Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Trafiłem do KNO z komentarzem do ostatniej adhortacji wiadomo kogo
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Jeśli i ona z kimś się zwiąże, to zamyka drogę powrotu mężowi i tym bardziej utwierdza go w grzechu.
Dla mnie to nie jest miłość.
Ślubowaliśmy miłość, a tą jest pragnienie zbawienia kochanej osoby.
Więc trzeba robić wszystko, by zagubiony mąż miał jak największe szanse nawrócić się.
Wiążąc się z kimś innym, żona nie ułatwia tego nawrócenia, tylko dodatkowo utrudnia.
To już lepsze jest orzekanie o nieważności małżeństwa - wiadomo - ślubu nie było, można się wiązać, bo człowiek wolny.
Tylko, że oczywiście to są wyjątkowe przypadki (i tak powinno być).
http://www.opusdei.org/pl-pl/article/adhortacja-amoris-laetitia/
Wiadomo, że sąd tak to ocenił. A czy słusznie - dowiemy się po drugiej stronie.
Zamiast "oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci"
powinno być "oraz, że Cię nie opuszczę, chyba że ty mnie puścisz kantem"
Albo juz z okowow wyzwolony, dzieci z matka itd. Nie ma jakiegos bogatego wyboru samotnych swiatobliwych kawalerow, chetnych przygarnac porzucona.
Normalnie bohaterskie rozwiazywanie problemow, ktore sie samemu stworzylo.
Ale taką Kowalską i jej dziećmi powinien się zaopiekować Kościół (czyli my).
Wspólnota powinna pomóc materialnie i nie tylko.
A nie konkubent.
Sądzę, że ostatnią rzeczą na jakiej by zależało takiej porzuconej wielodzietnej katolickiej matce - jest pożycie seksualne.
Największym problemem jest chyba walka o byt, trudności organizacyjne, kłopoty przy wychowywaniu dzieci.
I tu da się pomóc.
I wtedy dzieci wyjdą z takiej rodziny trochę pokaleczone (z winy taty), ale z poukładaną moralnością.
W przypadku gdy pani Kowalska bierze sobie konkubenta - jej dzieci mają namieszane w głowach już na starcie. Trudno je będzie wychować do moralności.
Wszyscy komentujecie, jakby taka sytuacja była wcześniej planowana. A tymczasem ona po prostu się dzieje. I Kościół musi się do niej odnieść.
Zgadzam się z tym całkowicie, ale nie są to często słyszane głosy w Kościele...
Mam przyjaciółkę porzuconą i uważam jej postępowanie obecne za heroiczne. Z całą odpowiedzialnością za znaczenie tego słowa.
Ma grono osób, które ją wspiera, ale co by było, gdyby nie miała? zresztą nawet z tym gronem jest tak naprawdę sama i sama walczy o byt.
Ona miała wcześniej ogrom "przyjaciół", ale pozostała tylko garstka z nich, garsteczka, bo wielu dobrych pobożnych odeszło chyba, żeby nie "kalać się" kontaktem z rozwódką... niestety nie czytali adhortacji, bo jej jeszcze nie było...
Nowe żony W.K nie były akceptowane - mógł nas odwiedzać, ale tylko sam, mama zawsze powtarzała, że brata ma jednego i bratową jedną. Bronia nigdy się z nikim nie związała, aż na starość schorowany mąż marnotrawny powrócił i został przyjęty. A dziesiątki lat minęły...
Można? można!
A to czy życie w celibacie jest trudne i czy matce wielo brakuje pożycia, to chyba sprawa bardzo indywidualna i zaezna od temperamentu.
znaczy: jak trwoga, do Boga?
Za 50 lat problem się sam w Europie rozwiąże. Większość stanowić będą muslimy a prawem stanie się szariat: cudzołożników będą kamienować a z wieżowców będą zrzucać pedryli.
Ad Hominem: Najbardziej prymitywny rodzaj błędu logicznego, atakujący personalnie autora wypowiedzi, jego charakter, pochodzenie, nawyki, przekonania itp. zamiast odpowiedzi na pytanie, czy poradzenie sobie z argumentem. Do kategorii ad hominem zalicza się także tzw. psycholog z ulicy, stawiający drugiej osobie diagnozy.
Psycholog z ulicy? Ups.
@Lacerta
Dziękuję za Twoje wpisy.