Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Czy Bóg prosi o heroizm, pyta katolicka teolożka
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Nam naprawdę nie chodzi o ilość dzieci autorki wypowiedzi.
Ja natomiast widzę niebezpieczną zbieżność jej sytuacji "ilościowej" z jej poglądami.
Teksty teologiczne mogą być dobre lub złe. Mogą mieć dobre, lub złe podstawy.
Jeśli jeszcze do tego dołożymy to, o co intuicyjnie zapytaliśmy, to mamy całkowity obraz.
Dla mnie to, co autorka napisała nie jest po prostu wiarygodne.
Twoja znajoma napisała długi artykuł o swoim poglądzie na małżeństwo. Ja skomentowałem raptem trzy zdania. Mam do tego prawo i pohukiwanie na mnie o jadzie i ranach, które zadałem, jest zupełnie absurdalne.
Z artykułu można wywnioskować, że to postawa zaufania Bogu w kwestii liczby dzieci jest niekatolicka i wręcz wątpliwa moralnie, bo pozbawiona koniecznego namysłu, rozeznania i - a jakże - współpracy. I przeciwko takiemu stwierdzeniu, nawet nie wyrażonemu wprost, będę stanowczo protestować.
Ja tam nie oceniam ludzi po liczbie ich dzieci, oceniam tylko ich poglądy,z których czasem ta liczba wynika (bo nie zawsze).
Co do wywlekania spraw prywatnych, to niestety sama Draceno podjęłaś tę konwencję wyjaśniając ile masz dzieci i dlaczego tyle. Nie było takiej konieczności i jest to sprawa najmniej istotna dla tematu tego wątku. Mnie bardziej interesuje zrozumienie Twojego stanowiska w kwestii współpracy małżonków z Bogiem przy powoływaniu nowych istot ludzkich na świat. Jak napisałem na początku, taka wersja, jaka znalazła się w podlinkowanym przez Kasię artykule, jest dla mnie nie do przyjęcia.
Padło pytanie, czy jesteśmy za prezerwatywami, że tak atakujemy. Wręcz przeciwnie. Reprezentujemy opcję, dla której ten artykuł jest za miętki. Ja to ja, skromny adept. Ale tutaj są himalaiści, którzy czytają w magazynie branżowym, że w górach jest zimno i wysoko i każdy powinien się pięć razy zastanowić, zanim wejdzie na Morskie Oko. Sama nie czuję, że rymuję.
Każdą polemikę będą traktować jako osobistą potwarz. Gdyby ten artykuł napisał prawdziwy chłop na pewno nie zareagowałby tak emocjonalnie.
Pani Małogorzato, proszę trochę dystansu. Każdy ma rawo mieć swoje zdanie. Jeśli wypowiada je Pani publicznie jako naukowiec proszę liczyć się z krytyką. Tymbardziej, że ta krytyka pada z ust ludzi, o których Pani pośrednio pisze....
Ja też go szanuję i po namyśle najczęściej muszę się z nim zgodzić, choć forma (typowo wszak męska) jego wypowiedzi mnie wkurza. Taki offtop.
http://czytelnia.onet.pl/wideo/283,4766 ... arzaj.html
I tak precyzując, co mi się najbardziej nie podobało w Twoich wypowiedziach (artykuł+tłumaczenie artykułu na forum) to stwierdzenie, że "gotowość ekonomiczna" jest konieczna do rodzenia dzieci.
Gdyby tak było, to zapewniam Cię, że nie miałabym ani jednego dziecka!
Pierwsze dziecko poczęło się gdy mieszkaliśmy kątem u moich rodziców, ja nie pracowałam a mąż po trzech miesiącach stracił pracę. Dziecko się urodziło. Wynajęliśmy mieszkanie w innym mieście, bo mąż tam dostał pracę. Urodziło się drugie dziecko. Kupiliśmy mieszkanie. Urodziło się trzecie. Kupiliśmy samochód. Urodziło się czwarte. Kupiliśmy większy samochód.
To nie jest tak, że masz pieniądze na koncie więc decydujesz się na dziecko, a jak ich nie masz- to "współpracujesz z Panem Bogiem" stosując npr, żeby ich nie mieć.
Może to jest tak, że Pan Bóg kocha wariatów, którzy się decydują dawać świadectwo jego miłości? Znam naprawdę dużo rodzin, które najpierw decydują się na dzieci a potem proszą Boga o pomoc, żeby wychować potomstwo. Dla mnie to postawa oczywista. Na tym polega między innymi zaufanie do Ojca! I ten Najlepszy z Ojców zawsze pomaga!
Gorzej jak ktoś chce, a nie może. I tak jak wielodzietni są wytykani palcami bo "nie uważali", tak bezdzietni lub małodzietni są "egoistami". I jedni i drudzy nawzajem się obrzucają błotem.
Wiecie czemu ja nie decyduję się na razie na trzecie dziecko? Bo przed poczęciem go powinnam odbyć wizytę u położnej i lekarza. I wykonać trochę badań. Ale boję się, że mogę coś nieciekawego usłyszeć... Dlatego mówię sobie: może jeszcze nie dziś...
W Twojej sytuacji to nie strach przed trzecią ciążą, tylko ryzykowanie dobra dwójki, którą już masz.
Tak na to spójrz.
Jeśli zaniedbasz swoje zdrowie, może okazać się, że ucierpią na tym Twoje dzieci.
Po za tym uczono mnie, że zaniedbywanie swojego zdrowia jest przeciwne piątemu przykazaniu.
Dodam jeszcze, że diabeł posługuje się również naszym strachem...gra na nim, jak na skrzypcach:devil: