Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Papież - abdykacja
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Ja tak napisałam, gdy pisałam, że mi smutno z powodu rezygnacji papieża, nie umiem sobie z tym poradzić, czuje się jakby ojciec uciekł - to był opis moich uczuć, a nie ocena działania papieża. Myślę sobie, że stary niedołężny ojciec też może być wartością, może przyczynić się do wzrastania dzieci. Rezygnacja papieża bardziej wskazuje, że mamy do czynienia ze sprawowaniem urzędu niż z ojcowaniem Kościołowi - to nieco burzy moje dotychczasowe wyobrażenia, których jednak nie bronię jako jedynie słusznych.
Bardzo cenię i szanuję papieża Benedykta i nie raz się zastanawiałam skąd bierze siły na pracę i że w tym wieku ma prawo już nie mieć siły na nic. Trudno mi się zgodzić z taką decyzją jaką podjął, ale ufam, że papież wie co robi a Pan Bóg wyprowadzi z tego dobro.
@Iśka - Ty nie napisałaś tego w takim tonie jak @Małgorzata, że "piękne świadectwo" itp. Przykro mi, kiedy ktoś w ten sposób pisze o Papieżu, zwłaszcza, że nie siedzi w nim i nie wie, czym się kieruje.
do śmierci."
Każdy człowiek wybiera to, co uważa za lepsze. To żadna sztuka.
Nie widzę. Wypisujesz koszałki-opałki i przypisujesz rozmówcom nieprawdziwe poglądy.
[...] Jak wynika z oświadczenia Benedykta XVI, przyczyną zrzeczenia się urzędu jest brak „niezbędnej siły ciała i ducha”. Już mniejsza o siły „ciała”, bo bardziej zagadkowo brzmią słowa o niedostatku „siły ducha”.
Zagadkowo - bo Benedykt XVI, jeszcze jako Józef kardynał Ratzinger,
dostarczył wiele dowodów posiadania siły ducha i to w stopniu znacznie
większym od wielu innych książąt Kościoła. Czyż potrzebujemy lepszego
dowodu, niż deklaracja Dominus Iesus, której ogłoszenie wywołało
wściekłe wycie rozpanoszonego w Kościele i poza nim postępactwa, a która
tylko przypominała odwieczne prawdy wiary Chrystusowej? Jeśli zatem
dzisiaj Benedykt XVI uskarża się na niedostatek „siły ducha”, to
czy nie jest to przypadkiem aluzja do poczucia opuszczenia ze strony
tych, na których wsparcie i pomoc liczył i do poczucia osaczenia przez
tych, którzy nie ukrywali wrogości do jego poglądów? Nie od rzeczy
będzie przypomnienie ostentacyjnego lekceważenia, jakim również w Polsce
zostało powitane jego „Motu Proprio” w sprawie Mszy św. według rytu trydenckiego, którą po II Soborze Watykańskim najpierw „zapomniało”, a potem wręcz „zakazało”.
Doe napisałem Ci priwa...
Jak wielu katolików próbuję tłumaczyć sobie tę decyzję - pewnie to puste dywagacje ale mam nadzieję, że pozwolą mi lepiej zrozumieć plany Boże.
Pontyfikat Jana Pawła II był długim i owocnym czasem dla katolików. Niestety zaczęłam coraz częściej obserwować, że wielu ludzi (zwłaszcza letnich katolików) zaczyna myśleć kategoriami, że Kościół=Papież. Szczególnie po śmierci papieża mówiono o końcu pewnej epoki. Miałam wrażenie, że postać Jana Pawła II przysłoniła mądrość Watykanu i hierarchii Kościelnej. Oczywiście wielką łaską była "osobista" relacja katolików z papieżem, ale dla wielu stał się on nie przewodnikiem okrętu, a samym okrętem bez którego nie można płynąć.
Być może abdykacja Benedykta XVI jest zamysłem Ducha Świętego który chce przypomnieć, że Kościół trwa niezależnie od zawirowań i ma w swojej historii wielkich ludzi, lecz są oni "tylko" Jego sługami. Może jest to recepta na bałwochwalstwo.
Nie wiem czy moje rozważania są poprawne, ale widzę w Benedykcie XVI sługę który poświęca się dla Pana i Kościoła, a nie egoistę.
Papież widząc, że traci siły fizyczne i psychiczne - w trakcie tłumaczenie ktoś rzucił, że chodziło o "słabość ducha", ale Benedykt XVI mówił o psychice - zdecydował, że w ciszy klasztoru klauzurowego będzie wspierał Kościół swoją modlitwą, a ster Kościoła odda w ręce osoby która da radę zmierzyć się z wyzwaniami, jakie stoją przed Kościołem.
Nie chciał być marionetką w rękach rzymskich kurialistów, którzy w jego imieniu będą podejmowali decyzje, bo Kościołem ma zarządzać jedna osoba, a nie jakaś tam klika.
Weźmy pod uwagę, iż Jan Paweł II, tak po ludzku miał się na kim oprzeć, przy jego boku stał kard. Dziwisz i bardzo mu też pomagał kard. Ratzinger. Prawdopodobnie obecny papież nie miał przy sobie podobnych osób.
Pan, Bóg wszystkiego bezpośrednio nie załatwia - On posługuje się ludźmi, a i to na tyle, na ile ci Mu na to pozwolą. Bóg pisze prosto na krzywych liniach, z każdej sytuacji zdoła wyprowadzić dobro, ale jedynie wtedy, gdy człowiek z Nim współpracuje.
Jest tajemnicą Poliszynela, że w rzymskiej Kurii od wielu lat źle się dzieje, powinno być więc zrozumiałe, że na czele Kościoła musi stać ktoś w pełni sprawny, a nie z każdym dniem słabnący starzec.
Czy było słuszne, że Jan Paweł II trwał na swoim stanowisku do końca?
Z jednej strony - tak, bo pokazał światu, jak chorować i umierać z godnością.
Z drugiej strony - nie, bo o wielu bolączkach występujących w Kościele nie wiedział, co po jego śmierci przyniosło katastrofalne skutki.
Już mniejsza o dobre imię papieża (jako osoby), który został pomówiony o krycie pedofilii i innych kościelnych skandali.
Te zarzuty uderzyły w Stolicę Apostolską i poniekąd w cały Kościół instytucjonalny, czego owoce widzimy w całej ich obrzydliwej krasie.
Co będzie dalej? Tego nie wiem, aż taka mądra to nie jestem, ale ufam - ufam Panu naszemu, że Jego Kościół przetrwa, może będzie prześladowany, ale wypełni swoje zadanie, do jakiego został powołany.
Tym zadaniem nie jest materialny triumf lecz głoszenie Dobrej Nowiny, i Krzyż.
Tu lista możliwych kandydatów:
http://misiekurialne.blogspot.com/2013/02/kardynaowie-elektorzy-w-dniu-28-lutego.html
Oczywiście prawnie może papieżem zostać nawet kucharz obecnego Ojca Świętego.
Nie sądziłam, że będę Ci dziękować za wpis ;-)
edit: to do Klarci
I na 99% obstawiam, że po wyborze następcy już głosu kard. Ratzingera nie usłyszymy, co najwyżej doczekamy się jakiejś napisanej przez niego książki.