Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Minusy edukacji domowej
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Dziecko zdaje egzaminy w szkole, do której jest zapisane. Czy zdaje raz na rok, czy raz na semestr, czy inaczej, to kwestia ustaleń z dyrekcją.
Chcieliśmy też więcej pobyć z naszymi dziećmi i mieć czas, żeby im pokazać świat. I to sie pięknie udaje.
konkretnej szkoły w waszym przypadku, czy do szkół ogólnie? Czy powodem
były złe doświadczenia ze szkołą, czy wogóle nie posłaliście dziecka?"
-----------------------------
Niezadowolenie z systemu szkolnego w ogóle, gdzie nikt nie liczy się ze zdaniem i uwagami rodziców w kwestii treści nauczania i organizacji wyjść poza lekcyjnych. Trójka najstarszych dzieci chodziła do szkoły do matury i zdążyłam się z wieloma rzeczami naszarpać, a przy tym lwią część czasu spędzałam z dziećmi w domu pomagając im w nauce, szczególnie sp i gim. W roku 1997 chciałam wziąć jedną z córek na ED, ale nie dostałam zgody dyrektora sp, wtedy jeszcze obowiązywał rejonizacja ED.
Dopiero młodsza czwórka 3 lata temu przeszła na ED, już chodzili do szkoły, ale teraz nie muszą.
"W
jaki sposób dzieci zaliczają materiał, w szkole, czy gdzie indziej"
---------------------------
W szkole, gdzie dostały zgodę dyrektora na ED. Jeżdżą sobie na egzaminy raz w roku z każdego przedmiotu.
Nam ED z założenia się podoba, a dzieci chcą się uczyć w domu. Jednak sama mam mało cierpliwości do tłumaczenia gdy ktoś nie rozumie lub źle coś robi, jestem tez raczej średnio zorganizowana i mam problemy z systematycznością. Widzę że te moje cechy im jestem starsza tym zmieniają się powooooli ku lepszemu, jednak nie daje mi to spokoju. Wciąż nie jestem na 100% przekonana czy ED to dobre rozwiązanie w naszym przypadku. Kurde nie mogę no. Już 3 lata o tym myślę i ostatnio coraz więcej wątpliwości.
Ja się śmieję, że jak dziecko przechodzi na ED, to przestaje używać wulgaryzmów, za to rodzic zaczyna
na więcej rzeczy starczało czasu
po nauce był czas na: spacer, zabawę, bajkę, odkurzanie
teraz wracają, zanim chwilę odsapną, opowiedzą co było, zjedzą obiad, zrobią lekcje jest 19-ta i już nie ma czasu na nic.
@aga---p, zdajemy z całości, ale nie wszystkie pod koniec roku. Czyli uczymy się krócej i intensywnie. W poprzednich latach zdawaliśmy pod koniec roku wszystko i też dzieci dawały radę. Mam na myśli 4-6. Teraz zaczęło się gimnazjum i nie bardzo sobie wyobrażam zdanie 13 egzaminów w maju i w czerwcu. Więc za miesiąc mamy już pierwszy egzamin, a w listopadzie kolejne. Z całego materiału, ale tego naprawdę nie jest dużo.
- dzieci cały czas na głowie, to czasem męczy, zwłaszcza, jak małe i dużo
- Zajęcia dodatkowe, zwłaszcza języki są drogie, a więc warto pamiętać o tych kosztach dodatkowych
- to, że rodzice są wielbłądami, to da się przyjąć na klatę i obronić, ale niestety dzieciom też życzliwi dogadują, jak to źle być w domu i jakie to niesocjalizowane będą
- jak się trafi dziecko chętne do nauki, to czasem męczy, bo tu trzeba posprzątać, obiad ugotować i jeszcze zaspokoić żadnego wiedzy; nie zawsze da się wcisnąć książkę czy wykorzystać rodzeństwo
- jak się natomiast trafi leń lub dziecko, z którym trzeba po prostu przysiąść, to też nie jest łatwo, bo doba nie jest z gumy
- już w gimnazjum widzę, że sporo zapomniałam, muszę się dokształcać, co jest oczywiście jakimś plusem, ale często czasu brak albo i ochoty
- wiele rzeczy umyka, nie wszystko opowie się dzieciom, nie wiem wiec, czy zdobędą wiedzę, jaką zdobyłyby w szkole czy na wycieczkach edukacyjnych
- boję się, czy nauka na luzie, bez ocen i bata nad głową przyniesie spodziewane efekty; mi się wydaje, że moje dzieci są dość przeciętne, może szkoła wyciągnęłaby z nich więcej? A może po prostu są mniej zdolne? nie wiem, ale osobiście obawiam się trochę konfrontacji
Na koniec dodam, że sytuację mam mało komfortową, bo znikąd pomocy, mąż dość późno wraca, a do ogarnięcia 1 gimn, 6 SP, 1 SP, ambitny zerówkowicz oraz 4-latka i 2-latek coraz rzadziej śpiący w dzień
- koszty - języki, plus od czasu do czasu tutoring z przedmiotu, którego sama nie moze ogarnąć. Ani ja ani mąż nie angażujemy sie w jej naukę, nie pilnujemy ani nie tłumaczymy zagadnień, zreszta ona nie prosi o pomoc. Kilka egzaminów zdała juz pozytywnie, języki celująco.
Rok temu miałam zerowkowicza w ED, minusy:
-dziecko non stop na glowie
- dużo z nim czytałam, bawiłam sie twórczo
to nie wątek o plusach ED, ale musze to napisać: z dzieckiem w ED po pewnym czasie przebywania jego w domu, wytwarzają sie nieprawdopodobne relacje, niemożliwe do osiągnięcia w trybie szkolnym. Kto ma dziecko od zawsze w ED, ten nie wie o czym mówię, kto miał w szkole i zabrał do domu - ten wie
Polecam zwłaszcza, gdy sa z dzieckiem problemy wychowawcze. To najlepsze lekarstwo. Nawet jesli miałoby sie to odbyć kosztem zaniżonego poziomu, niedouczenia itp. - to wszystko jest do wyrównania w latach kolejnych. Ale dopiero wtedy, gdy dziecko ma więź z rodzicami i rodzeństwem, która go moze pięknie uskrzydlić do pracy nad sobą, wysiłku większego i walki o swoje marzenia. Tego teraz doświadczamy ze starsza córka i to jest piękne.
Tytuł brzmi minusy, a więc napisałam same minusy. Nie napisałam plusów, które w naszym przypadku równoważą minusy, a nawet przeważają. Tak trudno to pojąć? Ale nie, ciocia dobra rada ma na wszystko rozwiązanie.
MSPANC
Po prostu to istotne minusy a ze napisalas ich cala litanie to pomyslalam czy jest sens az tak sie meczyc?
Nic ci nie doradzam, zluzuj.
Swoja droga gdyby wszystko bylo naprawde tak super to bys tak emocjonalnie nie zaregowala.
MSPANC
dla mnie ed przy gromadce dzieci to jakis nadludzki wysilek
edukacja plus zwykle codzienne prace plus wozenie dzieci...abstrakcja
myśmy zrezygnowali, nie dałam rady psychicznie. Miałam wrażenie, że zawalam absolutnie wszędzie.