Rola mamy pracującej w domu i poza domem :D

Maciejka

I to jest chyba clou, zeby lubić co sie robi. Ja bym w takim rytmie zwariowała, ale to ja. No i podziwiam organizacje, jesli mam dom o dzieci tylko do ogarnięcia, to czesto wpadam w stan „budyń”, no bo przecież moge cos tam jutro zrobić...
I tym oto sposobem, z jakimiś tam ramami czasowymi jednak (chociaz dosyc umownymi), daje rade wiecej zrobić chodząc do pracy niz do niej nie chodząc.

Zuzapola

Wszystko jest ok, zorganizowane,  ustawione, póki choroby nie ma. Moja choroba lub dzieci wszystko mi rozwala i robi zaległości i nagromadzenie prac. Potem długo nie mogę z tego wyjść. 

Maciejka

Ja mam to szczescie, ze my w zasadzie nie chorujemy, jesli już, to dzień gorączki i to tyle. 

Dorotak

Zuzapola powiedział(a):

Wszystko jest ok, zorganizowane,  ustawione, póki choroby nie ma. Moja choroba lub dzieci wszystko mi rozwala i robi zaległości i nagromadzenie prac. Potem długo nie mogę z tego wyjść. 

Nie dobijaj racja, ale z drugiej strony, łatwiej mi zapanować nad nieplanowanym praniem (np. Nad trzema nieplanowanymi), bo rzygnko, jeśli na co dzień regularnie to ogarniam

Maciejka

OlaOdPawla

Bagata powiedział(a):

A Wy ciągle o tym rozwoju.
Strasznie lubię kilka znajomych kobiet, które mają ten cały rozwój w nosie. Kosmetyczkę, fryzjerkę, kasjerkę.
Wykonują swoją pracę z przyjemnością, są zadbane, uśmiechnięte, lubią ludzi. Cieszą się z tego, że jadą na wakacje, że kupiły sobie ładną bluzkę, że w sobotę wieczorem wpadną znajomi, że zrobiły dobrą kolację dla siebie i męża.

Ale te kosmetyczki, fryzjerki i kasjerki porzuciły jakieś marzenia o super pracy? Musiały sobie radzić z myślą, że wcześniej chciały być nie wiem, dentystkami, inżynierkami itp. ale wybrały spokojniejszy tryb życia i okazało się, że tak też można się cieszyć życiem?

ela99

Myślę, że kosmetyczka I fryzjerka też mogą się rozwijać i zarabiać naprawdę spore pieniądze.

Skatarzyna

OlaOdPawla powiedział(a):

Bagata powiedział(a):

A Wy ciągle o tym rozwoju.
Strasznie lubię kilka znajomych kobiet, które mają ten cały rozwój w nosie. Kosmetyczkę, fryzjerkę, kasjerkę.
Wykonują swoją pracę z przyjemnością, są zadbane, uśmiechnięte, lubią ludzi. Cieszą się z tego, że jadą na wakacje, że kupiły sobie ładną bluzkę, że w sobotę wieczorem wpadną znajomi, że zrobiły dobrą kolację dla siebie i męża.

Ale te kosmetyczki, fryzjerki i kasjerki porzuciły jakieś marzenia o super pracy? Musiały sobie radzić z myślą, że wcześniej chciały być nie wiem, dentystkami, inżynierkami itp. ale wybrały spokojniejszy tryb życia i okazało się, że tak też można się cieszyć życiem?

Ola, znam kilka takich osób. Pewnie kwestia wieku.

Zuzapola

Marzenia o super pracy narzuca teraz świat, to dążenie do kariery  pieniędzy jest typowe, dlatego tyle młodzieży goni na studia. Trudniej w drugą stronę. Każdy ciężką  pracą i rezygnacją z rodziny, dzieci może osiągnąć prestiż uszanowanie społeczne,  jeśli wybierzesz rodzinę, będą się podsmiewac i lekceważyć. 

ela99

Znajoma fryzjerka że swoim salonem, w którym zatrudnia kosmetyczkę to prawdziwa businesswoman.

