze strychu.
Ale nie rozwoze na zajecia, bo wszyscy ze wszystkiego porezygnowali. Nie uczę w domu (elementy ED mieli po szkole, taki system mielisny, szkolno-domowy), bo zrezygnowalam z pewnych przyczyn. A
Może styl zycia, że nie jeździmy do nikogo, nie odwiedzamy się i nas nikt nie odwiedza, dzieci nie mają zajęć poza szkołą, daje wiele czasu.
Bardzo leniwy czas mam. Dlatego szukam jak go zapelnic, żeby było z pożytkiem dla wszystkich. Póki co się szkolę.
To jest właśnie ciągle gonienie w pietke.
W czym ma pomagać? W malowaniu paznokci chyba.
Dzieci są wspólne i wspólnie się nimi opiekujemy, na ile kto może.
Potem nastawiam pranie, robię obiad i odkurzam. Gotowe.
Od dzieci wymagam ścielenia łóżek i porządku na biurkach i w ich szafach. Po szkole ogarniają zmywarkę albo po jakiś drobiazg do sklepu obok, śmieci wynieść.
W sobotę pomagają przy większych porządkach.
Kiedy byłam w domu miałam błysk bo lubię i prowadziłam bogate życie towarzyskie we wsi w godzinach przedpoludniowych.
Teraz życie towarzyskie raczej weekendowo, wieczorowy. W domu zdecydowanie brudniej, ale za to dzieci wiecej pomagają.
Widzę że da się wszystko pogodzić, tylko trzeba wiedzieć dlaczego chcę to godzić lub nie.
Zgoła inna jest sytuacja matki bardzo dobrze zarabiającej, którą dzięki temu stać na prywatne placówki dla dzieci, jadanie na mieście, nianię, sprzątaczkę i fitness club z opieką dla dzieci, a inna kobiety ciężko pracującej za płacę minimalną, która nie może sobie ulżyć w obowiązkach domowych, bo jej na to nie stać.
To tak z perspektywy matki tylko, jak się w tym czują dzieci to osobna kwestia.
Ja umawiam się na kawę z dzieckiem najmłodszym i w niczym mi ono nie przeszkadza, albo zapraszam do siebie. Gdybym pracowała nie byłoby szans na kawę, bo nawet źle bym się czuła, że siedzę z koleżanką, a dzieci od rana nie widziałam, albo w palcówkach gdzieś są.
Nie, nie, to nie jest uogólnienie.
Nigdy nie czułam się ograniczona przez dzieci, bo dzieci miałam ogarnięte i spokojne. Wszędzie je ze sobą zabierałam,jak miałam ochotę wyjść sama to wychodziłam. Dobrze żyłam z ludźmi i miałam fajnych sąsiadów, którzy mi zaglądali do dzieci kiedy postanowilam wyjść sama. Kiedy pracuję czasu mam niedostatecznie dużo i gdybym jeszcze miała gotować obiady to pewnie bym miała dość. Szczęściem nie lubię gotować. A te osoby które nie jedzą w placówkach są już na tyle duże zeby sobie ogarnąć prosty obiad.
Jak troje dzieci w rodzinie, to punktów przy rekrutacji jest full, poza tym liczy się rok urodzenia, nikt przecież nie pyta w formularzu, czy wcześniak czy nie, ani czy odpieluchowany.
Nie przyjmą do warszawskiego żłobka, jak dziecko nie mieszka w Warszawie.
No jak? Jak urodzony w 2016, to trzy lata skończył w 2019, więc mógłby być normalnie przyjęty, nie do żadnej grupy żłobkowej.
W ogóle skąd pomysł, że praca nie rozwija? Uczy dyscypliny, wymaga stałego dokształcania się, czytania fachowej literatury. Praca na rzecz innych może być wielka wartością!