Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
jak znaleźć męża po 35. roku życia?
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
A tak serio, to może i są wybrzydzający (kobiety i faceci też), ale trudno się też na siłę zakochać...choćby się nie szukało Bradleya Coopera z trzema dyplomami i pensją prezesa Google'a.
znam dziewczynę, 30lat, czasem krótkie randkowanie,
ale generalnie bez wizji było dopóki...
siostra nie wyszła za mąż
a rodzice nie wyjechali na rok na zarobek
pustka w domu była dobra, ale tydzień czy dwa...
zaczęła doskwierać samotność i osóbka otworzyła się, zaczęła sama szukać
i znalazła
wyszła za mąż z szaleńczej miłości
mam wrażenie, że wygoda życia z kimś, obiadki, dzielone troski
nie były rozwojowe w tym wypadku
zresztą, sporo jest toksycznych związków z rodzicami, które ograniczają młodego człowieka
Dlaczego uważam, że św. Andrzej jest patronem szukających męża? Z polskiej tradycji. Tak samo, jak św. Katarzyna Aleksandryjska jest patronką szukających żony
I z Ewangelii. Piotr sam nie trafił do Pana Jezusa, to Andrzej go doprowadził, niech więc teraz doprowadza do małżeństwa
Ciotka wiki mówi o nim tak: Orędownik zakochanych, wspomaga w sprawach matrymonialnych i wypraszaniu potomstwa.
@Katia - taki aktor
Ale obawiam się, że w tej materii to tylko podejście indywidualne wskazane...
A modlitwy nigdy za dużo.
grudzień 28 Podziękuj
Modlić się zawsze trzeba. Ale czasem potrzebna jest fachowa pomoc. Psychoterapia, uwolnienie od złych myśli i nieprawdziwych przekonań na przykład na swój temat, uwolnienie od jakiś zranień z przeszłości...
------------------------------
Aguś, sama gdzieś pisałaś, że byłyście z koleżanką we wspólnocie (czyli środowisko, gdzie potencjalnie normalni faceci mogą się kręcić), pewne rzeczy miałyście przepracowane - i nic.
Modlitwa jednak przełamuje mury, jest jakimś przygotowaniem na przyjęcie łaski...
Poza tym jestem wbrew schematom. To nie jest tak, że wszyscy zakochują się na balu maturalnym, pobierają na którymś roku studiów, a za chwilę mają dwoje dzieci chłopca i dziewczynkę
Nie wszyscy pobierają się w wieku 25 lat.
Ludzie się szukają.
Ktoś kiedyś mi powiedział takie zdanie Ludzie się szukają i b mi pomogło.
Czasem musi upłynąć trochę czasu zanim para dla siebie przeznaczona na siebie trafi...
W każdym razie łatwo nie jest. Nie zazdroszczę babkom poszukującym i drogi, i męża.
Ale ten ból, niepewność, ból samotności jeszcze pamiętam...choć prawie 10 lat po ślubie.
Dlatego pamiętam i rozumiem...
Może po to tego trochę doświadczyłam, żeby rozumieć samotne dziewczyny...
Poza tym powtarzając taki stereotyp "że męża trzeba znaleźć na studiach" powodujesz panikę u tych kobiet, które "nie znalazły"...a to o niczym nie świadczy i nieczego nie determinuje.
A może wywołać głupie pochopne decyzje, "bo przecież trzeba mieć chłopaka".
Protestuję.
Wolność, wolność, ufność w Boga, otwartość (rozważna) na ludzi....
Ton, w jakim piszę, pokazuje, że przerobiłam temat na samej sobie i jeszcze pamiętam tamten ból i emocje....
Lepiej czekać niż upolować, bo termin mija.
Jak czytam tu co poniektórych to mam wrażenie, że jak dobry chłop, wykształcony, miły, opiekuńczy to już się nadaje na męża... a to nie wystarcza! Czasem jest drobiazg jakiś który tak irytuje że nie da się przeskoczyć bariery... Miałam kiedyś adoratora, poglądy genialne, szarmancki, przystojny, w pewnym sensie zachwycał mnie... tylko tembr głosu miał %-( Później się ożenił, więc najwyraźniej to co mi przeszkadzało innym niekoniecznie albo wręcz zachwycało. Ba! nawet chciałam się przyzwyczaić ale jednak nie dało rady.
Więc ja też protestuję!
Dokładnie. Lepiej nie pakować się w coś co może skończyć się dramatem bez miłości z porozbijanym życiem, dziećmi bez ojca, matki itp. Bo ludzie naciskali, że trzeba mieć kogoś nie istotne czy na stałe czy na chwilę albo żonatego. Nie piszę z własnego doświadczenia.
ja mam wrażenie, że po 60-tce dziecinnieje i zapomina "wół jak cielęciem był".
E, chyba nie będę dalej tu pisała, bo jestem wyśmiewana.
Piszę dla tych dziewczyn samotnych i chłopaków, którzy tracą nadzieję. A to nie tak.
Przymusu płodzenia, rodzenia też nie ma, że trzeba się zmieścić do danego wieku.
Dar małżeństwa, miłości może przyjść w nieoczekiwanym czasie. To nie korporacja, gdzie wszystko musi być na czas.
A mężczyźni, których z biegiem czasu spotykałam też byli coraz mądrzejsi, dojrzalsi.
Więc to trochę działa...
Ale ktoś tu pisał, że szablonów nie ma. Ktoś założy rodzinę w wieku 20 lat i dojrzewa życiowo razem z małżonkiem, ktoś ok. 30 i też super, a ktoś po 40tce, a nawet -0 60tce i też dobrze, że w końcu poznał miłość, ma towarzystwo.
Jak psiałam ponieważ małżonka poznałam i poślubiłam po 35 roku życia, więc może temat mnie za bardzo porusza....
Zakochanie bez kalkulacji. Po paru pierwszych randkach z obecnym małżem...
Emocje mogą nas zaskoczyć.
A i w życiu nie chciałabym być teraz związana z osobą, która była moją sympatią, gdy miałam 20 lat....gdy 30 lat też miałam problematycznych adoratorów...Bóg strzegł.
"Wszystko ma swój czas,
i jest wyznaczona godzina
na wszystkie sprawy pod niebem:
Jest czas rodzenia i czas umierania,
czas sadzenia i czas wyrywania tego, co zasadzono,
czas zabijania i czas leczenia,
czas burzenia i czas budowania,
czas płaczu i czas śmiechu,
czas zawodzenia i czas pląsów,
czas rzucania kamieni i czas ich zbierania,
czas pieszczot cielesnych i czas wstrzymywania się od nich,
czas szukania i czas tracenia,
czas zachowania i czas wyrzucania,
czas rozdzierania i czas zszywania,
czas milczenia i czas mówienia,
czas miłowania i czas nienawiści,
czas wojny i czas pokoju."
Koh 3, 1-8
Jasne, że pięknie przeżyć razem w małżeństwie kilkadziesiąt lat. Ale to szczęście i wybranie, które myślę będzie coraz rzadsze. Bo inne tempo życia, bo inne wymagania w pracy, bo dłuższy czas edukacji, bo ludzie wyobcowani, każdy przed swoim netbookiem, laptopem, telefonem...