Zuzapola

Znam też fryzjerke, która nie ma czasu by założyć rodzinę, otwiera nowy salon, pracuje od rana do wieczora. Ma satysfakcję, wszyscy jej gratuluja, odniosła sukces, gdyby wybrała dom i kilkoro dzieci nikt tego jako sukces nie odbiera, ot dała  się uziemnic  z dziećmi w domu, kura domowa....

Maciejka

Ten pęd na studia tez zbyt mądry nie jest. Wazne, zeby cos konkretnego potrafić robić, bo później okazać sie moze, ze człowiek po studiach, a na kasę sie tylko nadaje i frustracja gotowa.
Jednym z lepiej zarabiających znajomych jest pewien budowlaniec, ale dobry, genialny wręcz, przeprowadza remonty mieszkań. Niezła kasę za to kosi, bo ludzie cenią jakość i wola wziasc go,nie najtańszego, od tanieniego partacza. Opędzić sie nie moze od zleceń.

OlaOdPawla

asia powiedział(a):

Przez wiele wieków matka w domu była normą, a nie czymś dziwnym. Mężczyzna zarabiał, kobieta dbała o ognisko domowe. Role były jasne. 

W związku z powyższym kiedyś to chłopcy się uczyli w szkole, a dziewczynki uczyły się szydełkować. Kobieta w domu nie "porzucała" innego życia. Dziś mamy obowiązek szkolny, więc łatwo zweryfikować, że niektóre dziewczyny są naprawdę zdolne, dużo bardziej niż ich koledzy. Przed takimi dziewczynami są ogromne możliwości, nie hipotetyczne tylko na wyciągnięcie ręki.

Aga85

Zuzapola powiedział(a):

Znam też fryzjerke, która nie ma czasu by założyć rodzinę, otwiera nowy salon, pracuje od rana do wieczora. Ma satysfakcję, wszyscy jej gratuluja, odniosła sukces, gdyby wybrała dom i kilkoro dzieci nikt tego jako sukces nie odbiera, ot dała  się uziemnic  z dziećmi w domu, kura domowa....

Niekoniecznie, a wrecz wcale nie. Sukces ,w powszechnym odbiorze społecznym, to osiągnięcie zawodowe, ale też udana rodzina. Jest też pewien ogólnie przyjęty model, który jest uważany za spełnienie. Mocne odejście od niego, naraża na krytykę i pewien ostracyzm. I tak  zarowna bardzo duża ilość dzieci, jak i ich brak, wzbudza kontrowersje, krytykę i chęć " nawrocenia " na właściwe tory.  Bezdzietne kobiety 35+ też skarżą się na presję otoczenia 

OlaOdPawla

Skatarzyna powiedział(a):

OlaOdPawla powiedział(a):

Bagata powiedział(a):

A Wy ciągle o tym rozwoju.
Strasznie lubię kilka znajomych kobiet, które mają ten cały rozwój w nosie. Kosmetyczkę, fryzjerkę, kasjerkę.
Wykonują swoją pracę z przyjemnością, są zadbane, uśmiechnięte, lubią ludzi. Cieszą się z tego, że jadą na wakacje, że kupiły sobie ładną bluzkę, że w sobotę wieczorem wpadną znajomi, że zrobiły dobrą kolację dla siebie i męża.

Ale te kosmetyczki, fryzjerki i kasjerki porzuciły jakieś marzenia o super pracy? Musiały sobie radzić z myślą, że wcześniej chciały być nie wiem, dentystkami, inżynierkami itp. ale wybrały spokojniejszy tryb życia i okazało się, że tak też można się cieszyć życiem?

Ola, znam kilka takich osób. Pewnie kwestia wieku.

