Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Rola mamy pracującej w domu i poza domem :D
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Zaś chodzenie do tej pracy, poświęcanie jej także godzin nadliczbowych, wyjazdy, pięcie się na szczeblach, ciągłe awansowanie - na to już faktycznie trzeba sporo czasu i wysiłku i taką karierę trudno pogodzić z byciem pełnoetatową mamą.
Z trzeciej zaś strony zastanawiam się co to znaczy być ,,pełnoetatową'' mamą. Bycie do dyspozycji 24h? Gotowanie, pranie, sprzątanie od rana do wieczora? Usługiwanie? Odrabianie lekcji? Wyręczanie męża/dzieci, bo in pracuje, a one się uczą? Bo wychodzi na to, że albo praca albo etat matki i nic pośredniego.
Jeszcze się zastanawiam, czy to na pewno takie dobre, to bycie ,,pełnoetatową '' mamą. Dobre dla dziecka, mam na myśli.
My z mężem mamy pewność, że dla naszych dzieci i dla naszej rodziny, to najlepsza opcja.
To były czasy. Żeby spotkać się z córką trzeba było przekazać jej przez służbę liścik podając godzinę spotkania w pokoju salonowym...
A przed wyjściem przychodziła pokojówka i pomagała dobrać odpowiednią francuska suknie na najbliższy dzien
To były czasy! Teraz to nie ma czasów
Moja przyjaciółka zaczynała jako krawcowa, ale nie chciała szyć. Potem pracowała w sklepie, potem założyła swój sklep stacjonarny. Wszystko z czasem padło, bo banki wypychały innych z najlepszych miejsc na najlepszych ulicach. Znajoma już wcześniej zrobiła sobie szkołę biznesu. Wychowując drugie dziecko robiła za darmo projekty wnętrz innym rodzicom. Bo tym się interesowała zawsze, bo była wygadana i bezpośrednia, bo szybko się uczyła. Poznała rynek, weszła dobrze w branżę. Dokładała oczywiście do tego, bo dużo jeździła swoim autem, bo poświecała dużo czasu i to wszystko za "dziękuję" lub za czekoladki. Potem, znając już dobrze realia pracy, założyła firmę. Ma tyle zleceń, że nie daje rady ogarnąć tego. Ceny ma wysokie.
Nie rozumiem tego, że każda matka, która kończy studia powinna koniecznie po latach pracować w swoim zawodzie wyuczonym. A ile osób bez rodzin nie pracuje w wyuczonym zawodzie? I spoko. Jedne mogą, inne niekoniecznie, ale czy muszą? Te lata spędzone w domu to niesamowity czas na rozwijanie swoich umiejętności i nabywanie nowych. Zwłaszcza teraz. I podstawa to chcieć i się rozwijać (tak, wiem @Malgorzata :-) )Można to robić na wiele sposobów. W wielu dziedzinach. I naprawdę teraz, jak ktoś chce, to dużo może. Właśnie wychowując dzieci jest czas na czytanie, próbowanie, testowanie. Można pogardzać kobietą, która zajmuje się rękodziełem. Ale ona może potem, znając super tę branżę (co idzie, co nie, co warto, skąd warto ściągać, jakie nowinki, jakie tradycje, gdzie są zainteresowani gotowym wyrobem, a gdzie elementami do wyrobu etc) może założyć super sklep internetowy. Bo jest w tym dobra, bo ma zacięcie, bo jej zależy. Pamiętam przed chyba 5 laty rozmowę z naszą księgową. Ona powiedziała, że jak ktoś ma pasję, to też ma duże szanse na powodzenie swojego interesu. To podstawa. Oczywiście inne rzeczy też są ważne, ale doskonałe poznanie od podszewki swojej dziedziny daje mocne podstawy.
Nie mówię, że każda kobieta powinna i ma pracować. Jedne chcą i mogą. Inne muszą, bo taką mają sytuację domową. Ale w moim otoczeniu widzę, że jak ktoś ma pasję, staje się coraz lepszy, uczy się (w dobie netu to nawet nie wymaga wysiłku jak kiedyś, prawie wszystko jest podane na tacy) i chce, to może coś robić.
Szacun dla Doroty, że uczy się, że chce, że jest wytrwała. Bo tak właśnie powstają własne firmy. A nie dla każdego najważniejsze jest, by iść gdzieś do pracy, a zwłaszcza do korpo.
A człowiek zmienia się całe życie i to, że jakieś studia robił nie znaczy, że musi koniecznie wykonywać dany zawód.
Potwierdzam, że do zarzadzania logistyką nie wezmą doświadczonej wielo matki z logistyką dojazdów i obiadów w malym palcu.
Jednak twarde kompetencje się liczą.
Patrząc w pracy na koleżanki, które też wychowują (dość) małe dzieci, obserwuję, że to mistrzynie wykorzystania czasu i często tempa, często chyba osoby pracowite.
