I jeszcze jedno. Wiemy od św. Pawła jakie są owoce Ducha, a jaka jest kondycja tych, którzy Ducha nie posiadają. Powiedz mi Greg, jak to jest, że ludzie czują poój i radość w sercach z obecności na Eucharystii z jedności z Kościołem i swoim papieżem, a Ty jeden (wiem, nie wszyscy są zadowoleni, ale Ty jeden...)... prezentujesz taką zgorzkniałość czy wręcz nienawiść. To gdzie w tym wszystkim jest Boży Duch i Jego owoce? - łagodność, cierpliwość, wyrozumiałość życzliwość...
@Winda_do_Nieba Owocem Bożego Ducha są profanacje i bluźnierstwa jak ta ostatnio w Santiago ? Za zezwoleniem lokalnego biskupa i przy milczącej aprobacie Stolicy Apostolskiej? Skoro to owoce Ducha, to raczej nie świętego. Dziękuję postoję.
Niech Słowo Boże przemawia (akurat bieżące z lekcjonarza):
Dzieje Apostolskie
TAK ZWANY SOBÓR JEROZOLIMSKI
Spory o zachowanie Prawa
15
1 Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: «Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni»1.
2 Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do Apostołów i starszych. 3 Wysłani przez Kościół szli przez Fenicję i Samarię, sprawiając wielką radość braciom opowiadaniem o nawróceniu pogan.
4 Kiedy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez Kościół, Apostołów i starszych. Opowiedzieli też, jak wielkich rzeczy Bóg przez nich dokonał. 5 Lecz niektórzy nawróceni ze stronnictwa faryzeuszów oświadczyli: «Trzeba ich obrzezać i zobowiązać do przestrzegania Prawa Mojżeszowego». 6 Zebrali się więc Apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.
Mowa św. Piotra
7 Po długiej wymianie zdań przemówił do nich Piotr: «Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli2. 8 Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam3. 9 Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca. 10 Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać. 11 Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni».
12 Umilkli wszyscy, a potem słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i znaków dokonał Bóg przez nich wśród pogan.
Mowa św. Jakuba
13 A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: «Posłuchajcie mnie, bracia! 14 Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan. 15 Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo napisano:
16 Potem powrócę
i odbuduję przybytek Dawida,
który znajduje się w upadku.
Odbuduję jego ruiny i wzniosę go,
17 aby pozostali ludzie szukali Pana
i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje -
19 Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga, 20 lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi5. 21 Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach».
Dekret Apostołów
22 Wtedy Apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem. 23 Posłali przez nich pismo tej treści: «Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. 24 Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, 25 postanowiliśmy jednomyślnie6 wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, 26 którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie. 27 Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo. 28 Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. 29 Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»
30 Wysłannicy przybyli więc do Antiochii i zwoławszy lud, oddali list. 31 Gdy go przeczytano, ucieszyli się z jego pocieszającej treści. 32 Juda i Sylas, którzy byli również prorokami7, w częstych przemówieniach zachęcali i umacniali braci. 33 Po upływie pewnego czasu wyprawili ich bracia z pozdrowieniami pokoju od braci do tych, którzy ich wysłali. <34 >835 A Paweł i Barnaba przebywali w Antiochii, nauczali i razem z wielu innymi głosili słowo Pańskie.
Maciek nie mam nic do papiestwa, ale papolatrą to raczej nie jestem. Rozrózniam też urzad od osoby, popełniającej karygodne błedy przeczace powadze urzędu.
Jak powinna więc wyrażać się nasza miłość do Kościoła, do trwającej w agonii naszej Matki?
1. Przez gorącą modlitwę za papieża, a także za biskupów, według zasady, że im większą u nich widać skłonność do modernizmu i liberalizmu, tym gorliwiej powinniśmy się za nich modlić.
2. Przez wielki respekt wobec papieża i biskupów z powodu wielkiej godności sprawowanych przez nich w Kościele urzędów. Podobny szacunek dzieci winne są swemu ojcu: mają go szanować, ponieważ jest ich ojcem, nawet wówczas, gdy postępuje przeciw wierze lub moralności. W takich wypadkach dzieci są zwolnione z obowiązku posłuszeństwa, ale nie są zwolnione z obowiązku szacunku wobec osoby ojca.
Tak więc nie kłapiemy na forach, tylko się modlimy.
Czytamy, że Franciszka bulwersuje koszt imprezy. Ciekawe, czemu go nie bulwersuje profanacja Najświętszego Sakramentu podczas tej imprezy? Czyżby szacunek do Najśw. Sakramentu nie był głównym priorytetem?