Mówiąc zupełnie poważnie, nie znam ani jednej, poza chyba dwoma nickami w tej dyskusji. Oczywiście znam dziewczyny, które skończyły jakieś tam studia i jednak zostały z dziećmi w domu, ale np. moje wszystkie znajome po medycynie itp. nie zdecydowały się na rzucenie "kariery" i pracę po odchowaniu dzieci w warzywniaku czy salonie piękności.

Bagata

OlaOdPawla powiedział(a):

Bagata powiedział(a):

A Wy ciągle o tym rozwoju.
Strasznie lubię kilka znajomych kobiet, które mają ten cały rozwój w nosie. Kosmetyczkę, fryzjerkę, kasjerkę.
Wykonują swoją pracę z przyjemnością, są zadbane, uśmiechnięte, lubią ludzi. Cieszą się z tego, że jadą na wakacje, że kupiły sobie ładną bluzkę, że w sobotę wieczorem wpadną znajomi, że zrobiły dobrą kolację dla siebie i męża.

Ale te kosmetyczki, fryzjerki i kasjerki porzuciły jakieś marzenia o super pracy? Musiały sobie radzić z myślą, że wcześniej chciały być nie wiem, dentystkami, inżynierkami itp. ale wybrały spokojniejszy tryb życia i okazało się, że tak też można się cieszyć życiem?

Te, o których mówię, raczej nie miały takich ambicji.
Chciałam tylko zaznaczyć, że tak też może być. Bo słowem przewodnim w dyskusji stał się "rozwój". Niektórzy próbowali udowodnić, że każda praca może ROZWIJAĆ, inni, że prawdziwie ROZWIJAJĄCE jest tylko zostanie z dziećmi w domu.
No może i może to wszystko rozwijać, ale może nie musi.

Aga85

OlaOdPawla powiedział(a):

asia powiedział(a):

Przez wiele wieków matka w domu była normą, a nie czymś dziwnym. Mężczyzna zarabiał, kobieta dbała o ognisko domowe. Role były jasne. 

W związku z powyższym kiedyś to chłopcy się uczyli w szkole, a dziewczynki uczyły się szydełkować. Kobieta w domu nie "porzucała" innego życia. Dziś mamy obowiązek szkolny, więc łatwo zweryfikować, że niektóre dziewczyny są naprawdę zdolne, dużo bardziej niż ich koledzy. Przed takimi dziewczynami są ogromne możliwości, nie hipotetyczne tylko na wyciągnięcie ręki.

Drzemie we mnie chyba  feministka, ale katolicka 
Dokładnie tak, dziś dziewczyny, kobiety mają wybór. Mogą dzis pomnażać swoje talenty. Mają szansę zrobić coś dobrego dla świata!
Przy tym uważam, że wybór oznacza, że i ta, która wybiera życie domowe powinna być wspierana w swojej decyzji.

AgaMaria

@Bagata właśnie o tym pisałam pytając, co to znaczy rozwijać? Rozwój? A co to jakieś magiczne słowo, przymus jakiś? I co to właściwie znaczy?
A może współpraca z różnymi ludźmi w rodzinie rozwija Was dużo bardziej niż jakaś praca zawodowa?

malagala

Ale jakie to ma znaczenie, że nie gratulują, nie wspierają. Czy wszyscy muszą się zachwycać naszymi wyborami? 

Aga85

Nie muszą oczywiście, ale też nie muszą głupio komentować o uwstecznianiu i pasozytnictwie! A takie hasła padały w naszej dyskusji.
Poza tym napisałam to, bo zaraz ktoś, by się przyczepil, że pisze o wybórze dla kobiet pracujących, a  matkom w domu to się kłody rzuca pod nogi i nikt nie wesprze . 

AgaMaria

Mnie na przykład ten rozwój w życiu ominął, to znaczy wychowywanie człowieka od małego. Czy praca współcześnie tak bardzo rozwija? Dużo w niej pompowanej bezsensownej konkurencji itp. To akurat rozwija mało ludzkie umiejętności.