Domowe życie chyba też chroni je przed zwariowaniem, żeby drobne problemy w pracy nie urastały do kataklizmów. Z drugiej strony często są w tym napięciu. Ale to dotyczy też osób bezdzietnych. Wybieranie. A wymagania w pracy (niezależnie od płacy) są coraz większe.
Inaczej to stoi w miejscu z tym tysiakiem .
Ja piszę o tym, że powstanie każdej firmy to czas, nauka i wkładanie w to własnych pieniędzy, a nie zarabianie. Najpierw nauka, wkładanie i wkładanie i nauka. Dopiero potem zarabianie. A że u nas na start jak tylko ktoś chce coś robić, to od razu ponosi koszty ZUS i inne sprawia, że ludzie się najpierw uczą i próbują zarabiać bez zakładania działalności i bez ponoszenia obciążeń. A przecież zdobycie doświadczenia, poznanie rynku i wielu elementów wymaga czasu i nie jest to czas, w którym się zarabia. Nie rozumiem więc zupełnie tego docinka, że jak się już rozwija, to powinien więcej zarabiać niż tysiak. I tyle.
W naszej fabryce wyraźnie widzę spadek kompetencji i zaangażowania w wykonywane obowiązki. Widać zdecydowanie work life balance,z naciskiem na life i nieadekwatnie wysokie wymagania zarobkowe.
Ale wokół duża konkurencja,więc i starać się mozna mniej.
Wymagania na pewno są większe. Wiem, co piszę, bo pracuję już prawie 30 lat. Obserwuję zmiany. Pracę bardzo lubię. Nie chcę innej. Traktuję ją trochę jak powołanie. Co nie zmienia faktu, że bliscy czasem mają tego dosyć.
Takie zawody absorbujące.
Do tego wielowątkowość w tej robocie. Tu kilka przedmiotów do poprowadzenia, w tym może być parę nowych, autorskich. I jednocześnie piszę na raz kilka publikacji. I promotorstwo, i recenzowanie, i czytanie literatury fachowej. I uczestnictwo w konferencjach. Lubię tę różnorodność. Ale często jest ona wyczerpująca.
Nie bez przyczyny u nas w pracy sporo osób bezdzietnych.
Ale są też małżeństwa z kilkorgiem dzieci u nas w pracy. I chyba się wymieniają. Kilka lat mąż bardzo dużo pisał, publikował, kiedy dzieci były małe. Teraz dzieci większe, mama kończy habilitację.
Urlopy macierzyńskie wydłużają czas zatrudnienia.
I znam osoby samotne, które pracują w dużych firmach, wariują i chorują od wymagań, od samotności, od systemów punktowych. Punkty są podobno nawet już za sprzedaż w aptekach.
Mam jedną dobrą koleżankę, która z braku prawdziwych problemów naprawdę bierze na siebie wszystkie problemy firmy...
I tu matka wielo ma zdecydowanie lżej.
Paaani, taki problem to nie problem.
My się z mężem utrzymujemy z własnej dg, ja zrezygnowałam z pewnej i stałej pracy. Bo tak wolę. I wiem jak wygląda zakładanie działalności i jej rozwój od początku. Od początku, gdy ma się małe finanse, a wszystko jest potrzebne.
Ale są osoby, które z różnych przyczyn nie mogą być zależne od etatu albo dla nich tego etatu nie ma, wtedy czapki z głów, że działają samodzielnie.
W tej własnej działalności, też pewnie trzeba się "wszystkim" zająć. I najgorsza ta niepewność finansowa. Zyski pewnie większe, ale zmienne.
Chyba noce ciągle bezsenne, że coś nie wypali, że bankructwo. Trzeba mieć odporność.
Z drugiej strony w pracy na etacie jest jednak ta zależność od szefów, od szefów szefów itp. itd.
W pracy, jak to się mówi, też nie raz trzeba przełknąć żabę.
Pomaga skupianie się na pracy i niezwracanie uwagi na intrygi.
Ale też człowiek przywiązuje się czasem do miejsca, do ludzi, do środowiska, to też jest pewna wartość, chociaż przejściowa, przemijająca.
Wydaje mi się, że niestety też te, gdzie kontrolę prowadzi sanepid- np przy żywności.
Nie wiem czemu tutaj większość kobiet radośniel zachwala dokładanie sobie roboty
Mąż idzie na osiem godzin do roboty a kobiety się licytują ile zajebistych rzeczy są w stanie wykonać w ciągu doby w asyście dzieci
Chyba, że rozmawiamy o rozwoju nerwic,natrectw, bezsenności i innych chorób psychicznych ...
czy np Uja
Ale kojarzy mi się że ktoś pisał że śpi po 4godziny
Nic nie ma za darmo
Tyle, że jak już wcześniej było powiedziane, " dziś prawdziwych ułanów już nie ma"