"- Nasza decyzja jest efektem kilkuletniego procesu. Przez 3 lata mieszkaliśmy w Izraelu i poznaliśmy tam wielu katolików. Dopiero ten bezpośredni kontakt sprawił, że zaczęliśmy czytać katolickie książki i weryfikować naszą wiedzę o Kościele Katolickim – mówią Ulf i Birgitta Ekman."
Świadectwo, świadectwo i jeszcze raz świadectwo. Życia.
Komentarz
przybysze z Judei nauczali braci: «Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu
według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni»1.
2 Kiedy doszło do
niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą,
postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w
sprawie tego sporu do Jerozolimy, do Apostołów i starszych. 3 Wysłani przez Kościół szli przez Fenicję i Samarię, sprawiając wielką radość braciom opowiadaniem o nawróceniu pogan.
4 Kiedy przybyli do
Jerozolimy, zostali przyjęci przez Kościół, Apostołów i starszych.
Opowiedzieli też, jak wielkich rzeczy Bóg przez nich dokonał. 5 Lecz
niektórzy nawróceni ze stronnictwa faryzeuszów oświadczyli: «Trzeba ich
obrzezać i zobowiązać do przestrzegania Prawa Mojżeszowego». 6 Zebrali się więc Apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.
7 Po długiej wymianie
zdań przemówił do nich Piotr: «Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał
mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i
uwierzyli2. 8 Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam3. 9 Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca. 10 Dlaczego
więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo,
którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać. 11 Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni».
12 Umilkli wszyscy, a
potem słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i
znaków dokonał Bóg przez nich wśród pogan.
13 A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: «Posłuchajcie mnie, bracia! 14 Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan. 15 Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo napisano:
16 Potem powrócę
i odbuduję przybytek Dawida,
który znajduje się w upadku.
Odbuduję jego ruiny i wzniosę go,
17 aby pozostali ludzie szukali Pana
i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje -
mówi Pan, który to sprawia.
18 To są [Jego] odwieczne wyroki4.
19 Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga, 20 lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi5. 21 Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach».
22 Wtedy Apostołowie i
starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących
wśród braci: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa i wysłać do Antiochii
razem z Barnabą i Pawłem. 23 Posłali
przez nich pismo tej treści: «Apostołowie i starsi bracia przesyłają
pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w
Cylicji. 24 Ponieważ
dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i
zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, 25 postanowiliśmy jednomyślnie6 wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, 26 którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie. 27 Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo. 28 Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. 29 Powstrzymajcie
się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od
nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie
zdrowi!»
30 Wysłannicy przybyli więc do Antiochii i zwoławszy lud, oddali list. 31 Gdy go przeczytano, ucieszyli się z jego pocieszającej treści. 32 Juda i Sylas, którzy byli również prorokami7, w częstych przemówieniach zachęcali i umacniali braci. 33 Po upływie pewnego czasu wyprawili ich bracia z pozdrowieniami pokoju od braci do tych, którzy ich wysłali. <34 >8 35 A Paweł i Barnaba przebywali w Antiochii, nauczali i razem z wielu innymi głosili słowo Pańskie.
http://www.kath.net/news/46028
Jak powinna więc wyrażać się nasza miłość do Kościoła, do trwającej w agonii naszej Matki?
1. Przez gorącą modlitwę za papieża, a także za biskupów, według zasady, że im większą u nich widać skłonność do modernizmu i liberalizmu, tym gorliwiej powinniśmy się za nich modlić.
2. Przez wielki respekt wobec papieża i biskupów z powodu wielkiej godności sprawowanych przez nich w Kościele urzędów. Podobny szacunek dzieci winne są swemu ojcu: mają go szanować, ponieważ jest ich ojcem, nawet wówczas, gdy postępuje przeciw wierze lub moralności. W takich wypadkach dzieci są zwolnione z obowiązku posłuszeństwa, ale nie są zwolnione z obowiązku szacunku wobec osoby ojca.
Tak więc nie kłapiemy na forach, tylko się modlimy.
Czytamy, że Franciszka bulwersuje koszt imprezy. Ciekawe, czemu go nie bulwersuje profanacja Najświętszego Sakramentu podczas tej imprezy? Czyżby szacunek do Najśw. Sakramentu nie był głównym priorytetem?
Ktoś to potrafi SENSOWNIE wytłumaczyć?