Skatarzyna

malagala powiedział(a):

Ale jakie to ma znaczenie, że nie gratulują, nie wspierają. Czy wszyscy muszą się zachwycać naszymi wyborami? 

Nie muszą. Z drugiej strony, jak ci, co najbardziej krytykowali wybór, po wielu latach tego wyboru gratulują, to miło.

malagala

OlaOdPawla powiedział(a):

asia powiedział(a):

Przez wiele wieków matka w domu była normą, a nie czymś dziwnym. Mężczyzna zarabiał, kobieta dbała o ognisko domowe. Role były jasne. 

W związku z powyższym kiedyś to chłopcy się uczyli w szkole, a dziewczynki uczyły się szydełkować. Kobieta w domu nie "porzucała" innego życia. Dziś mamy obowiązek szkolny, więc łatwo zweryfikować, że niektóre dziewczyny są naprawdę zdolne, dużo bardziej niż ich koledzy. Przed takimi dziewczynami są ogromne możliwości, nie hipotetyczne tylko na wyciągnięcie ręki.

I o to właśnie chodzi... O to wykluczenie, potrzebę znalezienia totalnie innego sposobu życia niż ten, którym żyją wszyscy wokół. Spoleczenstwoo jest czasem durne, krzywdzące, ale bardzo dużo też daje.

Bagata

@OlaOdPawla, do czego zmierzasz?
Masz na myśli, że nie powinno być tak, że kobieta mająca zdolności, wykształcenie i pasję musi porzucić życie zawodowe żeby zająć się dziećmi?
No może nie powinno, to chyba jednak w dzisiejszych czasach kwestia wyboru?

malagala

Aga85 powiedział(a):

Nie muszą oczywiście, ale też nie muszą głupio komentować o uwstecznianiu i pasozytnictwie! A takie hasła padały w naszej dyskusji.
Poza tym napisałam to, bo zaraz ktoś, by się przyczepil, że pisze o wybórze dla kobiet pracujących, a  matkom w domu to się kłody rzuca pod nogi i nikt nie wesprze . 

No na litosc, ludzie zawsze gadają i komentują, zawsze trafia się niekulturalni, co trzeba im trochę nosa utrzeć. 

Bagata

No właśnie wszystkiego mieć najczęściej się nie da. To kłamstwo, które wmawia się dziewczynkom i młodym kobietom. W życiu trzeba wybierać.

Co nie znaczy, że wszyscy muszą wybierać to samo, wręcz przeciwnie.

Aga85

malagala powiedział(a):

Aga85 powiedział(a):

Nie muszą oczywiście, ale też nie muszą głupio komentować o uwstecznianiu i pasozytnictwie! A takie hasła padały w naszej dyskusji.
Poza tym napisałam to, bo zaraz ktoś, by się przyczepil, że pisze o wybórze dla kobiet pracujących, a  matkom w domu to się kłody rzuca pod nogi i nikt nie wesprze . 

No na litosc, ludzie zawsze gadają i komentują, zawsze trafia się niekulturalni, co trzeba im trochę nosa utrzeć. 

Nie mniej, jest pewien trend, który zaczyna obowiązywać i z którego trudno się wyłamać, zwłaszcza mniej przebojowym jednostkom. 
I tak opinia społeczną ma wpływ na nasze zachowanie. Żyjemy w społeczeństwie i dostosowujemy się mniej lub bardziej. Stąd uważam, że pewnych tendencji nie warto wzmacniać.

Bagata

Tzn. kogo? Szefa? Dziadków? Sąsiadki?
Kto miałby się angażować w nieswoje życie i w nieswoje sukcesy?

Skatarzyna

To się nazywa, że każdy sukces ma wielu ojców. ,)

AgaMaria

Czasem los za nas wybiera. Wierzę, że też sporo scenariuszy podaje nam Pan Bóg. Od Stwórcy dostajemy daną sytuację, rodzinę, możliwości zawodowe, są ludzie, miejsca, możliwości albo konieczności. Człowiek sam by tych scenariuszy nie wymyślił.