Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Niebo czy Limbus
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Gratuluję. Choć ja bym wybrał innych nauczycieli.
No wiesz, raczej u Ciebie rozumowanie szwankuje, więc jeszcze raz: z braku kary nie wynika osiągniecie nagrody.
Po śmierci (dalej - po Paruzji): Niebo lub piekło = zbawienie lub potępienie
Brak nieba = potępienie
Brak piekła = zbawienie
Nie można być trochę w ciąży. Brak kar, nie oznacza, że nie jest się potępionym. Nie będąc w Niebie jest się potępionym. Kwestia kar jest kwestią drugorzędną.
Podobnie z Niebem. Różny będzie stopień oglądania Boga, ale tak czy tak zbawionym się będzie.
W piekle, które Pismo św. nazywa także przepaścią lub gehenną, wieczne męki cierpią złe duchy, a razem z nimi ludzie potępieni, na samej tylko duszy przed sądem powszechnym, a na duszy i ciele po sądzie powszechnym.
587. Na czym polegają kary potępionych?
Kary potępionych polegają na tym, że:
- nie mogą oni nigdy oglądać Boga;
- doznają najstraszliwszych mąk ognia piekielnego, który jest ogniem rzeczywistym, co pali a nie niszczy; doznają też potępieni mąk z powodu ciemności, wyrzutów sumienia i niewymownego smutku i rozpaczy, oraz z powodu towarzystwa szatanów i innych potępionych.
588. Czy kara utraty Boga jest jednakowa dla wszystkich?
Kara utarty Boga jest jednakowa dla wszystkich; inne natomiast kary i męki nie są jednakowe dla wszystkich, lecz rozmaite, zależnie od liczby i ciężkości grzechów.
Tere fere ku ku.
To jest jedynie treść katechizmu, której celem było utrzymać owieczki w karności.
Nie ma w tym odniesienia do teologii Kk.
Poza tym - autor powyższego wypowiada się tak autorytatywnie, jak by miał poznanie równe temu, jakie miał Jezus, ale nasz Pan tego typu treści - chodząc po Ziemi - nie głosił, a mógł, był przecież równym Ojcu, był Bogiem.
Przy tym - po zmartwychwstaniu nasze dzieci nie mogą cierpieć kary utraty Boga, bowiem Miłość nie dała by początku życiu, które nie miało by szansy na Zycie Wieczne, w szczęściu i radości.
Klarciu wydaje mi się, że niebo jest rzeczywistością dynamiczną (tak zresztą jest ono opisywane). Ono nie jest statyczne, niezmienne. Tam też wzrasta się w poznaniu Boga, w miłowaniu Jego. To tak jak na ziemi, jedni mają takie poznanie Boga inni inne. Po śmierci będziemy nieustannie doskonalić się w Jego poznawaniu. a właściwie w miłowaniu.
"św. Augustyn w "Państwie Bożym" pisze o zmartwychwstaniu poronionych płodów w ciałach na wzór ciała Chrystusowego."
W związku z tym, pytanie do Gregoriusa - czy faktycznie św.Augustyn coś takiego napisał?
Jeśli tak, to - co będzie z owymi dziećmi (Twoim zdaniem) po zmartwychwstaniu? Nie ochrzczone, ale już wtedy nie będzie Limbusa. Będą tylko dwie "opcje":
- życie wieczne w obecności Boga
- życie wśród potępionych.
S.Faustyna, sw.Jan Bosco mówia o roznych miejscach w Niebie,tych "bliżej" i tych "dalej". Niemniej zaznaczają ze choć z boku widać różnice wszyscy są absolutnie i maksymalnie szczęśliwi.
I ufam ze nasze zmarłe przed narodzeniem dzieci też są absolutnie szczęśliwe, bo pragnęliśmy je ochrzcić i chować na Boza chwale.
KKK 1261 Jeśli chodzi o dzieci zmarłe bez chrztu, Kościół może tylko polecać je miłosierdziu Bożemu, jak czyni to podczas przeznaczonego dla nich obrzędu pogrzebu. Istotnie, wielkie miłosierdzie Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni (Por. 1 Tm 2, 4). i miłość Jezusa do dzieci, która kazała Mu powiedzieć: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im" (Mk 10,14), pozwalają nam mieć nadzieję, że istnieje jakaś droga zbawienia dla dzieci zmarłych bez chrztu. Tym bardziej naglące jest wezwanie Kościoła, by nie przeszkadzać małym dzieciom przyjść do Chrystusa przez dar chrztu świętego.
Mowa jest tutaj wyraźnie o tym, że mamy prawo mieć nadzieję na istnienie nadzwyczajnej drogi zbawienia dzieci zmarłych bez Chrztu i że mamy je polecać Miłosierdziu Bożemu. Jest to dokładnie to, o czym napisałem kilka wpisów wyżej.
The doctrine which rejects as a Pelagian fable, that place of the lower regions (which the faithful generally designate by the name of the limbo of children) in which the souls of those departing with the sole guilt of original sin are punished with the punishment of the condemned, exclusive of the punishment of fire, just as if, by this very fact, that these who remove the punishment of fire introduced that middle place and state free of guilt and of punishment between the kingdom of God and eternal damnation, such as that about which the Pelagians idly talk,—false, rash, injurious to Catholic schools.
Ale katechizm nie nakazuje nam tak wierzyć, tylko polecać nasze dzieci Miłosierdziu Bożemu. I tu jest podstawowy problem, bo jeżeli wierzymy, że są zbawione, to nie modlimy się już w ich intencji.
Wersja polska jest jeszcze mniej zrozumiała od angielskiej. Oj, nie miał Pius VI umiejętności prostego wypowiadania się